Morgunblaðið - 27.09.2018, Blaðsíða 56

56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2018
✝ Halldóra Frið-riksdóttir
fæddist 27.
september 1937 í
Úlfsstaðakoti í
Blönduhlíð í
Skagafirði, nú
Sunnuhvoli. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni
17. september
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Friðrik Kristján Hall-
grímsson, f. 14. janúar 1895, d.
30. maí 1990, og Una H. Sig-
urðardóttir, f. 25. október
1898, d. 10. janúar 1979.
Halldóra var tekin í fóstur
sem kornabarn og ólst upp hjá
Davíðsínu Sigurðardóttur
(systur Unu) saumakonu, f. 20.
október 1900, d. 1. maí 1969,
og eiginmanni hennar, Haf-
steini Björnssyni verkamanni,
f. 17. maí 1899, d. 1. apríl
1960.
Systkini hennar voru Elín, f.
8. ágúst 1923, d. 15. maí 2017,
Sigurður, f. 11. september
1924, d. 26. október 1997, Hall-
grímur, f. 8. mars 1926, d. 11.
mars 1929, Helga, f. 25. apríl
Halldóra lauk prófi frá
Íþróttakennaraskóla Íslands
árið 1958. Síðar á ævinni lærði
hún til aðstoðarmanns tann-
læknis. Hún starfaði við bæði
þessi fög um árabil, m.a. í
Laugarnesskóla og hjá Skóla-
tannlækningum Reykjavíkur.
Þá fékkst hún um tíma við
leikfimikennslu sem ætluð var
fyrir eldri borgara.
Halldóra giftist 25. desem-
ber 1960 Inga Sigurðssyni vél-
smiði, f. 28. ágúst 1934. Heim-
ili þeirra var lengst af í
Árbæjarhverfinu í Reykjavík.
Þaðan fluttu þau á efri árum í
sambýlishús fyrir eldri borgara
í Breiðholti.
Börn Halldóru og Inga eru
Davíð, f. 27. febrúar 1962, Sig-
urður, f. 3. september 1964 og
Hafdís, f. 4. nóvember 1969.
Maki Davíðs er Matilda
Gregersdotter, f. 25. janúar
1970, maki Hafdísar er Björg-
vin Friðriksson, f. 29. ágúst
1968. Börn Davíðs og Matildu
eru Agnes, f. 24. apríl 1997, Ið-
unn Elísabet, f. 31. júlí 1998,
Ágúst Ingi, f. 18. ágúst 2003,
og Assa f. 28. apríl 2005. Börn
Hafdísar og Björgvins eru Sif,
f. 5. júlí 1997, Halldóra, f. 18.
janúar 1999, og Jökull, f. 29.
júlí 2008.
Útför Halldóru fer fram frá
Fella- og Hólakirkju fimmtu-
daginn 27. september klukkan
15.
1927, d. 21. ágúst
1961, Friðrik, f.
12. maí 1928, bú-
settur í Mos-
fellsbæ, Þórunn, f.
30. október 1929,
búsett í Flóa-
hreppi, Hall-
grímur, f. 10. októ-
ber 1931, búsettur
í New York,
Guðný, f. 15. júní
1934, d. 7. maí
2006, Halldóra Sigríður, f. 18.
janúar 1936, búsett í Noregi,
Árni, f. 6. júní 1939, búsettur í
Hveragerði, Bjarni Leifs, f. 5.
júlí 1940, d. 3. febrúar 2009,
Guðrún, f. 9. mars 1943, búsett
á Akureyri.
Uppeldisbróðir Halldóru var
Eiður Hafsteinsson, f. 9.
september 1931, d. 17. apríl
2015.
Fyrstu árin bjó Halldóra
ásamt fósturforeldrum sín á
Blönduósi. Hjónin skildu og
Davíðsína flutti með Halldóru
og Eið til Reykjavíkur. Fljót-
lega eftir að þangað var komið
fluttu þau á Langholtsveg og
þar bjó Halldóra ásamt fjöl-
skyldunni fram á fullorðinsár.
Orð mín eru stirð, þau eru fá og
munu sjálfsagt aldrei flugi ná eins
og segir í laginu. Já, orðin koma
stirðlega þegar maður þarf mest á
þeim að halda og það getur verið
snúið að koma frá sér kveðjuorð-
um þegar lýsa skal kærri móður
sem fylgt hefur manni í gegnum
allt lífið. Þá verður manni orða
vant því minningarnar eru
margar.
