Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 34

L I T L A
T í M A R 1 T I Ð
morðingi drýgt glæp sinn með jafn köldu
blóði og ég gerði nú.
Þegar ég kom heim, var greifafrúin
nýkomin. Hún hafði orðið of sein til
jarðarfararinnar, eins og ég líka hafði
ætlazt til. Hún virtist ákaflega sorgbitin.
Hin óvænta fregn hafði gert hana næst
um örvita af skelfingu. Hún talaði undar-
iega, og mér var ekki ljóst, hvað hún
meinti með huggunarorðum sínum. Satt
er það, að ég hiustaði ekki með neinni
athyglij því að ég þarfnaðist ekki hugg-
unar. Loks tók hún vingjarnlega í hönd
mína og sagði, að sig langaði til að trúa
mér fyrir leyndarmáli. Kvaðst hún vona,
að ég brygðist ekki því trausti.
Sagði hún mér nú, að konan mín sál-
uga hefði geymt fyrir sig bréfaböggul,
sem hún hefði ekki þorað að hafa heima
hjá sér sökum innihalds þeirra, og spurði,
hvort ég vildi ekki vera svo góður að
skila sér þeim. Mér rann kalt vatn milli
skinns og hörunds, er ég heyrði þetta.
Með uppgerðar ró spurði ég, hvers efnis
bréfin væru. Það fór um hana titringur
við þá spurningu, og hún sagði:
„Eg hef aldrei þekkt jafn trygglynda
og áreiðanlega konu sem hana. Hún
32