Skírnir - 01.09.2006, Síða 167

„meginrúnar“ eða jafnvel „sigrúnar“?37 En forsendan er að les-
endur sjái textann eins og hann er; að hann sé ekki sniðinn þannig
til að sjónum þeirra sé aðeins beint í eina átt en aðrar ekki.38
Breytist fyrri hluti vísunnar mikið í útgáfu Fornritafélagsins,
tekur sá seinni ekki minni stakkaskiptum. Hann hljóðar svo ef
handriti er fylgt:
[„]Allvaldr hefir alda
erlendis mig senda
enn úr öðru ranni
annan heim að kanna.“39
Björn Karel sækir ýmsa leshætti til annarra handrita og birtir seinni
partinn í þessari mynd:
Allvaldr hefir aldar
erlendis þik sendan
einn ór yðru ranni
annan heim at kanna [leturbr. mín].40
fleiri eru skáld… 413skírnir
37 Norrœn fornkvæði 1965:229–31; stafsetning færð í nútímahorf. — Tekið skal
fram að Sigurdrífa segir að sigrúnar skuli rista á hjalti sverðs.
38 Nú kynni einhver að segja: Getur Þórdís ráðið nokkru um örlög Gísla annars
heims? Reyndar má styðja það rökum. Eins og Peter Foote hefur nefnt í esseiu
sinni um Gísla (1963:109) má líta á draumkonurnar tvær líkt og góðan og illan
engil sem berjast um sál útlagans. Gísli lætur af blótum þegar hann dvelst um
hríð í Vébjörgum (Viborg). Það er þó ekki fyrr en í útlegðinni sem séð verður
að hann tileinki sér þætti úr kristinni siðspeki og til árekstra kemur með henni
og gildum þess samfélags sem markar hann. Þegar honum þykir sýnt að and-
stæðingar hans hafi senn upp á honum, er það einungis draumkonan hin verri
sem vitjar hans. Vísast lýsir af því ótti hans við það sem bíður hans annars
heims — og umhugsun hans um endalokin héðra: Hann hlýtur að gerast
mannsbani ef hann tekur á móti andstæðingum sínum eins og manndómshug-
myndir samfélagsins krefjast — og til hvers er þá þó hann hafi um skeið reynt
að breyta kristilega? Því má t.d. segja að Þórdís heiti honum að lenda í vond-
um stað annars heims með því einu að benda á hann sem veganda Þorgríms,
kalla yfir hann skóggangssekt og þar með lokabardagann, þar sem „hann verst
með mikilli hreysti og drengskap“ (Gísla saga Súrssonar 1999:74) og fellir
marga menn; leggur með öðrum orðum ekki frá sér vopnið líkt og Kjartan and-
spænis Bolla í Laxdælu.
39 Sjá Den norsk-islandske skjaldedigtning IA 1912:106–107; Gísla saga Súrsson-
ar. Nordisk filogi 11 A, 1956:59.
40 „Gísla saga Súrssonar.“ Íslenzk fornrit VI 1943:102.
Skírnir haust nota-1 13.11.2006 15:55 Page 413