Mamma var sterkur karakter,
hrein og bein og aldrei með neina
uppgerð. Hún sagði hlutina eins
og henni fannst þeir vera og hafði
sterkar skoðanir á ýmsum málefn-
um. Hún var einnig ljúf og góð og
hafði endalausa þolinmæði fyrir
manni þó örugglega hafi nú reynt
stundum á það hér áður.
Mamma kenndi mér margt.
Hún var góður kennari og vel að
sér. Sérstaklega þótti henni
skemmtilegt að hlýða mér yfir
skólaljóðin og sá til þess að maður
kynni þau hnökralaust utan að.
Mikilvægast var þó það að hún
kenndi mér að þakka fyrir það
sem maður hefur.
Hún þoldi ekki óþarfa bruðl og
sóun og nýtti hluti lengi og stund-
um svo lengi að manni þótti nóg
um. Hún bjó alltaf til útikerti fyrir
gamlárskvöld úr kertaafgöngum,
flokkaði pappír og plast löngu áð-
ur en það komst á dagskrá hjá
flestum og gaf gömlum hlutum
nýtt hlutverk svo eitthvað sé
nefnt.
Hún var einstök amma og var
einkar lagið að búa til ævintýra-
heim úr hversdagslegum hlutum
enda elskuðu barnabörnin að fara
til hennar og pabba. Þá var nú oft-
ar en ekki farið í hina ýmsu leið-
angra og ævintýraferðir inni eða
úti. Alltaf sýndi hún einlægan
áhuga á því hvað ömmubörnin
væru að gera og hvernig þeim liði.
Hún var einstaklega minnug og
mundi ótrúlegustu smáatriði allt
undir það síðasta.
Hún var æðrulaus og þrautseig
og þeir eiginleikar hennar komu
vel í ljós eftir að hún greindist með
Parkinson-sjúkdóminn. Hún var
óþreytandi að gera það sem hún
gat til að styrkja sig og þjálfa þeg-
ar líkaminn var farinn að bregðast
henni.
Elsku pabbi, missir þinn er
mikill en minningarnar eru dýr-
mætar. Þið voruð einstaklega
samstillt og falleg hjón.
Ég á þér svo margt að þakka,
elsku mamma. Þakka þér fyrir allt
það sem þú hafðir að gefa mér.
Þín
Hafdís.
Mamma þurfti einhverju sinni
að fjarlægja tré af lóðinni hjá sér í
Árbænum. Hún lét taka tréð með
rótum og það skyldi gróðursett á
ný á milli raðhúsahverfisins og
Höfðabakka innan um mörg önn-
ur tré. Síðan leit mamma oft til
trésins til að athuga hvort það
væri ekki örugglega allt í lagi með
það. Þetta var nefnilega hennar
tré.
Síðasta heillega samtal mitt við
mömmu var þegar hún hringdi í
mig á afmælinu mínu 3. septem-
ber síðastliðinn með aðstoð úr
hópi hins frábæra starfsfólks Sól-
túns. Einhvern veginn átti hún
auka orku til þess í tilefni dagsins
að óska mér til hamingju með dag-
inn þegar ég hélt að allir hennar
kraftar væru á þrotum.
Þey
mig er að dreyma
ef þú vekur mig
hverfur draumurinn
en ég verð eftir –
(Vilborg Dagbjartsdóttir)
Sigurður Ingason.
Við erum þakklátar fyrir ömmu
Dóru eins og við kölluðum hana
alltaf. Hún var alltaf til í að gant-
ast og hlæja og gera eitthvað
skemmtilegt með okkur. Við feng-
um reglulega hláturskast með
henni og enginn skildi af hverju
við vorum að hlæja. Við fórum í
margar ævintýraferðir með henni
þar sem við fórum meðal annars í
Elliðaárdalinn með nesti, fundum
leynigöng eða fórum í París. Hún
gat gert allt spennandi og
skemmtilegt. Hún kenndi okkur á
klukku og stundum spiluðum við
ólsen ólsen og kleppara eða lögð-
um kapal. Stundum heilsuðum við
líka upp á búálfinn á háaloftinu.
