Morgunblaðið - 06.09.2018, Blaðsíða 57

voru fugla- og náttúruskoðunar-
ferðir, útsýnisferðir í nágrenni
Reykjavíkur, sumarbústaðaferð
með leshópnum okkar, óvissuferð-
ir með Hofsstaðaskóla og náms-
ferðir til Ameríku, Ítalíu og Spán-
ar. Mér eru sérstaklega minnis-
stæðar ferðir með henni og
fleirum á listasöfn, ferð til Fen-
eyja, heimsókn á Tvíæringinn, óp-
erusýning undir berum himni í
hringleikahúsi í Veróna og dags-
ferð til listamannabæjarins Altea.
Sólrún var góður ferðafélagi og í
ferðunum skein af henni gleðin,
náttúruleg forvitni um lífið og til-
veruna – og ævintýraþrá.
Sólrún þurfti snemma að axla
ábyrgð og lærði fljótt að standa á
eigin fótum. Hún sagði mér frá
bernsku sinni, unglingsárunum,
Böðmóðsstöðum, ömmu í Einholti,
samferðamönnum sem gerðu
henni gott í gegnum tíðina, dvöl-
inni í Danmörku, þegar hún dreif
sig í nám, frá vinum sem stóðu
henni nærri og fjölskyldunni sem
hún elskaði.
Sólrún var listrænt náttúru-
barn, skemmtileg, hugmyndarík
og úrræðagóð. Hún var líka tröll-
trygg og hörkudugleg – eiginlega
algjör nagli. Hún elskaði fallegt
handverk, góðar kvikmyndir, leik-
húsferðir, listir, golf og lestur
góðra bóka. Hún var fagurkeri og
lífskúnstner sem vissi hvað hún
vildi og var dugleg að láta
draumana sína rætast.
Þegar ég varð fimmtug gaf Sól-
rún mér egg úr leir sem var
brenndur í jörðu að hætti indíána.
„Passaðu það, passaðu að það
brotni ekki,“ sagði hún, „þetta er
nefnilega fjöregg“. Nú er fjöregg-
ið hennar Sólrúnar brotið en hún
skilur eftir sig ógrynni skemmti-
legra og góðra minninga.
Að leiðarlokum er ég þakklát
fyrir hátt í aldarfjórðungs sam-
fylgd.
Fjölskyldu Sólrúnar og vinum
sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur.
Brynja.
Í dag kveðjum við Sollu vin-
konu okkar sem hvarf héðan allt,
allt of fljótt. Fagurkerinn hún
Solla elskaði landið okkar, veðr-
áttuna, árstíðaskiptin og litabrigð-
in.
Að eiga vináttu Sollu var okkur
mikil gæfa og gleði, hún var vinur
vina sinna, passaði upp á að gefa
sér tíma til að rækta vináttuna,
bæði í félagsskap vinahópsins
gegnum áratugi en líka bara með
okkur tveimur. Það var alltaf
gaman að vera þar sem hún var,
mikið skrafað og sungið, pælingar
um lífið og tilveruna, um smátt og
stórt, frá umræðum um landið
okkar og gróðurinn, sveppa- og
berjatínslu, lækningajurtir og
kryddjurtir. Blómarækt og garð-
yrkja var henni hugleikin, hún
Solla hafði þetta allt á hreinu. Hún
var hafsjór af fróðleik og átti svo
auðvelt að miðla frá sér til ann-
arra.
Þegar henni fannst við vinahóp-
urinn værum orðin of værukær í
útilegum atti hún okkur út í golfið
og kenndi okkur fyrstu skrefin á
golfvellinum. Mörg sumarkvöldin
sátum við og spiluðum bridge eða
rommý að hætti Hafdísar systur
hennar fram eftir öllu. Góðar
minningar sem ylja okkur nú.
Solla var listakona og myndlist-
arkennari, hún kenndi bæði ung-
um og öldnum, kenndi þeim að
skapa listaverk og að trúa á sköp-
unarmáttinn.
Hún elskaði að hafa fagra hluti í
kringum sig og margt skapaði hún
sjálf, borðbúnaðinn, glerverkin,
verk úr ótrúlegasta efniviði, feg-
urstu listmuni.
