Morgunblaðið - 06.09.2018, Qupperneq 59

Það hefur verið ómetanlegt
síðustu 16 árin að geta leitað til
hans þegar mikið lá við. Erling
hafði mikla og fjölbreytta þekk-
ingu og reynslu. Hann var mik-
ill jafnaðarmaður og lands-
byggðarmaður sem brann fyrir
úrbótum í samfélaginu. Ég
minnist úrvals manns sem
verður sárt saknað.
Gæi hefur átt farsælan feril í
starfi. Hann á öfluga og sam-
henta fjölskyldu. Henni sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Guðný Hrund Karlsdóttir.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson)
Mig langar í örfáum orðum
að kveðja kæran vin minn, Er-
ling Garðar Jónasson, sem lést
föstudaginn 30. ágúst.
Garðar, eins ég kallaði hann
oftast, var góður vinur minn og
drengur góður og sannur nor-
rænn krati af gamla skólanum
en þeim fækkar nú óðum.
Hann vildi hvers manns
vanda leysa og var ávallt hrók-
ur alls fagnaðar hvar sem hann
kom.
Hann var vinmargur og voru
vinirnir aldrei langt undan,
gleðin var honum í blóð borin.
Þær eru elskulegar allar minn-
ingarnar sem ég get yljað mér
við nú frá samvistum okkar og
allt til dagsins í dag.
Til eru þær stundir í lífi
mínu að mig skortir orð til að
lýsa tilfinningum mínum á við-
eigandi hátt. Þess vegna verð
ég að láta mér nægja að votta
þér að lokum mitt innilegasta
þakklæti fyrir hverja stund
sem ég fékk að njóta þíns stóra
hjarta, elsku vinur.
Það að hafa átt því láni að
fagna að eiga þig að vini tel ég
verulegan hluta af þeirri ham-
ingju sem ég hef notið um liðna
daga.
Við hugsum um tilgang lífs-
ins, örlög okkar allra og um
hvert stefnir við fráfall ástvina
okkar og óvissa ríkir í huga
okkar um stund. Þegar að er
gáð er dauðinn ekki aðeins
dauði og lífið ekki aðeins líf,
heldur er því stundum öfugt
farið, dauðinn aðeins áfram-
haldandi líf og lífið stundum
harðara en hel.
Af hverju er þetta svo? Ég á
ekki eitt svar til við því en hef
samt skilið að þeir sem við
elskum eru alltaf hjá okkur, í
einhverri mynd, og veita okkur
styrk í sorginni.
Á tímamótum sem þessum
öðlast kærleikurinn aukið gildi.
Sama er að segja um þá sem
elska okkur.
Þeir halda áfram, hvert sem
leið þeirra liggur, því ástin er
sterkari en dauðinn og það sem
lifir í minningunni eigum við
áfram. Það verður aldrei frá
okkur tekið.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Ég bið góðan guð að styrkja
alla ástvini þína, sér í lagi Lóló
þína og börnin í þeirra sáru
sorg.
Hvíl þú í friði, kæri vinur.
Sigurður Snævar
Gunnarsson.
Skömmu eftir að ég settist í
ritstjórastól Alþýðublaðsins
haustið 1979 – og fór að skrifa
stefnuskrá handa Alþýðu-
flokknum í leiðurum – brast á
með upphringingum frá lesend-
um hvaðanæva af landinu.
Sumir hringdu til að hrósa,
aðrir til að skamma, en sumir
til að leiðbeina og hvetja til
dáða. Erling Garðar var í síð-
astnefnda hópnum. Það fór
ekki fram hjá mér að maðurinn
hafði margt og mikið til mál-
anna að leggja. Hann var hag-
sýnn og hugkvæmur og hugsaði
í lausnum.
Orkumálin voru hans sérsvið.
Uppfrá þessu var hann einn af
nánustu ráðgjöfum okkar í for-
ystu Alþýðuflokksins á sviði
orkumála.
