Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 53

L I T L A
T I M A R I T / Ð
„En ef þú hefðir týnt því á götunni,
þá hefðum við heyrt það detta. Það
hlýtur að vera í vagninum".
„jjá, það er mjög Iíklegt. Tókstu við
númerinu?" *)
„Nei. Tókst þú ekki eftir því?“
„Nei“.
Þau lifu agndofa hvort á annað. Loks
fór Loisel í fötin.
„Ég ætla að fara aftur og rannsaka
þennan götuspotta, sem við gengum, til
þess að vita, hvort mér getur ekki tek-
izt að finna það“.
Svo fór hann. Hún sat í öllum föt-
unum; hafði ekki mátt til þess að leggja
sig fyrir, en hné niður á stól og gat
ekki fest hugann við neitt sérstakt.
Maður hennar kom heim um klukkansjö.
Hann hafði ekki fundið það.
Hann fór á lögreglustöðina, fór til blað-
anna, til þess að heita góðum fundarlaun-
um, fór til vagnafélaganna, og hvert þang-
að, sem hin minsta von var möguleg.
Hún beið allan daginn í sömu
1) Lítill prentaður miði með vagnnúmerinu
isamt gjaldskrá og reglum fyrir léttivagnaakstur,
sem ökumennirnir í París eiga að fá viðskifta-
mönnum sínum, um leið og þeir stíga upp í vagninn.
51