Gríma - 01.09.1943, Blaðsíða 28

26
SAGNIR UM SÉRA MAGNÚS Á TJÖRN [Grima
Nokkrir segja, að þetta hafi verið í sama sinn og
prestur hleypti Skjóna sínum ofan í fenið eftir orð-
skipti þeirra Jóns á Urðurn, sem fyrr getur, og hafi
þetta verið sama fenið.
Séra Magnús var ættaður innan úr Eyjafirði.1) Fór
hann oft þangað kynnisför einu sinni á ári, enda var
hann þar sem annars staðar mikils metinn. Eitt skipti
er hann fór heimleiðis þaðan úr firðinum, kvað hann:
Mæðan fellur mitt í geð,
mein vill brjóstið þvinga,
þegar eg mér kæra kveð
karlana Eyfirðinga.
Gísli hét fátækur bóndi og bjó í koti því, er Steindyr
heitir; það er í Tjarnarsókn. Hann lá við sveit, sem
kallað er, með fjölskyldu sinni. Gísla var ráðlagt að
fara inn í Eyjafjörð og vita, itvort honum yrði ekki
vikið þar bjargræði. — Prestur fékk honum meðmæla-
bréf með vísum þeim, sem hér fara á eftir, og er mælt,
að förin yrði Gísla fangsæl og að góðu liði:
Guðs og manna gæzku með
Gísli þarf og frýju,
sem kapal á einn og kýrtötrið
og krakkana líka níu.
Börnin heima sitja sjö
og svanninn dyggða snjalli;
í niðursetu nú eru tvö,
níu eru samt með karli.
Svo sem engan fugl eg finn,
að fiðri ei sé kafinn;
i) Hann var sonur Einars Jónssonar hospítalshaldara í Möðrufelli,
en Einar var sonarsonur Jóns Illugasonar í Skógum á Þelamörk, sem
kunnur var fyrir galdur. — J. R.