En það var í hundrað-funda
ferðinni, sem nýkjörinn for-
maður Alþýðuflokksins efndi til
á árunum 1984-85, sem kunn-
ingsskapur okkar breyttist í
fóstbræðralag.
Mér var stórlega misboðið að
jafnaðarmenn ættu ekki einu
sinni þingmann á Austurlandi.
Ég fundaði í hverju einasta
plássi, frá Hornafirði til Bakka-
fjarðar og fékk alls staðar hús-
fylli. Það sló út m.a.s. sjálfan
Bubba Morthens að mig minn-
ir. Allan tímann hafði ég „heim-
ili og varnarþing“ hjá Erlingi
Garðari á Egilsstöðum.
Erling Garðar var gaflari að
uppruna, rafvirki að mennt og
jafnaðarmaður að hugsjón.
Hann hafði lokið framhalds-
námi í raforkutæknifræði í
Kaupmannahöfn, þar sem hann
kynntist hinu norræna velferð-
arríki jafnaðarstefnunnar af
eigin reynslu. Gott ef hann var
ekki meðlimur í danska krata-
flokknum á þessum tíma.
Heimkominn var hann ráð-
inn umdæmisstjóri RARIK á
Austurlandi og gegndi því
starfi í tæpan aldarfjórðung. Á
næsta bæ, Norðurlandi eystra,
réði ríkjum hjá RARIK Ing-
ólfur Árnason, sameiginlegur
vinur okkar Erlings Garðars og
félagi. Sameiginlega voru þeir
landstjórar yfir meira en helm-
ingi Íslands a.m.k. að flatar-
máli.
Það má heita að ég hafi verið
heimagangur hjá Erlingi
Garðari á þessum árum. Jó-
hanna, kona hans, var þá
löngum syðra í framhaldsnámi,
svo að rafveitustjórinn var allt í
senn: verkstjóri yfir umdæmi,
sem var stærra en Ísrael, odd-
viti Egilsstaða, uppalandi
ungra barna og matráðsmaður
og sálnahirðir.
Og fórst það allt saman vel
úr hendi. Þeim mun oftar sem
ég kom, því betur sem fylgis-
vonir virtust vænkast um hríð,
þeim mun betri varð kjötsúpan
á borðum Erlings Garðars. Og
félagsskapurinn upplífgandi
langt fram á nótt.
Aðspurður, hvað sósíalismi
væri eiginlega, mun Lenin hafa
svarað: „Rafvæðing + öll völd
til verkalýðsins“. Lenin stóð við
fyrri partinn, en klúðraði rest-
inni.
Erlingi Garðari varð betur
ágengt. Í tæpa fjóra áratugi
hjá RARIK stýrði hann fram-
kvæmdum við rafvæðingu Ís-
lands, fyrst í hinum strjálu
byggðum Austurlands, en síðar
á Vesturlandi. Og rækti skyld-
ur sínar sem drifkraftur í sveit-
arstjórnum, bæði á Egilsstöð-
um og í Stykkishólmi. Öllu
þessu fylgdu mikil mannafor-
ráð.
Það lýsir manninum betur en
mörg orð, hversu vinsæll og
virtur hann var af starfsfólkinu.
Því réði óbilandi bjartsýni hans
og glaðværð, heiðarleiki og
sanngirni í garð samstarfs-
manna.
Við Bryndís kveðjum vin
okkar með væntumþykju og
virðingu og sendum fjölskyldu
hans, vinum og vandamönnum,
hugheilar samúðarkveðjur.
Jón Baldvin.
 Fleiri minningargreinar
um Erling Garðar
Jónasson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
MINNINGAR 59
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. SEPTEMBER 2018
✝ Jón Skúli Þór-isson fæddist
16. júlí 1931 á
Blikalóni á Mel-
rakkasléttu. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Mörk í
Reykjavík 31. ágúst
2018.