Hún elskaði gróandann, frá
smæstu jurtum til stórra plantna
og kunni skil á þeim öllum. Hún
átti sér unaðsreit í sveitinni í landi
forfeðranna þar sem hún þekkti
sögu fólksins síns aftur í aldir og
miðlaði henni áfram. Hún þekkti
hvern stokk og stein í landinu
sínu, kom sér upp gróðurhúsi og
matjurtagarði. Hún útbjó litla
tjörn fyrir mófuglana svo þeir
ættu sitt athvarf. Þannig bjó hún
til unaðsreit sem við hin fengum
að njóta með henni sumar eftir
sumar.
Yndisleg vinkona er horfin yfir
móðuna miklu, en minningin mun
lifa áfram. Við þökkum henni
órjúfanlega vináttu og yndislegar
samverustundir sem munu aldrei
gleymast. Við sitjum hér eftir
hljóð og beygð og eigum erfitt
með að finna orð sem lýsa söknuði
okkar. Hugur okkar er hjá Óla,
börnum þeirra, Hirti, Siggu, Pétri
og Jóa, barnabörnunum og
tengdabörnum, systkinum Sollu
og vinum.
Guð geymi Sólrúnu Guðbjörns-
dóttur.
Helga Margrét
Reinhardsdóttir,
Benedikt Benediktsson.
Eftir 44 ára vináttu er margs að
minnast. Ég kýs að byrja að minn-
ast þess þegar ég heimsótti þig
nærri daglega með elsta son minn
í vagninum þegar þið bjugguð á
Leirubakkanum, en börnin okkar
eru fædd sama ár, 1975. Sú vinátta
varði alla tíð þrátt fyrir að við
bróðir þinn skildum fyrir 23 árum.
Þú varst ætíð bæði mágkona mín
og kær vinkona. Sýndir því alltaf
áhuga sem ég tók mér fyrir hend-
ur og hvattir mig áfram til góðra
verka. Í blíðu og stríðu varst þú
alltaf til staðar, hafðu þökk fyrir
það mín kæra vinkona.
Allar sumarbústaðarferðirnar
okkar koma upp í hugann og
seinna þegar golfið tók við fórum
við fjórar saman, Erla, Kristrún,
ég og þú, á haustin og tókum sam-
an þátt í golfmóti Dalbúa í Miðdal.
Þessar ferðir hófust ávallt á föstu-
degi og þú varst mætt í sumarbú-
staðinn þinn sem var fagurlega
skreyttur með öllu þínu hand-
verki. Þar tókst þú á móti okkur
með pottsteik og öðru ljúfmeti. Þá
var gjarnan spilað bridge og síðan
voru spáspilin tekin upp þar sem
þú spáðir fyrir okkur öllum til
heilla. Við tókum daginn snemma
á laugardeginum enda alvöru
keppnishugur í hópnum. Eftir
misgóð úrslit var haldið í bústað-
inn, skipt um föt og farið á Laug-
arvatn til að taka þátt í gleðskapn-
um og vonast var eftir
verðlaunum. Eitt sinn höfðum við
ekki lent í neinu verðlaunasæti
frekar en venjulega, en þau sem
áttu fyrstu verðlaunin mættu ekki
til að taka móti risabikar og fannst
okkur því við hæfi að prufa að
halda á honum og létum smella
einni mynd af okkur svona upp á
grín. Þessi mynd rataði síðar um
kvöldið á alnetið með yfirskriftinni
„vorum bara að máta“. Okkur var
eðlilega óskað til hamingju fram
eftir kvöldi, hamingjuóskum sem
við skemmtum okkur vel yfir. Í
golfferðunum var hefðin að hlusta
á Bó og ABBA og horfa á Mamma
Mia. Í bílnum á leiðinni í gleðina
var útvarpið stillt á hæsta þar sem
við sungum báðar leiðir hástöfum.
Það var því afar ánægjulegt að við
fjórar náðum að fara saman fyrir
mánuði síðan á seinni ABBA-
myndina.
Golfferðirnar okkar erlendis
voru frábærar og keppnisskapið
mikið og sömuleiðis spilakvöldin
okkar.
