Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 19

j 1 T L A T í M A R 1 T I Ð
afnar þig og kemst aftur á réttan kjöl
.. og allt fer á bezta veg“.
Og hún kysti mig ... marga kossa gaf
lún mér ... brennheita kossa ... og allt
ið óverðskulduðu. . . .
Þetta voru fyrstu kossarnir, sem mér
ilotnuðust af vörum konu, og það voru
íka þeir beztu, því að allir þeir kossar,
lem ég síðar hef fengið, hafa orðið mér
týsna dýrir og í raun réttri alls ekki
|efið neitt í aðra hönd.
„Láttu þetta ekki fá svona á þig, vinur
ninn! Eg skal sjá um þig á morgun, ef
)ú færð ekkert að gera“. Hið rólega,
lannfærandi hljóðskraf hennar hljómaði
ýrir eyrum mínum eins og draumur. . . .
Þarna lágum við þar til birti af degi. ...
I dögun skriðum við undan bátnum
)g héldum inn í borgina. . . . Síðan
svöddumst við vingjarnlega og höfum
tldrei sézt upp frá því. Þó hef ég í hálft
ir leitað að þessari góðu stúlku, sem
rnr með mér þá haustnótt, er ég nú
tef lýst.
Ef hún er dáin — og það væri henni
yrir beztu, að svo væri — þá hvíli hún
friði! Og þó að hún sé á lífi .. . þá
iegi ég samt „friður sé með sál hennar!"
17 ?