Foreldrar hans
voru Þórir
Þorsteinsson, verk-
stjóri í Hvalveiði-
stöðinni, Hvalfirði, f. 20.7. 1901,
d. 13.8. 1970, og Jóhanna Þórey
Daníelsdóttir húsmóðir, f. 26.7.
1901, d. 23.11. 1995. Jón var
fjórða barn foreldra sinna en
systkini hans eru: Hulda Svein-
björg, f. 29.12. 1924, d. 7.12.
2012, Sigurborg, f. 14.2. 1927,
d. 8.1. 1968, Þorsteinn, f. 19.9.
1929, d. 6.8. 2012, Jónatan, f.
14.10. 1933, Eyþór, f. 17.12.
1938, og Kári, f. 24.4. 1942.
Jón giftist Svönu Ragnars-
dóttur 10. apríl 1960. Hún
fæddist 22.1. 1937 og lést 13.12.
2007. Þau áttu saman þrjú
börn: 1) Jóhönnu Þóreyju, f.
14.1. 1961. Hún á Dagbjörtu
Svönu Haraldsdóttur, f. 18.1.
1985, og Ólaf Þóri Guðjónsson,
f. 2.8.1995. Ólafur á einn son,
Axel Breka, f. 22.11. 2014. 2)
Ragnheiður Helga, f. 21.7.
1962. Hún er gift Arnfinni
Jón Skúli fluttist frá Blika-
lóni á Krossanes við Akureyri á
þriðja aldursári. Aðeins 14 ára
fór hann á Akranes með Huldu
systur sinni þar sem hann
kynnist klæðskeraiðninni og
lagði stund á nám henni
tengdri í Iðnskólanum í Reykja-
vík. Þaðan fór hann í nám til
Stokkhólms þar sem hann lauk
meistaraprófi í klæðaskurði ár-
ið 1953. Árið 1962 stofnaði
hann saumastofuna Model
Magasin. Jón Skúli hannaði og
saumaði flugfreyjubúninga um
árabil og hlaut alþjóðleg verð-
laun fyrir besta búninginn í
Mexíkó árið 1971. Einnig hann-
aði hann fatnað fyrir Álafoss og
fleiri. Rak hann oft og tíðum
verslun samhliða saumastof-
unni, m.a. verslunina Hélu að
Laugavegi 26 en þó oftast und-
ir merki Model Magasin. Á síð-
ari hluta starfsævinnar breytti
hann um stefnu og fór að
sauma föt úr skinnum og fisk-
roði. Hann hélt ótal tískusýn-
ingar og var hann um áttrætt
þegar sú síðasta var sett upp.
Hann var maður margra hug-
mynda og setti m.a. á stofn
hjólaskautahöll við Hverfisgötu
í Reykjavík.
Jón Skúli var virkur meðlim-
ur í Frímúrarareglunni, sér-
staklega á fyrri hluta ævi sinn-
ar.
Úför hans fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 6.
september 2018, klukkan 15.
Bragasyni, f. 13.6.
1963. Ragnheiður
á soninn Jón Skúla
Traustason, f. 25.4.
1980. Hann á einn
son, Ingvar Breka,
f. 24.8. 2001. Dótt-
ir Ragnheiðar er
Helga Guðmunds-
dóttir, f. 7.7. 1990.
Sambýlismaður
Helgu er Helgi
Guðnason, f. 12.10.
1988. 3) Yngsta dóttir Jóns og
Svönu er Berglind, f. 17.12.
1967. Berglind á dótturina
Sunnu Jónsdóttur. Sunna er í
sambúð með Christian Top
Marchant, f. 4.6. 1985, og á með
honum tvö börn; Ágústu Rose,
f. 28.4. 2012, og Jón Svan, f.
5.5. 2016. Berglind er gift Rik-
harð Sigurðssyni, f. 9.1. 1962.
Þau eiga saman Dag Inga, f.
9.11. 2006. Rikharð á Teresu
Tinnu, f. 29.3. 1988. Hún er í
sambúð með Sigurði Rúnari
Birgissyni, f. 29.5. 1988. Þau
eiga saman Hrafntinnu Ylfu, f.
