Litla tímaritið - 01.06.1929, Síða 35

L 1 T L A
T I M A R I T I Ð
spurði ekki um efni bréfanna og hét mér
því jafnvel, að líta aldrei í þau“.
„Hvar geymdi hún bréf yðar?“
„Hún læsti þau niður í skúffu í sauma-
borði sínu. Þau eru bundin saman með
ljósrauðum borða. Þér finnið þau áreið-
anlega. Þau eru þrjátíu alls".
Eg fór með hana þangað, sem sauma-
borðið var og opnaði skúffuna. Ég tók
upp böggulinn og rétti henni.
„Eru þetta bréfin?"
Hún greip þau með áfergju. Ég þorði
ekki að líta framan í hana, því að ég
var hræddur um, að hún kynni að geta
lesið eitthvað út úr augum mínum. Hún
fór skömmu síðar.
Nákvæmlega viku eftir greftrunina fekk
ég ákafan verk í höndina á þeim stað,
er blóðdropinn féll á þessa hræðilegu
nótt. Um hitt er yður kunnugt. Ég veit,
að hér er ekki um annað en sjálfssefjun
að ræða, en mér er ómögulegt að gera
nokkuð við þvf. Þetta er refsing fyrir
fljótræði og grimd, er ég myrti saklausu
og elskulegu stúlkuna mína. Eg reyni
ekki lengur að berjast gegn þeirri refs-
ingu. Eg ætla að fara þangað, se_m hún
er og biðja hana fyrirgefningar. Ég veit,
33 3