Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2018, Qupperneq 60

60 fólk 18. maí 2018
Þ
orsteinn V. Einarsson,
deildarstjóri í frístunda-
miðstöð, sem skipar 3.
sæti á lista Vinstri grænna
í Reykjavík, vill nota eigin reynslu
af alkóhólisma og fíkniefnaneyslu
til að bæta umgjörð og úrræði fyr-
ir ungt fólk í Reykjavík. Þorsteinn
vakti mikla athygli í mars síðast-
liðnum fyrir átakið #karlmennsk-
an, þar sem hann hvatti aðra karla
til að hafna eitraðri karlmennsku.
Hann er búinn að vera edrú í 11
ár, síðan hann var 22 ára gamall,
þar sem áherslur hans sem fram-
bjóðanda byggjast að miklu leyti á
hans eigin reynslu er hann í fyrsta
sinn tilbúinn að stíga fram með
sögu sína af alkóhólisma.
„Íslenskt samfélag er byggt upp
á alkóhólisma, fólk er annaðhvort
alkóhólistar eða aðstandendur
alkóhólista. Það virðist vera hinn
sorglega fyndni veruleiki okkar. Og
þetta er fáránlegt tabú. Ég hef starf-
að að forvörnum með ungu fólki
í 12 ár í gegnum félagsmiðstöðv-
arnar. Ég byrjaði sjálfur of ungur
að drekka, þá var það eðlilegt fyr-
ir unglinga að byrja að drekka en
það hefur sem betur fer breyst mik-
ið á síðustu árum, en við þurfum að
vera á tánum,“ segir Þorsteinn.
„Ég hélt lengi framan af að
þetta væri ekkert vandamál. Ég var
íþróttamaður, spilaði í meistara-
flokki í fótbolta, stóð mig í mennta-
skóla og svo í háskóla. Út á við leit
alltaf út fyrir að ég væri með flest
alveg á hreinu, ég væri bara pínu
skrautlegur þegar ég fengi mér í
glas. Raunveruleikinn var að ég
drakk mikið, fór flestar helgar út að
skemmta mér og notaði fíkniefni í
laumi. Ég hélt allan tímann að ég
væri við stjórnvölinn, það var ekki
fyrr en ég var búinn að vera edrú í
nokkur ár að ég fattaði að ég hafði
aldrei verið með stjórn á neinu.
Mér tókst bara að halda lífinu
saman og slapp við að vera búinn
að missa allt áður en ég varð edrú.
Það er oft eins og fólk haldi að mað-
ur þurfi að rústa heilu fjölskyldun-
um og verða sextugur áður en það
megi snúa við blaðinu.“
Þorsteinn fann engan dramat-
ískan botn, heldur vaknaði hann
einn morguninn á hinu fræga ári
2007 og fann að hann gæti ekki
verið þessa manneskja lengur. Það
þyrfti eitthvað að breytast.
Hvenær byrjaðir þú að nota
fíkniefni?
„Það var í algjöru hugsunar-
leysi þegar ég var 17 ára. Ég var
á djamminu með góðum vinum
mínum og fæ að smakka. Þá gerist
eitthvað í hausnum á mér og í hvert
skipti sem ég fékk mér í glas eftir
þetta öskraði efnið á mig. Ég ætl-
aði mér aldrei að gera þetta aftur, í
hvert einasta skipti.“
Hverja einustu helgi?
„Nei, ég get ekki sagt það. Ég hef
ekki tölu á hversu oft, en ég not-
aði hvert tækifæri. Það gat verið
keppnisferð á þriðjudegi eða bjór-
kvöld í menntaskólanum á fimmtu-
degi. Svo kom bara þessi dagur, ég
vaknaði eftir enn eitt djammið, það
var ekkert hræðilegt djamm, en ég
hugsaði með mér: „ég get ekki lif-
að svona lífi lengur“. Ég hef náð að
halda mér edrú allan þennan tíma
og svona temmilega andlega heil-
brigðum. Þetta var ekki alltaf auð-
velt, ég var 22 ára að læra hvernig
á að skemmta sér upp á nýtt. Þetta
mótaði mig mjög mikið sem mann-
eskju og hefur orðið til þess að ég er
með forvarnir á heilanum í dag.“
Hvernig viltu nota reynslu þína
til að hafa áhrif í borginni?
„Við vitum hvað það er sem þarf
til að koma í veg fyrir að krakk-
ar fari í fíkniefnaneyslu. Við töl-
um um verndandi þætti sem eru
meðal annars áhrif fjölskyldunn-
ar, það eru íþróttirnar, skipulagt
frístundastarf eins og félagsmið-
stöðvarnar. Síðan er það líka al-
menn vellíðan ungs fólks. Það er
þar sem við þurfum að stíga inn.
Það þarf fleiri úrræði í geðheil-
brigðismálum og ekki bara það,
heldur að breyta viðhorfum sam-
félagsins til geðheilbrigðismála.
Það er tabú að tala um alkóhól-
isma þrátt fyrir að samfélagið sé
gegnumsýrt, við þurfum líka að
geta talað um geðheilbrigðismál.
Við þurfum að komast á þann stað
að fólk þurfi ekki lengur að þykjast
vera heima með kvef þegar það er
einfaldlega kvíðið eða þunglynt og
þeir sem þjáist skammist sín ekki
fyrir að leita sér hjálpar. Úrræðin
þurfa þá líka að vera til staðar.“
Þorsteinn viðurkennir að ver-
kefnið sé erfitt, sérstaklega í ljósi
þess að hann sjálfur var í íþróttum.
„Við getum gert þetta svo miklu
markvissara. Við sem vinnum með
ungu fólki sjáum í gegnum þá sem
eiga við erfiðleika að stríða og við
getum gripið inn nógu snemma.
Þess vegna þarf að efla félagsmið-
stöðvarnar fyrir 10 til 12 ára aldur-
inn og gefa fagfólkinu í borginni
rými til að vinna saman til að grípa
inn í án þess að þurfa að fara í
gegnum kerfið. Við eigum líka að
horfa til þess að efla geðheilbrigð-
isþjónustuna á heilsugæslustöðv-
unum og í kringum grunnskól-
ana.“ n
Smiðjuvegi 4C 202 Kópavogur | Sími 587 2202 | hagblikk@hagblikk.is | hagblikk.is
HAGBLIKK
Álþakrennur
& niðurföll
Þakrennurnar eru frá GRÖVIK VERK í Noregi
Þær eru einfaldar í uppsetningu
HAGBLIKK
Ryðga ekki
Brotna ekki
Litir á lager:
Svart, hvítt, ólitað, rautt
silfurgrátt og dökkgrátt
Sigraði fíkniefnadjöfulinn og vill
nota reynsluna til að bæta borgina
Þorsteinn vill í borgarstjórn og efla markvissar forvarnir
Þorsteinn V. Einarsson.
Mynd: dV/Ari
Ari Brynjólfsson
ari@dv.is