Litli Bergþór - des. 2017, Blaðsíða 28

28 Litli-Bergþór
Hugsjónir
Páll M. Skúlason:
Ég átti æsku þegar heimurinn var heldur einfaldari
en nú er. Allar línur voru miklu skýrari og það var
auðveldara að búa sér lífssýn og standa við hana.
Þannig var það hjá foreldrum mínum og mig minnir
að svo hafi einnig verið hjá öðrum foreldrum
í Laugarási þess tíma og reyndar líklegast hjá
flestum foreldrum. Á þessu svæði taldist það
til óvenjulegra undantekninga ef
fólk studdi ekki annað hvort
Framsóknarflokkinn eða
Sjálfstæðisflokkinn. Aðrir
flokkar komu eiginlega
ekki til tals. Ég man þó
eftir því að talað var um,
þegar ný fjölskylda flutti í
hverfið á sjöunda áratugnum
að þar væri á ferð fólk sem studdi
Alþýðuflokkinn, en það þótti ekki par fínt.
Ég tilheyrði framsóknarfjölskyldu og Tíminn
kom með mjólkurbílnum tvisvar eða þrisvar í
viku, lesinn upp til agna og það fór ekki á milli
mála að Eysteinn var aðal karlinn. Ég minnist
þess að hafa borið afar hlýjan hug til Eysteins og
var að sama skapi í nöp við Ingólf á Hellu.
Ef þú varst framsóknarmaður þá hagaðir þú lífi
þínu í samræmi við það. Þarna var nefnilega ekki
bara um að ræða einhverja hugmyndafræði, heldur
beinlínis lífsstíl. Því var það, að þegar fjölskyldan
fór í kaupstað á Landróvernum
þá var það til þess að fara í
Kaupfélag Árnesinga og
enga aðra verslun. Ég var
orðinn talsvert stálpaður
þegar ég kom fyrst inn
í Kaupfélagið Höfn á
Selfossi, sem litið var á sem
nokkurskonar birtingarmynd
„íhaldsins”, mjög hikandi og
fullur af fordómum gagnvart þeirri
verslun. Ég var jafnvel fordómafullur gagnvart
fólkinu sem starfaði þar innanbúðar. Mér fannst
eins og það væri fylgst með mér fara þar inn og
því sem ég gerði þar innan dyra.
Það þurfti eldsneyti á Landróverinn og það
var keypt hjá Esso og engum öðrum. Skeljungur
kom aldrei til greina og ég held að frekar hefði
heimilisbifreiðin verið keyrð bensínlaus en að
rennt hefði verið inn á slíka bensínstöð.
Með svo skýrri skiptingu milli framsóknarmanna
og sjálfstæðismanna, ekki
aðeins hugmynda-
fræði lega heldur
einnig í því sem
snéri að inn-
kaupum til heim-
il isins mátti
gjarnan sjá um
langan veg hverjir
fylgdu hvaða flokki.
Þannig mátti gjarnan sjá á
barnaballi kvenfélagsins í hvorri versluninni
jólafötin á börnin höfðu verið keypt.
Það vildi svo til að pabbi og Hjalti í
Laugargerði deildu ekki pólitískum skoðunum
og svo heppilega vill til að milli Laugargerðis
og Hveratúns var (og er) framræsluskurður.
Þeir nágrannarnir og félagarnir áttu oft kröftug
samtöl yfir þennan skurð um pólitík; ekki bara
flokkspólitík heldur ekki síður sölufélagspólitík
(Sölufélag garðyrkjumanna), sem var ávallt heitt
umræðuefni.
Þrátt fyrir djúpstæðan ágreining um stjórnmál
af ýmsu tagi, fékk slíkt ekki að hafa áhrif
á samstöðu frumbýlinganna í Laugarási. Í
málefnum Laugaráss var fólkið samstíga, eftir því
sem ég best veit. Samskipti voru mikil og ágæt
milli þessara fjölskyldna, þó stundum kastaðist í
kekki þegar hugsjónir eða lífssýn þurfti að verja
eða halda á lofti.