Breiðfirðingur - 01.04.1944, Blaðsíða 36

34
BREIÐFIRÐINGUR
vinnukraftur á einu heimili þekkist ekki nú á dögum. —
Heimaeyjan í Látrurn er fremur lítil, eins og kunnugt er,
en fjöldi ej'ja mynda allt Látraland — eða öllu fremur öll
Látralönd. —
Við Ólafur bóndi ræddum um fjölda Breiðafjarðareyja
og þar á meðal, livort þær myndu óteljandi. — Sagði liann
mér, að hann hefði talið þær eyjar, er tilheyrðu sínu ríki,
og reyndust þær vera um 300, sem ekki félli sjór yfir. En
auk þess eru öll sker, grynningar og flúðir og allt á sitt
heiti eða örnefni. Það yrði þykk bók, sem geymdi öll ör-
nefni Breiðafjarðar, en þá bók þyrfti að skrá að fullu sem
fyrst, því að með örnefnunum glatast mikill auður is-
lenzkrar íungu. —■
Næst liggur leiðin í Skáleyjar. —■ —- Enn er fjara og
kvöldkyrrð og logn — sléttur sjór. Við þræðum sundin
og báturinn skríður léttilega undir öruggum áratogum.
— Vanir áramenn róa léttilega án hvíldar og málsháttur-
inn segir: „Logn er leiða hezt, þótt lötum þyki það verst.“
Okkur reynist lognið hagstætt, og um náttmál er komið
í Skáleyjar.------Skáleyjar eru svo stórar og viðlendar,
að maður verður þess ekki var, að staðurinn sé eyja. —
Þar var fyrrum fjölmennt mjög, en ekki man ég hve margt
var fólkið þetta vor, en vorið 1922 kom ég i Skáleyjar, þá
var tvíbýli og liúsmaður i sérstökum bæ, sem átti nokkur
börn, og þá voru i eyjunum um 50 manns.
Næsta dag er enn settur bátur á flot og undið upp segl,
og nú liggur leiðin i Sviðnur. — Skúli Bergsveinsson bóndi
í Skáleyjum flytur mig. Hann er föngulegur á velli og
fríður og karlmannlegur með sín gráu hár. Byrinn er
hvorki hagstæður eða mikill og enn má taka til ára, en
seglin létta þó róðurinn. —
Við komum í Sviðnur seinni hluta dags, og eru þeir
feðgar Nikulás og Jens þá ekki lieima; annar hafði farið
íil Búfeyja, en liinn var að vitja um selanet. — Skúli fór
heim aftur um kvöldið i góðu veðri, en ég beið í eynni. —
Að morgni er vestan stórviðri og mikill sjór, og telja þeir
B