Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 18

L / T L A
T í M A R I T 1 Ð
En — mér var lítt mögulegt að ímynda
mér þetta, því að kaldir regndropar seytl-
ofan á mig, stúlkan þrýsti sér fast upp
að mér, hlýr andardráttur hennar lék um
andlit mitt, og þrátt fyrir dálitla vínlykt,
hafði þetta þægileg áhrif á mig. Storm-
urinn æddi, regnið skall á bátnum og
það skampaði í öldunum. Þó að við
þrýstum okkur sem þéttast hvort að öðru,
skulfum við samt af kulda. Allt var þetta
ofur raunverulegt, og ég er viss um, að
engan hefur dreymt þann draum, sem
væri jafn þjakandi og skelfilegur sem
þessi veruleiki.
En stöðugt var Natasha að tala. Hún
talaði af þeirri samúð og þeim vingjarn-
leik, sem aðeins konur eiga til. Ég fann,
að röddin og vingjarnlegu orðin tendruðu
dálítinn eld í brjósti mér og að eitthvað
í hjartu minu tók að bráðna.
Tár hrukku af augum mér eins og hagl
og sópuðu burt úr hjarta mínu miklu af
því illa og heimskulega, sorg og óhrein-
indum, sem höfðu safnazt þar fyrir fram
á þessa stund. Natasha huggaði mig.
„]æja, góði minn! Þetta lagast. Vertu
ekki að setja þetta fyrir þig. Það Iagast!
Quð gefur þér tækifæríð aftur. .. . Þú
16