Breiðfirðingur - 01.04.1946, Side 80

70
BREIÐFIRÐINGUR
TÍGULDROTTIMIIMGIN
Nálægt miðju hálendi Vestfirðingafjórðungs er afar-
stór fjallbunga, sem kölluð er Vörðuhæð. Fram yfir miðja
nítjándu öld var fáförult um þessa hæð, en það er nú
breytt. Stórir hópar fjallgöngumanna streyma nú þang-
að árlega til þess, að njóta þar hins mikla víðsýnis,
sem óvíða mun eiga sinn líka, enda hefur mannshöndin
hjálpað til þess, að gera staðinn þekktan.
Á bungu þessari stendur gild og há varða. 1 fyrstu
mun hún hafa verið 5—6 álna há, en talsvert er nú hrun-
ið ofan af henni. Upp á vörðuna liggja fallega hlaðnar
tröppur, sem einnig eru famar mikið að skemmast. Varða
þessi heitir Lautenantavarða.
Aldrei hafði ég komið upp að Lautenantavörðu, þegar
þessi saga gerðist, enda var ég ekki nema ellefu ára
gamall þá.
Amma mín sagði mér frá þvi, að fyrir langa löngu
hefðu nokkrir útlendir menn dvalizt hér í sveitinni, mið-
part úr sumri, og hlaðið þessa vörðu. Þeir hefðu gengið
í dýrindis klæðum, með gylltum borðum. Þetta fannst
mér nú heldur en ekki ævintýralegt.
Hún sagði mér ennfremur, að hvergi á öllu Vest-
fjarða hálendi væri slíkt útsýni sem af þessari vörðu,
því þaðan sæist yfir flæmið frá Baulu í Borgarfirði vest-
ur að Hagatöflu, sem er hátt fjall upp af Haga á Barða-
strönd.
Foreldrar mínir höfðu lengi búið í sama stað, í Fjarð-
arhorni við Djúpafjörð, og búnazt vel, enda var jörðin
góð og þægilegt með afurðasölu, því að ekki var nema