15.8. 2014, og Tind Úlfar, f.
21.8. 2016. Svana, eiginkona
Jóns, átti áður soninn Ragnar
Gunnar Þórhallsson, f. 14.11.
1955. Eiginkona hans er Kol-
brún Dögg Kristjánsdóttir, f.
28.9. 1972. Hún á soninn Gunn-
ar Pál Ægisson, f. 1.4. 1997.
Þær voru þungbærar fréttirn-
ar sem Berglind systir tilkynnti
mér 29. ágúst síðastliðinn að
heilsu þinni hefði hrakað og að lífi
þínu hér á jörð væri að ljúka. Þú
varst einstaklega góður maður,
pabbi minn, og ég á svo margar
góðar minningar, til dæmis úr
ferðum okkar innan lands og ut-
an. Mér er sérstaklega minnis-
stæð ferðin til Parísar þar sem
brotist var inn í bílaleigubíl sem
við vorum á í bílageymslu og
skjalatösku stolið frá Beggu syst-
ur með minjagripum. Einnig er
mér minnisstæð utanlandsferðin
til New York og til Flórída þar
sem við fórum meðal annars í
Disney World í rússíbana, en ég
hef ekki verið skelfdari á ævi
minni.
Þú varst menntaður klæðskeri
og mjög fær í þínu fagi, þig skorti
ekki hugmyndirnar og lést marg-
ar þeirra verða að veruleika,
meðal annars með stofnun
saumastofunnar Model Magasin
þar sem þú varst með 20-30
manns í vinnu. Pabbi minn, þú
varst mörgum mannkostum bú-
inn, duglegur, hugmyndaríkur og
glæsilegur, alltaf snyrtilegur til
fara og mikill gleðigjafi enda
naustu þín vel þegar þið mamma
hélduð veislur, bæði heima og í
sumarbústaðnum Skýjaborgum.
Ég veit að margir minnast þeirra
tíma með gleði. Þú gekkst í gegn-
um erfiða tíma en alltaf stóðstu
uppréttur og bugaðist ekki þó að
lífið væri erfitt. Ég er ekki frá því
að ég hafi erft eitthvað af þínum
góðu mannkostum.
Síðustu æviár þín bjóstu á
hjúkrunarheimilinu Mörk, það
var sorglegt að horfa á þig hverfa
frá okkur, elsku pabbi minn, enda
er alzheimer erfiður sjúkdómur.
Nú er komið að kveðjustund
og það er mér mjög þungbært að
kveðja þig en ég trúi því að þér
líði vel og að þú sért á góðum stað
ásamt ástvinum okkar. Að lokum
langar mig að þakka sérstaklega
starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Markar fyrir hlýhug og góða um-
mönnun í gegnum árin. Þig,
pabbi minn, kveð ég með virð-
ingu, þakklæti og gleði, þó svo að
sorgin og söknuðurinn séu mikil.
Þakka þér fyrir alla hjálpina og
að hafa reynst mér vel, takk,
elsku pabbi minn.
Þín dóttir,
Jóhanna Þórey Jónsdóttir.
Mikið er skrítið að skrifa síð-
ustu orðin til þín, elsku, besti
pabbi minn. Þú varst uppáhaldið
mitt á svo margan hátt, styrkur
minn og stoð alla mína ævi.
Hversu hlý var þín hönd og þinn
faðmur, þú varst ljúfur og alltaf
góðhjartaður, oft á tíðum í erf-
iðum aðstæðum. Þú kenndir mér
á lífið með orðum þínum og gjörð-
um, sem alltaf einkenndust af
hlýju og óendanlegri ósérhlífni.
Þú kenndir mér líka að áfengi er
böl og mikið held ég að líf þitt
hefði verið betra án þess. Ég bið
þig að fyrirgefa mér það sem ég
kann að hafa gert á þinn hlut;
stjórnsemina, frekjuna og tilætl-
unarsemina. Ég þakka þér fyrir
vináttuna og bænirnar heitu.
