Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 16

L 1 T L A
T f M A R I T I Ð
í sama bili fann ég tvo smáa hand-
leggi yfir um mig — annar snerti háls
minn, en hinn lá yfir andlitinu — og um
leið sagði blíð og vingjarnleg rödd:
„Hvað er að þér?“
Mér var næst að halda, að einhver
annar spyrði mig þessa en Natasha, sem
fyrir skemmstu hafði lýst yfir því, að
allir karlmenn væru óþokkar, og óskað
þeim tortímingar. En það var hún, og
nú tók hún að tala og bar óðan á.
„Hvað er að þér? Er þér kalt? Þú
ert laglegur karl; situr þarna steinþegj-
andi eins og ugla! Þú hefðir átt að segja
mér það strax, að þér væri kalt. Komdu
... legstu niður ... rétfu úr þér, ég skal
liggja ...svona! Hvernig finnst þér þetta?
Taktu nú utan um mig ...fastar! Hvernig
er það? Nú fer þér að hlýna. ... Og
svo skulum við liggja og snúa bökum
saman. ... Nóttin líður fljótt, þú skalt
sanna til. Heyrðu ... varst þú líka drukk-
inn? ... Rekinn úr vinnunni? ... Það
gerir ekkert til“.
Hún huggaði mig og taldi í mig kjark.
Fari ég grábölvaður! Hvílík feikna
kaldhæðni var fólgin í þessum viðburði.
Hugsið ykkur! Hérna kúrði ég, sem um
14