Gríma - 01.09.1943, Blaðsíða 74

72
SAGNIR GÍSLA ÓLAFSSONAR
[Gríma
við stúlkuna, sem þú nefndir, kannast eg, (eg hafði
nefnt nafn hennar, þótt eg sé nú búinn að gleyma
því), — bæði nafn hennar og lýsingu af henni, — en,
— Gísli, - hún er dáin. Þær voru miklar vinkonur,
Kristín systir mín og hún, — næstum því óaðskiljan-
legar; báðar voru þær ljóðelskar og þær undu við
ljóðalestur löngum stundum og að ræða um ljóð.
Kristín átti allmikið af ljóðum eftir þig, og þær voru
báðar mjög hrifnar af þeim. Það varð skammt á milli
þeirra, vinkvennanna. En hvað hefur þú séð þarna,
Gísli?“
Við Hólmfríður sátum lengi hljóð. — Lífið hafði
borið upp fyrir okkur eina af þessum undarlegu gát-
um, sem skynsemin og hin takmarkaða þekking vor
mannanna var ekki megnug að ráða.
Sögu þessa hef eg skrásett eftir frásögu Gísla sjálfs í sept. 1939.
Nöfnum er breytt, að því er systurnar snertir. Gísli er fullkomlega
sannfærður um, að hann sá og talaði við aðra systurina þarna í Varð-
arhtisinu. — J. Jóh.
c. Dularfull ökuferð.
Veturinn 1931 dvaldi eg í Reykjavík. Vann eg að
því að skrásetja og hreinrita að nokkru allmikið safn
af Ijóðum og lausavísum eftir ýmsa höfunda, fyrir einn
af kunningjum mínum þar, sem safnar miklu af slíku
tagi. Eg var einn míns liðs, því að fjölskylda mín
dvaldi norður á Sauðárkrók, þar sem hið eiginlega
heimili okkar var.
Eg kom alloft þenna vetur í hús eitt á Hverfisgöt-
unni og kynntist eg þar konu einni giftri, er Soffía hét.
Hún var kona rúmlega þrítug að aldri, myndarleg í
sjón, greind vel, glaðvær og skemmtileg. Þar kynntist
eg einnig annarri stúlku, Ástu að nafni, sem var vin-