Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 24

L 1 T L A
TÍMAR I T I Ð
„Húðin er fullkomlega heilbrigð, æð-
arnar eðiilegar og ekki vottur af bólgu.
Höndin er eins eðiileg og frekast getur
verið“.
„Mér sýnist sfaðurinn ögn rauðari".
„ Hvar?“
Sjúklingurinn gerði hring á handar-
bakið, á stærð við krónupening: „Hérna“.
Læknirinn horfði á manninn og fór
nú að halda, að hann væri ekki með
ölium mjalla.
„Þér verðið að dvelja hér í borginni,
og ég reyni svo að hjálpa yður innan
skamms", sagði hann.
„Mér er ómögulegt að bíða eina mín-
útu. Þér megið ekki álíta mig vitskertan
eða haldinn einhverri hugvillu. Eg hef
hræðilega verki í þessu ósýnilega sári
og óska þess, að þér skerið þennan
kringlótta blett burt alveg að beini“.
„Það geri ég ekki, herra minn“.
„Hvers vegna ekki?“
„Vegna þess, að það er ekkert að
yður í hendinni. Hún er eins heilbrigð
og mín eigin“.
„Þér teljið mig víst brjálaðan eða
haldið, að ég sé að blekkja yður“, sagði
sjúklingurinn um leið og hann dró 1000-
22