Heimsmynd - 01.04.1990, Síða 57

„Konur halda
sinni lífsorku
lengur en
karlar og við
höfum í fullu
tré við þá ef
við gefum
okkur í það.“
Það gustar af Þuríði Pálsdóttur hvar
sem hún fer. Hún er sterk kona og afger-
andi. Hávaxin og ber sig vel og yfir
henni er mikil reisn. Hún er ófeimin við
að láta skoðanir sínar í ljós og hefur ým-
islegt að athuga við uppbyggingu þjóðfé-
lagsins. Hún er þekkt fyrir skorinorða
gagnrýni á því sem henni þykir miður
fara í samfélaginu og berst ótrauð fyrir
sínum hugðarefnum. Þrátt fyrir að hún
sé orðin sextíu og þriggja ára finnst
henni hún ekkert hafa elst og ef ekki
kæmi til slæm bakveiki sem þjáð hefur
hana árum saman segist hún ekki geta
fundið að sér hafi neitt hrakað. Hún var
ein virtasta söngkona þjóðarinnar ára-
tugum saman, ein aðaldriffjöðrin í stofn-
un Söngskólans í Reykjavík og hefur frá
upphafi verið yfirkennari þess skóla.
Hún er líka formaður Þjóðleikhúsráðs
og húsmóðir, en virðist þó alltaf hafa
tíma til að koma fram og berjast fyrir
hugðarefnum sínum. Hún hefur mikinn
áhuga á málefnum kvenna og þykir þær
ansi trauðar við að berjast fyrir sínum
málum: „Það þarf að hrista upp í kon-
um. Þær hugsa ekki nógu sterkt þjóðfé-
lagslega. Vinna gjarnan ókeypis og láta
lítið til sín taka. Sjáðu bara muninn á
kvennaklúbbum og karlaklúbbum. Kon-
urnar baka og sauma til að skaffa pen-
inga til góðgerðarstarfsemi. Karlarnir
a selja perur og súkkulaði, sem við kon-
urnar kaupum af þeim, og svo skemmta
þeir sér þess á milli.“ Þuríður braut á
sínum tíma þagnarmúrinn hérlendis um
breytingaskeið kvenna. Það hafði verið
algjört feimnismál, meira að segja í flest-
um fjölskyldum. Hún kynnti sér erlendar
bækur og rannsóknir á þessu sviði og
flutti síðan um það erindi á fundi hjá
Málfreyjum. Það varð til þess að ekki
linnti óskum um fyrirlestrahald um þetta
efni árum saman. Loks unnu þær Þuríð-
ur og Jóhanna Sveinsdóttir í sameiningu
bókina Á besta aldri, sem margar konur
tóku sem frelsun, því þær höfðu haldið
að sú vanlíðan sem breytingaskeiðinu
fylgdi væri óhjákvæmileg og ólæknanleg.
Þuríður hefur alltaf vitað hvað hún vill
og ekki látið kynferðið aftra sér frá því
að fá sínu framgengt. Hún ólst upp í
Reykjavík hjá foreldrum sínum Kristínu
Norðmann og Páli ísólfssyni, ólst upp
við söng og hljómlist frá blautu barns-
beini, byrjaði í söngnámi hjá Sigurði
Birkis sextán ára, en segist þó ekki hafa
ætlað sér að verða söngkona. Sama ár
fór hún í Handíðaskólann og ætlaði að
verða auglýsingateiknari. „En svo datt
ég í sönginn og hætti eftir einn vetur í
Handíðaskólanum,“ segir hún hlæjandi.
Hún hefur þó alltaf haft gaman af því að
mála og veggir íbúðarinnar eru prýddir
mörgum myndum eftir hana sjálfa.
Þegar hún var sextán ára kynntist hún
líka tilvonandi manni sínum og lífsföru-
naut í fjörutíu og eitt ár, Erni Guð-
eftir FRIÐRIKU BENONYS
HEIMSMYND 57