Heimsmynd - 01.04.1990, Blaðsíða 60

Öll fjölskyldan saman komin.
í fangi Arnar situr Laufey, Guðmundur
Páll stendur fyrir aftan og við hlið
Þuríðar situr Kristín.
Sem Rosina í Rakaranum í Sevilla
í hlutverki Láru
í Betlistúdentinum í Þjóöleikhúsinu 1958 í Þjóðleikhúsinu.
1959.
unnið ótrauð að því að vekja athygli á
því óréttlæti sem felst í þessari skattlagn-
ingu og barist fyrir leiðréttingu á því:
„Mér er mikið í mun að mín kynslóð, og
yfirleitt allar kynslóðir, fái að halda sín-
um mannréttindum þótt árum og gráum
hárum fjölgi. Því miður eru ýmis teikn á
lofti sem sýna að nauðsynlegt er að vera
glaðvakandi á verðinum í þessum efn-
um. Sérstakur talsmaður fjármálaráð-
herra, Mörður Arnason, sagði til dæmis
efnislega í útvarpsviðtali að það væri
ekkert að því að þessar ekkjur fyndu fyr-
ir ekknaskattinum, því það þrýsti þá á
þær að rýma húsnæði sem þær gætu
hvorki þrifið né haldið við! Þessi dæma-
lausi æskuhroki og virðingarleysi fyrir
eldra fólki og eignum þess er kannski
það sem Birtingur, félag Marðar, ætlar
að setja á oddinn á sama tíma og það
heimtar að Alþýðubandalagið geri upp
við fortíð sína. Framtíðarsýnin er kann-
ski eftir allt sú for-
tíðarhyggja sem öll
Austur-Evrópa hef-
ur hafnað. Allir vita
að kommúnisminn í
Austur-Evrópu
hófst með eignaupp-
töku. í kjölfarið
kom algjör miðstýr-
ing sem hefur gert líf
almennings í þessum löndum óbærilegt í
áratugi. Mér líst ekki á það ef við íslend-
ingar eigum að fara að taka upp það
kerfi núna!
Varðandi húsnæðismálin þá getur
maður spurt sig hvert á þetta eldra fólk
að fara? Hlýtur ekki að vera hagstæðara
fyrir þjóðfélagið að fólk búi áfram heima
hjá sér og sjái um sig sjálft? Auk þess
kemst sumt fólk beinlínis í sálarháska ef
það er rifið upp á efri árum úr umhverfi
sem það gjörþekkir og sækir öryggi sitt í.
Hitt er annað mál að margir vilja minnka
við sig og einnig flytja í þjónustuíbúðir
eftir að þeir eru orðnir einir. En fólk vill
ráða því sjálft hvort og hvenær. Ekki láta
þvinga sig til þess með óhóflegri skatt-
heimtu. Einnig er vert að veita athygli
þeirri undarlegu þróun sem er að verða
að húsnæði fyrir eldra fólk er verðlagt
hærra en annað húsnæði. Það er algengt
að andvirði góðrar íbúðarhæðar nægi
ekki upp í mun minni þjónustuíbúð. Fyr-
ir nokkru hringdi ég í fasteignasala og
spurði um verð á hundrað fermetra
blokkaríbúð. Ellefu milljónir kostaði
hún. Ég spurði hvers vegna í ósköpunum
þessar íbúðir væru svona dýrar? Jú, það
er vegna þess að þær eru svo eftirsóttar
fyrir eldra fólk, var svarið."
Og Þuríður hefur þungar áhyggjur af
viðhorfinu til þeirra sem eru að eldast:
„Mín kynslóð er terroríseruð með bein-
um og óbeinum hótunum um eignaupp-
töku. Ungir sperrileggir tala um okkur
eins og forréttindafólk af því að við eig-
um húsnæði, sem kannski hálf starfsævin
eða þaðan af meira hefur farið í að koma
sér upp. Við byggðum upp þetta þjóðfé-
lag sem hefur skapað mörgu ungu fólki
lífskjör og tækifæri sem aldrei áður hafa
þekkst á íslandi og við ætlum ekki að
taka því þegjandi að þessi kynslóð dek-
urbarna hreki okkur á efri árum út af
heimilum okkar í nafni einhverrar fer-
metraformúlu sem hún hefur fundið
upp. Það er hámark miðstýringarinnar
þegar stjórnvöld telja sig þess umkomin
að skammta manni heimilissvigrúm. Og
það er líka undarlegt til þess að hugsa að
það skuli vefjast fyrir einhverjum að
heimili er annað og meira en fermetrar.“
uríður hefur ásamt öðrum
konum úr eignaskattsdeild
Húseigendafélagsins verið
dugleg við að sitja á pöllum
Alþingis og fylgjast með um-
ræðum um skattamálin og
henni blöskrar: „Það er ekki
nokkru lagi líkt hvernig sumir
þessir menn tala. Það mætti ætla að þeir
vissu ekkert í hvaða samfélagi þeir búa
og eru fulltrúar fyrir. Við leituðum líka
til þingmanna okkar Reykvíkinga með
þetta mál og það var mjög fróðlegt að
tala við þá. Það er greinilegt að atkvæði
Reykvíkinga hafa helmingi minna vægi
en landsbyggðarfólks og að við eigum í
rauninni fáa málsvara á þingi. En þrátt
fyrir dræmar undirtektir stjórnarliða
mjakaðist ofurlítið í áttina og háeigna-
þrepið var lækkað."
Þuríður er í miðstjórn Sjálfstæðis-
flokksins, en segir það alls ekki hamla
sér í því að gagnrýna Sjálfstæðisflokkinn
til jafns við aðra flokka. „Þingmenn
Sjálfstæðisflokksins verða að átta sig á
því að þeir sem kjósa þann flokk er fólk
sem ekki vill láta hefta sig. Það er fólk úr
öllum stéttum, sem metur frelsi einstakl-
ingsins ofar öðru. Það á að vera frelsi til
að fylgja sinni sannfæringu þótt maður sé
fylgismaður einhvers ákveðins flokks.
Þegar ég var ung var pólitík mikið í tísku
og þá var vinsæll samkvæmisleikur að
vera vinstrisinnaður. Ég segi samkvæm-
isleikur vegna þess að þetta gekk mikið
út á að vera í hópnum. Þetta þótti svo
framhald á bls. 90
„Þegar ég var ung var pólitík mikið í
tísku og þá var vinsæll samkvæmisleikur
að vera vinstrisinnaður."
60 HEIMSMYND