Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1993, Síða 46

I BRENNIDEPLI
Húsnæðismál á landi hér hafa um
langa hríð verið vandamál í heild
sinni, þó alveg sérstaklega eftir að
verðtrygging lána var tekin upp.
Margt veldur: Veðurfar okkar
krefst vandaðra og um leið dýrra by gg-
inga, við kunnum okkur lítt hóf hvað
stærðarmörkhúsnæðis varðar, félags-
lega húsnæðiskerfið hefur ævinlega
verið of vanburða, enda vantrú margra
á því mikil, séreignarstefnan hefur
verið ríkjandi meðal þjóðarinnar, og
margt fleira kemur til. Vandinn eykst
að sjálfsögðu nú um stundir þegar
hvoru tveggja gerist, yfirvinnutekjur
minnka almennt og atvinnuleysi er
hlutskipti alltof margra.
Húsnæðismál öryrkja eru í raun
ekki svo mjög frábrugðin fjöldanum í
flestum tilfellum. Þó er allstór hópur
öryrkja, alltof stór, sem aðeins megnar
að ráða við mjög lága leigu og eigin
húsnæðisöflun verður alltaf víðsfjarri.
Hússjóður Öryrkjabandalagsins var í
upphafi stofnaður vegna þessara sér-
stöku aðstæðna, af brýnni þörf og
þökk sé þeim er þar fóru í fylking
fremstir.
Þegar sú staðreynd er skoðuð, að
í dag fara íbúðir Hússjóðs að nálgast
fimmta hundraðið, þá myndu margir
halda að nú hlyti allvel að vera séð
fyrir flestum þeim sem á þurfa að
halda, einnig með tilliti til aukins hús-
næðis í eigu sveitarfélaga og þá ekki
sízt hér í Reykjavík.
En tölumar tala öðru máli. A bið-
lista hér eru nú um 370 manns eftir
húsnæði og yfirgnæfandi hluti þess
fólks er afar illa statt, allt yfir í það að
vera á götunni.
Þrátt fyrir íbúðirnar 250 fyrir lottó,
þráttfyriraðliðsinni almennings
í gegnum lottóið hafi bætt við yfir 200
íbúðum er staðan þó þessi.
Athygli vekur einnig að afar vax-
andi er sá hópur fólks meðal umsækj-
enda, sem á við geðræn vandamál að
glíma, svo og áfengisvandamál, ýmist
samtvinnuð eða ein sér, ýmist yfir-
unnin að mestu eða ekki. En vanda-
málið er risavaxið. Þetta gerist sam-
hliða hinni opinberu uppbyggingu í
gegnum Frámkvæmdasjóð fatlaðra og
átök félagasamtaka s.s. SEM-húsið er
gott dæmi um.
A þessu verða opinberir aðilar,
ríki og sveitarfélög að taka sameigin-
lega með samtökum fatlaðra og reyna
að finna heildstæða lausn og þar kemur
félagslega húsnæðiskerfið ásamt
húsaleigubótum sérstaklega inn í
úrlausnarmyndina.
Það er óviðunandi sem varanlegt
ástand að þrátt fyrir sífellda og öra
uppbyggingu séu hér mikið á fjórða
hundrað manns á biðlista eftir hús-
næði. Sameiginlegt átak eitt getur þar
einhverju verulegu til vegar komið.
Til samvinnu þar um er vitað að
forráðamenn Hússjóðs eru albúnir.
*
Fjöldi aðildarfélaga Öryrkjabanda-
lags íslands eykst stöðugt, því
allar líkur eru á því að eftir næsta
aðalfund bandalagsins verði félögin
orðin 21 talsins. Nýjum félögum ber
að fagna en jafnframt mun rétt að
huga að skiptingu félaga og hlutverki
þeirra um leið í ljósi þess að innan
vébanda bandalagsins eru nokkur
félög hreyfihamlaðra, þrjú kennd við
heyrnarfötlun, tvö við blindu og tvö
við geðræn vandamál, svo dæmi séu
tekin.
Þróunin virðist vera í báðar áttir:
Annars vegar frekari aðgreining
félaga, hins vegar frekari sameining.
Auðvitað kunna að vera ástæður til
frekari aðgreiningar m.a. þar sem um
ólík viðhorf og markmið er að ræða
eða um eitthvað ólíka fötlunarorsök,
svo ekki skal nein alhæfing uppi höfð.
Hins vegar er dæmið um S .Í.B .S. býsna
gott dæmi um farsælt samstarf félaga
og sambanda, þar sem innan vébanda
þess eru astma- og ofnæmissjúklingar,
lungnasjúklingar, hjartasjúklingar
(sem er sjálfstætt landssamband) svo
og að sjálfsögðu gömlu og góðu
berklavarnadeildimar, sem auðvitað
voru hin trausta undirstaða og eru enn
íraunaðhluta. FyrirbragðiðerS.Í.B.S.
langfjölmennasta og um margt eitt
öflugasta aðildarfélag bandalagsins og
hefur tekist að ná afar fjölbreyttum
hópi öryrkja inn í eitt samband og
virkja þannig krafta allra aðila í
sameiginlegri baráttu.
Mörg minni félög bandalagsins
vinna vissulega afar ágætt starf og
sannarlega segir félagafjöldi ekki alla
sögu.
Mikilvægast er máske það að öll
þessi félög stór sem smá, sameini
kraftana innan svo öflugs bandalags
sem Öryrkjabandalagið óneitanlega
er.
En auðvitað þurfum við sem þar
störfum að gæta þess vel að sinna sem
jafnast og bezt baráttu—og áhugamál-
um allra og þoka heildarhagsmunum
fram á við. Með öflugu átaki og liðsinni
aðildarfélaganna allra verður slík
barátta auðveldari og árangursríkari.
*