Við hinar vorum langt á eftir
þekkingu og keppnisskapi þínu
þegar bridge var annars vegar og
það kom fyrir að þú varst ekki sátt
við hvað við vorum lélegar en það
gleymdist fljótt. Gott er að minn-
ast þess þegar þú komst í kvöld-
verð til mín í Mánatúnið í vor og
við áttum ánægjulega stund
saman. Aldrei skorti okkur um-
ræðuefni, börnin okkar, barna-
börnin, heimsmálin, bækur og list-
ir svo eitthvað sé nefnt.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði, kæra vinkona.
Elsku Sigga, Pétur, Hjörtur,
Jói, Óli og fjölskyldur, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð eftir
þessi erfiðu veikindi sem hrjáðu
hana í allt of langan tíma. Megi
huggun ykkar meðal annars felast
í hennar hvíld.
Ólafía B. Rafnsdóttir.
MINNINGAR 57
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. SEPTEMBER 2018
✝ GuðmundurIngi Bene-
diktsson fæddist á
Austurgötu í
Keflavík 1. apríl
1946. Hann lést á
lungnadeild Land-
spítalans 8. ágúst
2018.
Foreldrar hans
voru Benedikt
Guðmundsson
stýrimaður, f. á
Ísafirði 18. júní 1919, d. í
Keflavík 25. apríl 1976, og
Valdís Sigríður Sigurðardóttir
matráðskona, f. í Keflavík 7.
nóvember 1923, d. í Keflavík
7. mars 1997. Systkini
Guðmundar eru þau Sigurður
Gunnar Benediktsson, f. 1944,
Ingibjörg Bjarnason Bene-
diktsdóttir, f. 1949, Guðrún
María Benediktsdóttir, f. 1953,
og Jóhanna Benediktsdóttir, f.
1956.
Árið 1970 kvæntist
Guðmundur Sólveigu Filipp-
usdóttur tannsmiði, f. í
Reykjavík 8. júní
1945. Þau skildu.
Börn þeirra eru a)
Svala Guðmunds-
dóttir hagfræð-
ingur, f. 19. maí
1957. Börn Svölu
eru 1) Sara Seb-
astians Ein-
arsdóttir, f. 12.
febrúar 1998. 2)
Snæfríður Anna
Ólafsdóttir, f. 22.
ágúst 2006. 3) Eva Sólveig
Ólafsdóttir, f. 17. febrúar
2010. b) Linda Sólveigar-
Guðmundsdóttir, félagsfræð-
ingur, f. 15. febrúar 1973.
Guðmundur starfaði lengst
af sem stýrimaður hjá Eimskip
en keyrði svo leigubíl síðustu
starfsárin. Guðmundur var
virkur í AA-samtökunum og
Lions-hreyfingunni og sat í
ýmsum nefndum og ráðum á
þeirra vegum.
Útför Guðmundar Inga fer
fram frá Háteigskirkju í dag,
6. september 2018, klukkan 15.
Guðmundur Ingi Benedikts-
son, oftast kallaður Bóbó meðal
vina, er látinn eftir langa bar-
áttu við erfið veikindi. Okkur fé-
lögum hans reyndist oft erfitt að
horfa upp á þennan stóra mann
láta á sjá smátt og smátt eftir
því sem á leið veikindin.
En Guðmundur kvartaði
sjaldan og bar sig vel. Við fé-
lagarnir sem þetta ritum þekkt-
um Guðmund í hartnær þrjátíu
ár.
Guðmundur var stór maður á
margan hátt. Hann var hávax-
inn, nánast tveggja metra mað-
ur eins og við sögðum stundum,
hnarreistur á velli og þéttvax-
inn. Hann var trúr og tryggur
vinur vina sinna og ávallt tilbú-
inn að rétta hjálparhönd þeim
sem næst honum stóðu. Hann
var afar hjartahlýr maður og
góðviljaður þeim sem hann
hleypti að sér og taldi meðal
vinmaður og brosmildur. En
þegar á reyndi og tilefni gafst til
gat skapið orðið stórt eins og
maðurinn. En það stóð aldrei
lengi; Guðmundur var ekki lang-
rækinn maður. Guðmundur var
lengi yfirstýrimaður hjá Eim-
skip, enda lærður stýrimaður og
skipstjóri. Þegar hvessti í skapi
hjá Guðmundi sögðum við fé-
lagarnir gjarnan að nú væri
stýrimaðurinn kominn upp í
Guðmundi.