Einu sinni fundum við kött sem
var heimilislaus. Amma gaf hon-
um að borða og leyfði honum að
gista og daginn eftir fórum við
saman með hann í Kattholt. Við
gistum oft hjá ömmu og afa og lék-
um okkur í hringjunum eða tví-
slánni í úti inni, borðuðum hunda-
súrur eða rabarbara í garðinum,
fórum í vatnsstríð eða skoðuðum
morgunfrúrnar. Hún eldaði besta
hafragraut og fisk í heimi og oft
gaf hún okkur jarðarberjasúr-
mjólk með spariseríósi. Við erum
heppnar að hafa átt svona góða
ömmu að, sem við eigum dýrmæt-
ar minningar um og gerði svo ótal
margt skemmtilegt með okkur.
Takk, elsku amma, fyrir allt.
Sif og Dóra.
Elsku amma.
Ég sakna þess að geta ekki
komið í heimsókn til þín og hitt
þig. Það var alltaf svo gaman að
koma eftir tónlistarskóla til þín og
fá ömmu súrmjólk og svo spiluð-
um við oftast ólsen ólsen. Góða
ferð inn í draumalandið, amma
mín,
þinn
Jökull.
Halldóra
Friðriksdóttir
✝ Kristín Jó-hannsdóttir
fæddist 14. október
1928 í Sandvík á
Hauganesi á Ár-
skógsströnd við
Eyjafjörð. Hún lést
á sjúkrahúsinu á
Akureyri 7. sept-
ember 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhann
Friðrik Jónsson,
útgerðarmaður og bóndi, f.
10.5. 1899, d. 4.10. 1974, og
Málfríður Baldvinsdóttir, hús-
freyja, 9.9. 1901, d. 12.3. 1995.
Systkini Kristínar eru Reyn-
ir, f. 1927, d. 2012, Karitas
Rósa, f. 1930, d. 1998, Erla, f.
1932, Jón, f. 1934, d. 1941,
Baldvin Kristinn, f. 1935, d.
1936, Óskar Baldvin, f. 1938, og
Selma, f. 1940.
Eiginmaður Kristínar var
Jón Maríus Jónsson, vélstjóri,
verkstjóri og verslunarmaður,
f. 30.6. 1926, d. 23.12. 1986.
Börn þeirra eru: 1) Heiða
býlismaður hennar er Hrafn
Ingvarsson. Sonur þeirra er
Hjörtur Ingi; 4) Pétur Örn, f.
30.4. 1962, kvæntur Guðrúnu
Helgu Ragnarsdóttur. Börn
þeirra eru a) Dagný Rut, gift
Alexander Tonini. Börn þeirra
eru Rakel Björk og Arnar
Mikael. b) Arnar Þór. Sambýlis-
kona hans er Hildur Hjörvar; 5)
Jón Mar, f. 14.10. 1964, d. 10.2.
1988.
Kristín ólst upp á Hauganesi
og gekk í Árskógarskóla, sinnti
frá barnæsku almennum sveit-
arstörfum og fiskverkun, síðar
símvörslu og skrifstofustörfum
hjá Norðursíld á Raufarhöfn,
vann verslunarstörf í Hús-
gagnaversluninni Kjarna á
Akureyri og var matráðskona
bæði á Akureyri og í Hafnar-
firði. Lengst af var Kristín hús-
freyja, rak stórt heimili og
hlúði að börnum sínum og
barnabörnum, og saumaði föt.
Kristín bjó lengst af á Akur-
eyri, en líka á tveimur tímabil-
um í Hafnarfirði. Síðustu árin
átti hún heima í Víðilundi 24 á
Akureyri og hélt þar eigið
heimili þar til í sumar þegar
hún lagðist inn á Sjúkrahúsið á
Akureyri, þar sem hún lést.
Útförin fór fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Björk, f. 20.9.1949,
gift Hafþór Jónas-
syni. Börn þeirra
eru: a) Kristín
Hrönn, gift Birni
Halldóri Sveins-
syni. Þeirra börn
eru Silja Björk,
sem á ónefndan
Silju- og Ísaksson,
og Heiða Hlín. b)
Íris Björk, gift
Finni Jörundssyni.