Takk fyrir Sunnu mína sem þú
og mamma önnuðust eins og ykk-
ar eigin, aldrei var sagt nei held-
ur opnaðist faðmurinn eins og á
þeim engli sem þú ert nú orðinn.
Elsku pabbi, ég kom barnshaf-
andi til þín sextán ára og þú tókst
í hönd mína og sagðir með hlýju:
„Elsku Berglind mín, við gerum
allt sem við getum til að hjálpa
þér.“ Þessi orð eru mér ógleym-
anleg og hjartað mitt fyllist þakk-
læti. Ekki voru móttökurnar síðri
þegar ég eignaðist Teresu Tinnu
þegar hún var níu ára og Dag
Inga okkar, sem þú dekraðir við
eins lengi og þér var unnt.
Ég er búin að sakna þín og
syrgja síðustu þrjú árin eða svo.
Mörg tárin hafa fallið á Mörkinni
þar sem þú varst í svo góðum
höndum og við fjölskyldan nutum
þess að heimsækja þig á svo
dásamlegan stað. Starfsfólkið á
mikinn heiður skilið fyrir sitt
góða starf.
Elsku pabbi, við Rikki, Sunna,
Teresa Tinna og Dagur Ingi
minn minnumst þín og mömmu í
bænum okkar eftir sem áður.
Takk fyrir allt. Þín dóttir,
Berglind.
Mig langar til að minnast Jóns
Skúla Þórissonar sem nú er lát-
inn eftir erfið veikindi.
Ég hef alltaf litið á Jón skradd-
arameistara sem vin og góðan fé-
laga, en leiðir okkar lágu saman
þegar við Berglind dóttir hans
rugluðum saman reytum og eign-
uðumst hana Sunnu okkar.
Jón reyndist okkur alltaf vel
og bjó hún Sunna með móður
sinni fyrstu árin hjá Jóni afa sín-
um og ömmu, Svönu Ragnars-
dóttur.
Jón afrekaði mikið á sinni ævi
en hann átti og rak Saumastof-
una Model Magasín sem var stór-
veldi á sínum tíma. Best kynn-
umst við þegar ég fékk að vinna
hjá honum á saumastofunni sem
þá var til húsa við Laugaveg en á
þeim tíma saumaði hann ein-
kennisfatnað fyrir mörg helstu
fyrirtæki landsins, meðal annars
Flugleiðir, Eimskip, Landsbank-
ann og fleiri stofnanir. Sömuleið-
is átti Jón Skúli traust frímúrara
og saumaði hátíðar- og athafna-
klæði fyrir þá.
Þó svo það hafi hallað undan
fæti á seinni hluta starfsferilsins
þá vantaði ekki á framkvæmda-
gleðina fyrr á árum og byggði
Jón sumarhús sem hann hannaði
og fylgdi sögunni að líkan, búið til
úr mjólkurfernum, hafi verið fyr-
irmyndin. Sömuleiðis byggði Jón
stórt nýtt verksmiðjuhús á Höfð-
anum en gengisfellingarnar fóru
illa með hann og það sat í honum
hvernig dollaralánin fóru með
hann.
Honum þótti sopinn ekkert
vondur og þegar farið var að
halla undan fæti í veikindum þá
fékk ég gamla brosið og glamp-
ann í augun þegar við renndum
niður einum köldum þorra eða
glasi af rósavíni.
Jón Skúli var hönnuður með
gott auga og var alltaf flottur í
tauinu. Hann var líka matgæð-
ingur og hafði gaman að útbúa
kræsingar sem hann að sjálf-
sögðu skreytti frumlega. Jón lét
aldrei styggðaryrði falla um
náungann. Jón var vingjarnlegur
og góður maður.
Ég votta fjölskyldu Jóns inni-
lega samúð.
Jón Svan.