Guðmundur hafði einstakan
húmor svo eftir var tekið. Sér-
grein Guðmundar á því sviði var
að endurbæta þekkt orðatiltæki
á snilldarlegan hátt. Kunningja-
hópurinn kann mörg slík orða-
tiltæki Guðmundar, enda löngu
orðin fleyg. Má þar nefna sem
dæmi orðatiltæki eins og: Ég
tók hann og skammaði hann of-
an í skóna!
Að leiðarlokum kveðjum við
Guðmund, Bóbó, vin okkar og
þökkum honum samfylgdina.
Við sjáumst örugglega síðar.
Við félagarnir vottum öllum
aðstandendum Guðmundar vinar
okkar innilega samúð. Megi al-
mættið veita ykkur styrk í sorg-
inni.
Baldvin G. Heimisson og
Guðjón Smári.
Guðmundur Ingi
Benediktsson
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim
sem sýnt hafa okkur hluttekningu við andlát
og útför elskulegu frænku okkar,
PÁLÍNU JÓNU ÁRNADÓTTUR
fóstru.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
deild V-3 á Grund fyrir alúð og umhyggju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Árni Stefán Björnsson
Pálína Árnadóttir
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts ástkærs
sonar okkar, stjúpsonar, bróður og
barnabarns,
BIRKIS FANNARS HARÐARSONAR.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
krabbameinsdeildar Landspítalans fyrir frábæra umönnun,
umhyggju og hlýju.
Hörður Guðjónsson
María B. Johnson Jón Axel Ólafsson
Jökull Freyr Harðarson
Hildigunnur Johnson Rafn F. Johnson
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓNAS KR. JÓNSSON
frá Valadal í Skagafirði,
til heimilis að Bröttutungu 7,
Kópavogi,
lést í Klambrakoti föstudaginn 24. ágúst.
Útför fer fram frá Digraneskirkju miðvikudaginn 12. september
klukkan 13.
Þóra Jónasdóttir Sverrir Karlsson
Daníel Jónasson Magnúsína Eggertsdóttir
Ármann Jónasson
Borgþór Jónasson
Jón Berg Jónasson Helena Melax
barnabörn og fjölskyldur
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SVALA GUNNARSDÓTTIR,
Hulduborgum 1, Reykjavík,
lést laugardaginn 1. september.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 14. september klukkan 15.
Pétur Ingi Vigfússon
Vigfús Pétursson Linda Björk Ólafsdóttir
Gísli Þór Pétursson
Sonja Pétursdóttir Finnbogi Reynisson
og barnabörn
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MAGNEU ÓLAFAR FINNBOGADÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum,
áður Langagerði 50.
Runólfur Þorláksson Anna Grímsdóttir
Sigríður Þorláksdóttir Guðjón M. Jónsson
Finnbogi Þorláksson Katrín Eiðsdóttir
Agnar Þorláksson Kristín Rut Jónsdóttir
Elskulegi maðurinn minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
TRAUSTI JÓHANNESSON
prentari og vörubílstjóri,
lést 30. ágúst.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju
mánudaginn 10. september klukkan 13.
Bára Oddsteinsdóttir
Kristín Traustadóttir og börn
Einar J. Traustason, Sólveig Júlíusdóttir og börn
Margrét Traustadóttir og börn
Trausti Kr. Traustason, Sara Steina Reynisdóttir
Brynja, Óskar, Jenný, tengdabörn
barnabörn og barnabarnabörn
Heittelskuð móðir mín og vinur,
RÓSA JÓNÍDA BENEDIKTSDÓTTIR
frá Kirkjubóli á Ströndum,
lengst af til heimilis að
Grensásvegi 60,
lést á Hrafnistu í Reykjavík sunnudaginn
19. ágúst. Jarðarförin fer fram frá Langholtskirkju mánudaginn
10. september klukkan 13.
Jóhanna Björg Pálsdóttir
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför kærrar frænku okkar,
GUÐNÝJAR BALDVINSDÓTTUR
frá Grenjum.
Starfsfólki Brákarhlíðar í Borgarnesi færum
við sérstakar þakkir fyrir einstaka hlýju og
umönnun.
Systkinabörn hinnar látnu