Þeirra börn eru Lena Kristín
og Hafþór Orri. c) Jónas Þór;
2) Óttar Strand, f 25.7. 1951,
kvæntur Þorbjörgu Björns-
dóttur. Börn þeirra eru: a)
Börkur Strand, kvæntur Önnu
Guðrúnu Hallsdóttur. Þeirra
börn eru Þorri Strand, Frosti
Strand og Mirra Strand. b)
Darri Strand. Sambýliskona
hans er Harpa Lilja Björns-
dóttir; 3) Óðinn, f. 5.8. 1958,
kvæntur Gerði Róbertsdóttur.
Börn þeirra eru a) Bryndís.
Sonur hennar er Elvar Snær
Arnarsson. b) Hrefna. Sam-
Þegar komið er niður á Hauga-
nes blasa við mörg þeirra húsa
sem voru þarna á meðan afi og
amma bjuggu í Sandvík. Þetta
litla útgerðarþorp í landi Selár
varð til um og eftir aldamótin
1900.
„Það er seigt í Selárættinni,“
hafði mamma eftir gömlum
manni um leið og hún undraðist
hversu teygðist úr ævi hennar
sjálfrar. Þarna bjó móðurfjöl-
skyldan fyrst í torfhúsi en síðan
byggðu langafi og afi fyrsta stein-
húsið á nesinu. Útgerðarmaður-
inn Jóhann og Málfríður sköpuðu
kærleiksríkt heimili á árum
kreppu og stríðs. Víst knúði sorg-
in dyra en oftar ríkti gleðin og
andinn í húsinu var rómaður.
Gamall Hríseyingur spurði mig
eitt sinn um eyfirsku tengslin og
ljómaði allur þegar Sandvík var
nefnd. Þar var öllum tekið vel.
Mamma sagði sögur af fólkinu
sem fékk inni, stundum margar
fjölskyldur í einu, einhverjir í
kjallaranum, þar sem veiðarfæri
voru geymd og kýrin góða. Ekk-
ert rafmagn, enginn sími. Það var
sungið, spilað og dansað. Afi og
amma lásu á kvöldin hvort fyrir
annað uppi í rúmi og hinum meg-
in veggjar lágu börnin og
hlustuðu.
Nú er hún Stína í Sandvík
horfin og með henni svo margt
sem tengir okkur nútímabörnin
við þennan gamla heim. Ekki svo
að skilja að stúlkan með þykka
rauðjarpa hárið hafi ekki einmitt
viljað kynnast nýjum heimi. Nú-
tíminn var kominn. Hún fer í vist
í Vestmannaeyjum, kynnist fólki
og hugmyndum. Er síðan kölluð
heim til að létta undir, fær löm-
unarveikina og dvelur á sjúkra-
húsi á Siglufirði. En sjómaðurinn
ungi frá Brimnesi beið hennar og
þau gifta sig á jóladag 1948, eign-
ast saman fimm börn. Fjölskyld-
an bjó lengst af á Akureyri, en á
fyrstu árunum líka í Hafnarfirði.
Hann á sjónum, hún heima. Síðan
var flutt aftur norður og fjöl-
skyldan stækkar. Frá Akureyri
var á vorin farið í síld á Rauf-
arhöfn, þar sem súldin af hafinu
og reykurinn úr bræðslunni
mættust. Þar var saltað sumar-
nóttina bjarta. Eftir að síldin
hafði verið elt út á heimsenda og
hvarf tóku við ný verkefni. Að-
eins 58 ára gömul missir mamma
eiginmanninn – og rúmu ári síðar
yngsta soninn. Þessi áföll voru
þung en góðar minningar lifa,
börn fæðast og lífið heldur áfram.
Í mínum huga var mamma sig-
urvegari, bjó að innri friði, var
listfeng, elskaði söng, tóna og liti.
Hún saumaði og málaði, las mikið
og leysti krossgátur, jafnvel eftir
að sjónin var nánast horfin. Þá
brá hún upp stækkunarglerinu
og rýndi í með skárra auganu.
Henni þótt gott að vera ein en all-
ir voru velkomnir, fram var borið
bakkelsi og bjartur hláturinn
hljómaði. Sögur frá liðnum tíma
streymdu fram í bland við þjóð-
málaskraf. Mamma hafði sínar
skoðanir, jafnaðarmaður í hjarta,
með ríka réttlætiskennd. Hún
hækkaði róminn um stund – en
svo varð aftur lygnt eins og á ey-
firskum sumarmorgni.
