Breiðfirðingur - 01.04.1998, Side 148

146
BREIÐFIRÐINGUR
var haldinn heimiliskennari í Hvallátrum einhvem vetur. Varð-
andi mína bamaskólagöngu er það að segja, að formleg
kennsla var nánast engin. Eldri systkini mín sögðu mér til í
skrift og reikningi, en síðasta veturinn minn fyrir fermingu
kenndi fóstursystir mín, Lára, þá nýútskrifuð úr Kvennaskól-
anum í Reykjavík, sem heimiliskennari í Hvallátmm og Skál-
eyjum allan veturinn og fylgdi ég henni eftir. Fullnaðarpróf
tók ég við bamaskólann í Flatey um vorið. Tel ég Láru hik-
laust einhvern albesta kennara, sem ég hef kynnst. Hún var
gædd frábærum kennarahæfileikum, enda gekk námið eftir
því. Sem bam lærði ég mikið af bænum og versum eins og
algengt var, og mun móðursystir mín hafa átt sinn þátt í því.
Frá lestramámi mínu man ég ekkert, en hef trúlega lært með
og af eldri systkinum.
A bernskuheimili mínu var ekki um að ræða hið hefð-
bundna baðstofulíf. Enda var húsakynnum ekki þannig háttað,
að heimilisfólkið væri á einum stað við kvöldvinnu sína. Það
var unnið í flestum, ef ekki öllum vistarverum hússins. Eg
man þó, að oft las ég upphátt fyrir fósturföður minn, eftir að
hann var þrotinn að heilsu, en hann fékkst þá við eitthvert
föndur, svo sem smíðar, er hann gat unnið í höndunum. Sér-
staklega er mér minnisstætt, að mér var stundum ætlað að
brytja mör á haustin, en venja var, að tveir karlmenn sætu við
að hnoða mörinn á kvöldin, eftir að útivinnu lauk. Entist sú
vinna oft fram undir jól með eðlilegum frátöfum. Þurfti því að
vera búið að brytja ákveðinn skammt, áður en kvöldvinnan
hófst. Man ég oft eftir því, að fóstri minn kom þá og bauð mér
verkaskipti. Tók hann þá að sér að brytja mörinn, en ég las
fyrir hann á meðan. Þetta þóttu mér góð skipti. Hins vegar
fullyrði ég, að mikið var lesið á heimilinu, þó að frístundir
væru fáar, því að bæði var bókakostur heimilisins góður og þó
nokkur að vöxtum, og auk þess voru fengnar bækur að láni úr
bókasafni Framfarastiftunarinnar í Flatey. Eg las til dæmis
flestar íslendingasögurnar innan við fermingu og margt fleira.
Um félagslíf var ekki að ræða eða almennar skemmtanir,
enda erfitt um vik, þar eð allt þurfti að sækja á sjó og þá ein-