Í dag kveð ég með söknuði
góðan vin, vinnufélaga og fag-
meistara minn, Jón Skúla Þóris-
son klæðskurðarmeistara.
Það var seint á níunda áratug
síðustu aldar að leiðir okkar Jóns
lágu saman. Það var á mínum
fyrstu árum í rekstri Kápusöl-
unnar, sem rak stóra saumastofu
og framleiddi kápur. Við Jón
gengum til samstarfs um að reka
saumastofur okkar hlið við hlið í
sama húsnæði, fyrst að Höfða-
bakka 9 en fljótlega fluttum við
að Snorrabraut 56. Þar til húsa
hafði verið rekin í áratugi fata-
framleiðslan Gefjun og hentaði
húsnæðið því einstaklega vel fyr-
ir rekstur okkar beggja. Margir
muna eftir þessu húsi sem „Rík-
inu“ en eftir að það flutti burt
vorum við Jón ekki lengi að
breiða úr okkur og unnum saman
þarna í hartnær áratug.
Það var gæfa mín að kynnast
Jóni Skúla og að fá tækifæri til að
vinna svona náið með honum til
fjölda ára. Jón er einn af þeim
stóru sem hafa mótað sögu fata-
iðnaðar á Íslandi, með rekstri
stofu sinnar Model Magasín. Þau
eru fá verkefnin sem hafa ekki
komið inn á borð til hans og til
fjölda ára hannaði hann og saum-
aði alla flugfreyjubúninga á land-
inu auk þess að sinna sérsaumi
fyrir einstaklinga. Á samstarfs-
árum okkar var hann einnig með
verk fyrir Flugmálastjórn. Auk
þess sem ég var með kápufram-
leiðslu var ég einnig með prests-
hempusaum fyrir presta þjóð-
kirkjunnar. Það var ómetanlegt
að njóta reynslu og fagmennsku
Jóns í hverju verki sem barst inn
á borð okkar. Hann var hafsjór af
fróðleik og reynslu, kunni mörg
ráð í hagræðingu verka en gaf
aldrei afslátt af fagmennsku og
gæðum.
Jón var fullur af sköpunargleði
og frumkvæði og á þessum tíma
byrjaður að hanna og sauma flík-
ur úr roði og leðri. Það er minn-
isstæð tískusýningin sem við tók-
um bæði þátt í í Perlunni fyrir
fullu húsi.
Það var ekki bara að Jón væri
fagmaður fram í fingurgóma,
heldur var hann einstaklega glað-
lyndur og skemmtilegur vinnu-
félagi og alltaf stutt í húmorinn.
En það sem stendur upp úr er
hans einstaka hjartahlýja í garð
allra í kringum sig og umhyggja
fyrir öðrum. Hann var ekki fyrr
byrjaður að sauma úr leðri en
hann saumaði sér bláa leður-
vinnusvuntu og gaf mér rautt leð-
ur svo ég gæti líka saumað mér
eina. Ég renndi henni í gegnum
vélina á hraðferð, ekki vön að
sauma leður, en svo vill til að ég
nota þessa svuntu enn tæpum 30
árum síðar.
Hjartahlýja hans birtist í öllu
hans daglega lífi og bar hann
mikla umhyggju fyrir samstarfs-
fólki sínu og fjölskyldu sinni allri.
Þegar ég lít til baka og hugsa um
árin okkar við sníðaborðið sé ég
bara sólskinsdaga, en auðvitað
rigndi líka og stundum var snjór.
En það sem stendur upp úr er
minningin um kjarkmikinn
mann, fullan af sköpunargleði og
með hjarta úr gulli. Ég er þakklát
fyrir árin okkar öll – betri vinnu-
félaga, fagmann og meistara er
ekki hægt að hugsa sér.
Ég sendi fjölskyldu Jóns,
dætrum, barnabörnum og barna-
barnabörnum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Rut Ríkey Tryggvadóttir,
klæðskeri.
Jón Skúli Þórisson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Minningargreinar