Þegar móðir manns kveður
vakna minningar um dýrmætar
samverustundir. Barnabörn
minnast gleðinnar, leikjanna,
sögulestranna og ljúfra veiting-
anna. Öll þökkum við fyrir tím-
ann með þessari góðu konu sem
hélt sinni reisn og skýrri hugsun
til lokastundar og trúum því að
friður og kærleikur umvefji hana
að eilífu.
Óðinn Jónsson.
Kristín
Jóhannsdóttir
Elsku Ásta
frænka mín, þegar
ég hugsa um þig
man ég eftir blíðu
röddinni þinni sem var svo ró-
andi og fyllti mann öryggi. Fal-
legu brúnu augun þín. Það var
gott að sitja í eldhúsinu þínu,
spjalla um lífið og teikna og lita á
pappírinn sem kom úr Odda.
Fallegur, hvítur pappír með
glans öðrum megin og möttu
hinum megin. Svo lastu stundum
fyrir mig Herramennina. Ég
man eftir sjálfri mér pínulítilli í
ævintýraferðum um húsið þitt
sem mér fannst eins og kastali.
Brattur stiginn og ævintýralegur
glugginn út í stigaganginn, rang-
halar hér og þar og svo Inga
amma í íbúðinni í kjallaranum.
Falleg stofan þín og stór út-
saumuð mynd af kóngi og
drottningu í öndvegi. Magnað-
Ásthildur
Salbergsdóttir
✝ Ásthildur Sal-bergsdóttir
fæddist 25. ágúst
1939. Hún lést 2.
september 2018.
Útför Ásthildar
fór fram 21.
september 2018.
asta róla heims úti í
garði með breiðu
sæti þar sem maður
gat dinglað sér og
horft á friðsælan
garðinn. Alltaf þeg-
ar voru viðburðir í
lífi fjölskyldunnar
minnar varstu mætt
með þína góðu og
blíðu nærveru. Þeg-
ar ég fór að búa
sjálf langaði mig að
bjóða þér heim, þú varst ein af
fyrstu gestunum í íbúðinni
minni, komst þangað með hlýju
og góðan anda. Alltaf tilbúin að
taka þátt í gleðilegum viðburðum
og fagna áföngum í mínu lífi,
elsku frænkan mín. Mér þótti
líka svo vænt um að fá þig í nafn-
veislu Seifs, mér fannst svo
mikilvægt að þú fengir að sjá
börnin mín og að þeir fengju að
kynnast svona yndislegu fólki
eins og þér.
Ég er svo heppin að hafa orðið
samferða Ástu frænku í gegnum
lífið, einni af þeim sem mynduðu
mitt örugga og hlýja umhverfi í
æsku og á fullorðinsárum. Ég
mun ætíð minnast þín með mikl-
um kærleika og þakklæti.
Sofðu nú blundinum væra,
blessuð sé sálin þín hrein.
Minningin, milda og tæra,
merluð, í minningar stein.
Man ég þig ástkæra meyja,
meðan að lifi ég hér.
Minning sem aldrei skal deyja
samverustundin með þér.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir)
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Friðriks, Berglindar,
Tóta og allrar þinnar yndislegu
fjölskyldu.
Ásta Sigurjónsdóttir.
Elsku frænka. Við systur eig-
um þér það að þakka hvað við er-
um miklir teiknarar og föndrar-
ar. Alltaf gafstu okkur fullan
poka af teikniblöðum í öllum
regnbogans litum, stærðum og
gerðum þegar við kíktum í heim-
sókn í Selbrekkuna. Úr þessu
bjuggum við til mikil listaverk og
montuðum okkur af öllum þess-
um skrítna pappír sem Ásta
frænka galdraði ofan í pokana og
aldrei voru sendingarnar eins.
Okkur langar að skilja eftir
hérna bænina hans pabba með
þökk fyrir allt.
Eyddu Drottinn öllum fljótt,
ótta úr huga mínum.
Svo ég geti sæl í nótt,
sofið í faðmi þínum.
Hrund og Sigríður.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar