Gríma - 24.10.1932, Síða 70

68 PRESTURINN OG BóNDINN PJÖLEUNNUGI
drekka. Hún fór þegar fram, kveikti ljós í eldhúsi og
gekk síðan inn í búrið. Sá hún þá að prestur húkti
uppi á búrbitanum og var að gera stykki sín ofan í
sýrutunnuna hennar. »Hvað er að tarnak sagði kon-
an. »Er sem mér sýnist, að þarna sé presturinn? Nú
er eg meira en hissa«. »Fyrirgefið«, mælti prestur,
»eg veit ekki, hvernig á þessum ósköpum getur stað-
ið. Eg þurfti að bregða mér fram og lenti í sömu
leiðslunni eins og í nótt er var«. »Það var happ fyrir
yður að bóndi minni vissi ekki um þetta ferðalag yð-
ar«, mælti konan, »honum mundi hafa þótt það skrít-
ið«. Prestur bað hana um fram allt að þegja yfir
þessum atburði, og lofaði konan honum því. Síðan
hjálpaði hún presti ofan af bitanum og fylgdi honum
til rúms síns. Þegar bóndi fékk mjólkina, fór hann
að fjargviðrast út af því hvað hún hefði verið lengi
burtu og svo hefði verið einhver árans umgangur
frammi í bænum, en konan varðist allra frétta.
Daginn eftir bauð bóndi presti að vera til næsta
dags, enda væri hann enn ekki búinn að vera gesta-
nætumar. Presti fannst enn eigi fullreynt um til-
raunir sínar og tók því boðinu. Hann svaf enn þriðju
nóttina í sama rúmi, og þegar hann hugði alla sofn-
aða vera, reis hann upp með hægð og gerði sér grein
fyrir stefnunni sem bezt hann kunni; svo fetaði hann
varlega fram á baðstofugólfið, en þótt hann hefði
sig allan við, villti'st hann á sama hátt og fyrri næt-
urnar og ráfaði ruglaður langa lengi. Eftir langa
mæðu lenti hann úti í fenjum og foræðum og vargar
sóttu að honum hvaðanæva; sat hann þarna fastur,
því að vargarnir vörnuðu honum undankomu.
Um nóttina vaknaði bóndi og bað konu sína að
skreppa út og hella úr næturgagninu. Þegar hún koin