Fréttir - Eyjafréttir - jul. 2019, Side 55

55

Tanja er fædd í Vestmannaeyjum
árið 1989. Foreldrar hennar eru
Tómas Jóhannesson og Fanney Björk Ásbjörns-
dóttir. Tanja flutti frá Vestmannaeyjum 2005
og býr í dag í Kópavogi ásamt unnusta sínum
og syni þeirra. Hún starfar sem lögfræðingur á
sviði viðskiptaþróunar hjá TM.
Þegar ég hugsa til æskuáranna í
Eyjum eru flestar minningarnar
tengdar sól, takkaskóm, útiveru
í náttúrunni og miklu frelsi.
Í minningunni var alltaf ein-
staklega gott veður á sumrin þó
einstaka minningar tengist fót-
boltaæfingum á rennblautum
Týsvelli þar sem sokkarnir urðu
gegnsósa þó svo að heiðarleg til-
raun hafi verið gerð til að koma í
veg fyrir það með því að klæðast
plastpokum ofan í takkaskónum. En það var það
sem æskan og lífið í Eyjum snerist um; fótbolta, vin-
ina, útiveru og ævintýri. Það er svo sannarlega ekki
einskorðað við mína kynslóð. Allar sögurnar sem
maður heyrði sem krakki sama hvort það var frá afa
og ömmu eða eldri systkinum snerust allar um hvað
það var gott að vera barn í Eyjum. Hvað frelsið var
ljúft og hvað ævintýrin í Eyjum voru á hverju strái.
Mér leiddist aldrei að heyra sögur af uppátækjum
pabba og vina hans sem einhvern veginn hljómuðu
alltaf mun hættulegri og frakkari en ég sjálf hefði
látið mér detta í hug. Þó læddist að manni sá grunur
að búið væri að krydda sögurnar eilítið.
Ég ólst upp í vesturbænum með móa og kletta allt
í kring. Krakkarnir í hverfinu stofnuðu leynifélög
sem höfðu það að markmiði að komast að leyndar-
dómum yfirgefnu sumarhúsanna sem mátti finna í
móanum en í minningunni voru þau alltaf mann-
laus og með neglt fyrir gluggum. Það hlaut því eitt-
hvað hræðilegt að hafa átt sér stað. Ímyndunaraflið
fékk lausan tauminn, sönnunargögnum var safnað
í box og oftar en ekki var maður farinn að óttast um
líf sitt. Fyrir ekki svo mörgum árum bað mamma
mig að fara í gegnum kassa af dóti sem hún hafði
geymt fyrir mig. Þar mátti finna bleika spiladós,
merkta Svörtu Rottunni, sem hafði að geyma bein,
hár, Herjólfsmiða og hálfbrunninn svartan hanska.
Mjög líklega mikilvæg sönnunargögn sem höfðu
greinilega lent ofan í kassa á leið sinni á lögreglu-
stöðina.
Á milli slíkra ævintýra stundaði ég fótbolta af
kappi og var pæjumótsins beðið með eftirvæntingu.
Við vorum stoltar af mótinu okkar enda vissum
við að þetta var hápunktur sumarsins hjá flestum
ungum knattspyrnukonum. Keppnisferðalögin
„uppá land“ voru ekki síður skemmtileg. Þótt marg-
ir kynnu að halda að þessi eilífu ferðalög hafi verið
þreytandi var þetta ómetanlegur tími sem skilaði
skemmtilegum minningum. Það getur seint talist
leiðinlegt að eyða heilu helgunum með vinkonum
sínum í ferðalögum um landið að gera það sem
okkur fannst skemmtilegast af öllu.
Fjölskyldan var líka mikilvæg og kosturinn við að
búa í Eyjum var nálægðin við allt fólkið sitt. Það
þarfnaðist ekki mikillar skipulagningar að kíkja á
bryggjurúnt með afa og ömmu eða fara í stutta sjó-
ferð á trillunni hans afa. Frændsystkinin voru náin
og á sumrin var beðið með eftirvæntingu eftir grill-
ferð í Klaufina. Það eru ófáar minningar tengdar
því að leita að pétursskipum og forðast litlu rauðu
pöddurnar. Þótt hætturnar væru mjög nálægar þá
lærði maður fljótt að umgangast náttúruna af virð-
ingu og varfærni.
Það má því segja að þegar horft er heim til Eyja og
æskuáranna eru það íþróttirnar og samverustundir
á sumrin sem standa upp úr. Það eru forréttindi að
hafa alist upp í Eyjum og þessar góðu minningar
gera það að verkum að maður „syrgir“ þá staðreynd
að börnin manns fái ekki að upplifa Eyjar með sama
hætti og maður gerði sjálfur.
Horft heim til Eyja
æskuÁrin Í eyjum
Tanja Tómasdóttir
1989
Tanja
Tómasdóttir
Tanja, til hægri á myndinni ásamt Fanndísi
Friðriksdóttur á fótboltamóti með ÍBV.
410 4000Landsbankinn landsbankinn.is
Landsbankinn óskar
Vestmannaeyjabæ til
hamingju með 100
ára afmælið