Gríma - 01.09.1943, Blaðsíða 34

32 SAGNIR UM SÉRA MAGNÚS Á TJÖRN [Gríma
að mér sóttu þrjótar þá
þrír af Satans hálfu.
Uppi i lofti léku sér
líkt sem eldibrandar;
þetta gaman þótti mér;
— það voru skozkir fjandar.
Tjarnartjörn var ísi lögð, en þó veikum. Var nú sem
presti væri vamað að ríða beggja megin tjarnarinnar
og heim að Tjörn. Þá er mælt, að prestur hafi sagt:
„Áfram þá í drottins nafni!“ og hleypt síðan Móaling
sínum þvert yfir ísinn, þótt veikur væri, og sakaði ekki.
Var þó ísinn ekki mannheldur.
Séra Magnús gifti mann þann, er Jón hét Geir-
mundsson. Hafði hann áður verið kvæntur og samið
illa við þá konu. Þegar prestur kvaddi bónda, kvað
hann við hann vísu þessa:
Geirmundsson góður Jón,
gjörðu þá mína bón,
fyrst Svanlaugu cg þér seldi
og saman í hjúskap felldi:
Agaðu hana í orðum,
en ei sem Steinunni forðum.
Svo er sagt, að þá er séra Magnús þjónaði Stærra-Ár-
skógi, færi einn sóknarmanna Iians til og vekti upp
draug þar í kirkjugarðinum, en liefði hitt á móður
sína. Varð maðurinn örvita af hræðslu, er hann varð
þess vís, hvernig til hafði tekizt, og vildi nú fyrir hvern
mun koma kerlingu niður aftur, en gat ekki við hana
ráðið. Prestur lá inni í rúmi sínu, en gat ekki sofið.
Gekk liann þá út og sá, hvað um var að vera. Hjálpaði
hann nú manninum að koma kerlingu niður, en samt
fylgdi kerlingin syni sínum ávallt eftir það. Einu sinni