Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 7

/. / T L A
T í M A R 1 T I Ð
um það nú, hvort ég á þeim augnablik-
um hugsaði nokkuð um sakamál, sið-
ferði, eignarétt eða annað slíkt, sem
fróðir menn álíta, að hver og einn ætti
að hugsa um á hverju augnabliki lífs
síns. Það er ósk mín, að halda mér svo
nærri sannleikanum sem unt er, og ég
verð að játa, að ég hafði víst allan hug-
ann við gröftinn og þá spurningu, hvað
inni í körfunni gæti verið.
Það var farið að líða á kveldið. Qrá-
leit, hráslagaleg þokan varð þéttari og þétt-
ari í kringum okkur. Tómahljóðið í öldu-
skvampinu varð meira en áður og regnið
buldi á körfunni með meiri hávaða. Ein-
hversstaðar tók næturvörður að snúa
brestinum.
„Skyldi hún vera botnlaus eða ekki?"
sagði félagi minn lágt. Ég vissi ekki við
hvað hún átti og anzaði því engu.
„Heyrðu, ætli það sé botn í körfunni?
Ef svo er, þá er til einskis að reyna
að brjótast inn í hana. Með því að grafa
þessa holu megum við búast við að
lenda ekki á öðru en traustum fjölum.
Hvernig ættum við að ná þeim í burtu?
Nei; þá er betra að mölva Iásinn; því
að hann er lélegur".
5