Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 51

L t T L A
T í M A R I T I Ð
aðdáun, sem henni var auðsýnd í svo ríkum
mæli, og allri þeirri þrá, er hún vakti.
Hún hélt heimleiðis klukkan fjögur um
morguninn.
Frá því klukkan tólf hafði maður
hennar sofið, ásamt tveim öðrum mönn-
um, í Iitlum, afskektum sal, en konur
þeirra höfðu skemmt sér ágætlega.
Hann kastaði yfir herðar hennar yfir-
höfn þeirri, sem hún hafði tekið með
sér; óbrotnum klæðum, svo fátæklegum,
að þau stungu mjög í stúf við ljómandi
danzkjól. Hún fann þetta og vildi flýta
sér burt, svo að hinar konurnar, sem
sveipuðu sig dýrindis loðkápum, skyldu
ekki taka eftir henni.
Loisel reyndi að aftra henni.
„Bíddu svolítið. Þú ofkælir þig. Eg
skal sækja vagn“.
Hún hlustaði ekki á hann, en gekk
hratt niður tröppurnar. Þegar þau voru
komin út á götuna, gátu þau ekki fundið
neinn vagn. Þau fóru að leita og hróp-
uðu til þeirra ökumanna, sem þau sáu
aka langt í burtu.
Skjálfandi af kulda gengu þau í áttina
niður að Signu. Að lokum hittu þau á
fljótsbakkanum einn af þessum gömlu,
49 *