Skírnir - 01.09.2006, Side 226

greint hana sjálfur og ég fann að ef ekki ætti illa að fara þá yrði ég
að ávinna mér virðingu eða vináttu lykilfólks í bekknum. Og mér
til guðsblessunar kom í ljós að sjálfum Jóa Tomm fannst ég fynd-
inn. Hann hló oft hjartanlega þegar ég var að gjamma og bulla.
Það væri hroki af minni hálfu að úrskurða að Jói hafi haft meiri
húmor en bekkjarfélagarnir, en hann var í það minnsta hláturmild-
ari. Aðrir vildu ekki einu sinni hlæja, eða þorðu ekki þótt þeir
kannski vildu. Urðu bara rauðir í framan og brustu svo í fnæs og
fengu hortaum niður á höku. Litu svo í kringum sig dauðhræddir
um að verða kannski álitnir jafn miklir bjánar og þessi nýi bullu-
kollur. „Djöfull er hann vitlaus þessi!“ úrskurðuðu margir eftir að
ég hafði látið dæluna ganga. Nema Jói Tomm. Hann bara hló
hjartanlega.
Það eru aðalgæjar í öllum unglingabekkjum og Jói var það hjá
okkur. Og þurfti ekki mikið að hafa fyrir því að halda þeirri stöðu.
Á þessum árum fer útlit manna að skipta máli, hversu mikið efni
þeir eru í gæja eða píur, og þar kom Jói vægast sagt sterkur inn.
Hann var glæsimenni frá náttúrunnar hendi. Hann var enginn sér-
stakur námsmaður, þetta var ekki þannig bekkur, en hann var klár-
ari en flestir. Fljótastur að fatta, fljótastur að sjá í gegnum hlutina;
Ameríkanar hefðu sagt að hann væri „street-wise“. Hann var úr
stórum systkinahópi og eitthvað ævintýralegt í kringum fjöl-
skylduna, pabbinn hafði verið sjómaður á farskipum og svo farið
í útgerð og var mikill töffari; golfari og veiðimaður, var í einhverj-
um allskonar bissness og alltaf að skipta um bíla, að kaupa sér
töffaralega kagga og blæjujeppa og selja svo fljótt aftur.
Pabbi sagði mér að hann væri kallaður „Tommi Stæll“. Hló svo
með sjálfum sér. „Já hann Tommi Stæll!“ Fékkst ekki til að segja
meira.
Fjölskylda Tomma bjó í stóru raðhúsi með rúmgóðum kjallara
sem eldri krakkarnir höfðu fyrir sig, þau gátu komið og farið eins
og þeim sýndist og boðið krökkum heim og haldið partí og þarna
niðri var sjónvarp og plötuspilari og nýjasta mússíkin alltaf í gangi
og alltaf líf og fjör. Uppi á efri hæðinni hjá foreldrunum voru líka
oft veislur með gleði og glaumi og búsi fljótandi um allt hús,
meðal annars dálítið niður í kjallarann til okkar unglinganna.
einar kárason472 skírnir
Skírnir haust nota-1 13.11.2006 15:56 Page 472