Gríma - 01.09.1943, Blaðsíða 61

Gríma] SNJÓFLÓÐIN í HVANNEYRARHREPPI 59
snjóflóðið tekið og kastað því fram yfir frambæinn, en
bylt um austurvegg baðstofunnar ofan á fólkið, sem
sofið hafði í rúmum sínum, en annars var bærinn all-
ur brotinn. Þegar tekizt hafði eftir rnikið erfiði að
grafa niður á líkin, blasti við hryllileg sjón, því að lík-
in voru orðin skernmd, og lagði af þeim megna og ægi-
lega lykt. Hafði hitinn af líkömum fólksins haldizt
lengi í sængurfötunum undir snjódyngjunni. — Aug-
ljóst var, að snjóflóð þetta hafði fallið að nóttu til og
að allt fólkið á Engidal hafði verið í svefni, er það
féll, og kafnað í rúmum sínum.
Siglfirðingar, ásamt mönnum frá Dalabæ og Máná,
störfuðu að því til kl. fjögur um nóttina að ná líkun-
um upp og veita þeim bráðabirgða-umbúnað. Vöktu
svo nokkrir þeirra yfir þeim, en hinir fóru að Dalabæ
og Máná og gistu þar það sem eftir var næturinnar.
Var fólkið á þeim bæjurn lostið skelfingu yfir atburð-
um þessurn og ótta við, að ef til vill féllu snjóflóð þar
syðra á hverri stundu og kynnu að granda bæjunum
þar, en svo varð þó ekki, sem betur fór. Líkin voru
flutt til Siglufjarðar á skírdag. Sauðfé flest á Engidal,
svo og hrossin, komust lífs af. Þessar skepnur voru í
húsurn, sem stóðu niður við sjó, og náði snjóflóðið
ekki þangað, en rnjög voru skepnurnar orðnar að-
þrengdar af hungri og höfðu etið garðastokka í húsun-
um. Sérstaklega tóku Siglfirðingar til þess, að átakan-
legt hefði verið að sjá lirút einn, sem var bundinn
þar í hlöðu í Engidal, og var eigi lengra frá heystálinu
en sem svaraði hálfum metra; var liann nær hungur-
morða orðinn. Hundtík ein komst lífs af úr bænurn.
Hafði hún grafið sig út, áður en rnenn komu þar að.
Snjóflóðið, sem grandaði F.ngidalsbænum, hafði
hlaupið úr fjallinu norðan við samnefndan dal upp