Litli Bergþór - des. 2017, Blaðsíða 41

Litli-Bergþór 41
Svo lenti ég líka í heyflutningum haustið 1955
eftir rigningarsumarið mikla hér sunnanlands, þá
á Volvobílnum nýjum. Sótti hey í Fnjóskadalinn
fyrir Bjössa í Skálholti. Við vorum tveir í samfloti,
ég og Bjössi (Sigurbjörn Ingimundarson) á
Reykjavöllum.
Það má segja frá því núna að fyrir jólin 1952 var
ég beðinn um að fara með mjólk til Reykjavíkur.
Fór þrjár ferðir á meðan á allsherjarverkfalli
verkamanna stóð, en Tómas í Helludal var
með mér í öllum ferðunum. Ég var þá enn með
fjárgrindurnar á bílnum eftir fjárflutningana
að norðan, við strengdum segl yfir grindurnar
og höfðum brúsana þar undir svo þeir sáust
ekki. Fórum með mjólk frá ýmsum bæjum í
Biskupstungum til skyldmenna þess fólks í
Reykjavík. Man t.d. eftir því að hafa farið með
mjólk heim til foreldra Jóhönnu Sigurðardóttur, fv.
forsætisráðherra, frá ættingjum hennar á Galtalæk.
Móðir hennar var þá í verkalýðsbaráttunni, en lét
þetta óátalið, því alla vantaði mjólk fyrir jólin.
Lögreglan vissi líka af okkur, því ég gisti hjá
Guðmundi Brynjólfssyni uppeldisbróður mínum
í síðustu ferðinni, en hann starfaði í lögreglunni.
Tómas hafði með sér samanbundinn vönd úr
trjágreinum, eins konar heimatilbúinn sóp, sem
notaður var til að sópa heyi í hlöðum, ef til átaka
kæmi við verkfallsverði og við keyrðum hratt til
baka um Mosfellsheiðina! En veðurfar var mjög
gott þá, alauð jörð og dimmt.
Á vorin var mest að gera við áburðarflutningana
í apríl, jafnvel í mars, áður en vegir þiðnuðu
og fóru í hvörf, og svo aftur í júní þegar vegir
þornuðu. Í maí voru mjög oft þungatakmarkanir.
Kaflinn frá Mosfelli og út undir Svínavatn var oft
nánast eitt samfellt hvarf. Ég fór oft tvær ferðir
á dag í Gufunes, en þegar þungatakmarkanir
voru var ég stundum aðeins með hálft hlass í
ferð til að koma áburðinum út í tíma. Ég var
heppinn með að ég fann aldrei til í bakinu, því í
áburðarflutningunum dró ég hvern einasta poka af
bílnum, allt að 24 tonnum á dag. En bændur tóku
við og báru á sjálfum sér þangað sem pokunum
var staflað.
Ég keyrði mikið efni í Aratungu þegar hún
var byggð og einnig keyrði ég mestallt efni í
Skálholtskirkju, allar steinskífur á gólfið og
á þakið. Skífurnar voru gefnar frá Noregi og
sóttar til Reykjavíkur. Keyrði líka marga bíla af
rörum, sem áttu að fara í hitaveitu að kirkjunni,
en það komst ekki í verk að setja þau niður, svo
ég þurfti að keyra þau öll til baka til Reykjavíkur
fyrir vígsluna 1963. Það efni sem ekki var búið
að nota mátti ekki vera á jörðinni þegar ríkið gaf
kirkjunni Skálholtsjörðina. Ég keyrði líka 15 bíla
af rauðamöl í Skálholtshlaðið úr Seyðishólum,
allt á síðustu stundu fyrir vígsluna.
Biskupshúsið var með fyrstu verkefnum sem ég
fékk eftir að ég keypti Volvoinn 1955. Ég hafði
keypt bílinn á 125 þúsund, en ók fyrir 250 þúsund
árið 1956 vegna Skálholts. Húsið var steypt upp á
tveimur nóttum seint í mars! Við vorum bara tveir,
sem höfðum þrek til að keyra steypuhjólbörur svo
langt upp, ég og Einar í Auðsholti. Efst þurfti
að húkka í þær með járnkrók til að ná þeim upp
síðasta spölinn. Enginn krani eða talía til að hífa
steypuna upp.
Þegar sláturhúsið var byggt á Borg 1960, keyrði
ég steypumölina frá Syðri-Reykjum. En húsið
varð stærra eða ekki rétt áætlað steypumagnið,
allavega þurfti meiri möl en ráð var fyrir gert. Ég
keyrði því um nóttina, mokaði sjálfur á mig með
krana og hafði Húnboga með mér til að lýsa mér
með vasaljósi! Húnbogi var Hafliðason og var
frá Hjálmsstöðum í Laugardal. Hann var lengi
vinnumaður á Syðri-Reykjum.
Árið 1960 var ég aðallega í grænmetisflutningum,
flutti þá grænmeti fyrir alla garðyrkjubændur í
Tungunum. Ég er ekki frá því að þeir hafi launað
mér það með því að kjósa mig í hreppsnefndina
1962!
Vegavinnan var þó lengst af aðal atvinna mín
á sumrin, vann fyrir Vegagerðina og einstaklinga
og svo báðu oddvitarnir mig líka um vinnu við
sveitarvegina. Tómas í Helludal var verkstjóri
fyrir þá vegagerð. Á veturna var minna að gera.
Ég gekk í Vöru bíl stjórafélagið Mjölni 1951,
en félagið var stofnað 1942 af Stokkseyringum
og Eyrbekkingum vegna Bretavinnunnar í
Kaldaðarnesi. Ég ók eigin vörubíl samfellt í 50 ár,
eða þar til ég hætti því 1998.
Fimmti og síðasti Volvo-inn keyptur 1981.