Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 22

L l T L A
T í M A R I T 1 Ð
legur sjúkdómur. Það bagaði mig ekki
mikið fyrst 1 stað, en nú upp á síðkastið
hef ég haft brennandi uerki. Eg hef ekki
viðþol fyrir sársauka. Hann vex með
hverri stundu og er orðinn alveg óþol-
andi. Er ég nú hingað kominn til þess
að leita mér lækninga við þessu, því a.ð
ég brjálast, ef þessu heldur áfram. Eg
vil láta brenna það eða skera burtu eða
gera eitthvað við það“.
Læknirinn reyndi að hugga manninn
með því að segja honum, að aðgerð
væri ef til vill ekki nauðsynleg.
„]ú, jú“, sagði hann ákafur, „ég vil
láta skera í það; ég er blátt áfram til
þess kominn, að hinn sjúki partur sé
skorinn burt. Annað stoðar ekki“.
Með talsverðri varúð dró hann hönd-
ina úr faltanum og hélt þannig áfram:
„Ég verð að biðja yður að láta yður
ekki bregða, þótt þér sjáið ekkert sárið
á hendinni. Þetta er mjög svo óvenju-
legt tilfelli“.
Læknirinn fullvissaði hann um, að það
væri ekki vani sinn að falia í stafi, þó
að hann sæi eitthvað óvenjulegt. Er hann
hafði skoðað höndina, fór nú samt svo,
að hann sleppti henni steinhissa, því að
20