Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Blaðsíða 33

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Blaðsíða 33
Sigmar skapar sérstakt andrúm í kringum sig. skyldi það vera oft? Stefán var mikill sögumaður og naut sín best með áheyrendur. Þegar komnir voru 2-3 gestir, stóð Stefán upp og fór ósjálfrátt að leika. Fjalagólf var í gamla húsinu á Hverfisgötu, og Stefán fór oft á kostum um fjalirnar. Mannkyn— inu skipti hann í tvennt: - Sunn- lendinga og hina! Stefán hringdi til mín rétt áður en hann dó, þá að setja upp síðustu málverkasýninguna sína á Vopnafirði, tók við sýningarsalnum af Erró”. Sigmar tekur upp símann, - og líkir svo vel eftir rödd Stefáns, að þekkt- ustu eftirhermur landsins gætu verið stoltar: “Hann er svo mikill vesalingur hann Erró, að hann seldi ekki eina einustu mynd”! “Þetta var síðasta samtal hans við mig. Sjálfur seldi hann allar sínar myndir. Stefán lifir enn hjá mér. Eg hugsa daglega til hans, sem verður níræður í himnaríki 24. júní í ár. Gest- irnir mínir í miðbænum eru margir horfnir inn í eilífðina”. - Saknarðu Hverfisgötunnar? “Ekki eins og hún er núna. Fyrstu árin var mjög gaman að vinna þar. Nú flýta allir sér heim eftir lokun, slökkva ljósin og draga járnrimla fyrir glugg- ana. Heimsbragur er kominn í miðbæ Reykjavíkur, mikill lýður og eitur- fólk”. Sigmar varð fyrir barðinu á eitur- fólkinu. “Einn morgun mætti mér óhugguleg aðkoma. Búiðaðsprengja upp eldhússkápinn, sópa úr hillunum og vatn yfir öllu. Skartgripunum var öllum stolið, en ekki stærri gripunum sem eru mitt uppáhald”. Sigmar notaði tækifærið og flutti vinnustofuna heim. “Hverfisgötunni var breytt um sumarið, bílastæðin tekin, svo að það var sjálfhætt fyrir mig”. Þyngsta höggið Heimili Sigmars er notalegt listasafn. Stefán frá Möðrudal á þar nokkur málverk, en líka Sigmar sjálf- ur, sem hefur sótt námskeið í málara- list t.d. hjá Sigfúsi Halldórssyni. “I raun er eins að vinna með liti á léreft, og tengja saman silfur og stein, bara annað efni. Málverkin hafa gefið mér mikið. Eg hef fengið útrás í þeim, eins og stærri hlutunum”. Margt hefur sótt á Sigmar - stór áföll að vinna sig út úr. Hann missti Þórdísi eiginkonu sína úr krabbameini ’82, einkasoninn tæplega eins árs. Núna síðast var sambýliskona hans írúm 15 ár, Ragnheiður Ríkarðsdóttir, líka frá Þórshöfn að yfirgefa hann. “Veikindi Þórdísar höfðu svo langan aðdraganda, að andlát hennar kom ekki eins og högg. Eg var líka miklu yngri þá. Þyngsta höggið var að missa soninn, sem dó mjög snögg- lega, fékk vírus upp í heila og ekkert hægt að gera. Tvö börn í Reykjavík dóu úr þessum vírus, hann var annað þeirra. Svanur Mar væri 35 ára, hefði hann fengið að lifa. Að missa dreng- inn var jafnvel erfiðara en missa fæt- urna. En ég er heppinn með dæturnar, má þakka fyrir það. Sigrún Ása er elst og rekur heild- sölu. Berglaug Selma er lærð gull- smiður og búsett í Þýskalandi. Hanna María er fatahönnuður í Bandaríkj- unum. Þórdís Halla er kennari. Sú yngsta Áslaug býr hjá móður sinni, en er líka með herbergi hjá mér og dvelur hér oft”. Sigmar er mjög einn eftir að mægðurnar fóru og segir að í fyrsta skipti örli á biturleika hjá sér. “En ég á afbragðs kött”! Kötturinn Sammi fær sérstaka umönnun. Stigi liggur úr garðinum upp í svefnherbergisglugga hjá Sig- mai'i. Þar á Sammi notalega körfu yfir ofninum. Það væsir ekki um Samma. Sigmar ætlar ekki að leita hugg- unar yfir sjónvarpi. “Ef maður horfir á sama hlutinn, t.d. þennan lampa allt kvöldið, hlýtur maður að sljóvgast. Ef sýslumenn létu brjóta öll sjónvörp í sveitum landsins, kæmi mannlífið aftur”! Hið menningarlega mannlíf sem Sigmar höfðar til, fólst m.a. í tilþrifum Stefáns frá Möðrudal á fjölunum á Hverfisgötu. “Stefán iðkaði þá íþrótt sem tíðk- aðist í sveitinni heima - að leika lát- bragð söguhetjunnar í rödd og göngu- lagi. Allt í gamni og ekki hnýtt í neinn,” segir Sigmar sem er búinn að sýna “eftirhermuíþróttina”. Hafið og bláa glufan í himninum Málverk Sigmars sýna hafið í ótal litabrigðum. “Þessir litir spila inn í mig, litir hafsins: svart eins og blek í janúar, grænt í aprfl, heiðríkjublátt á björtum sumardögum, rautt í kvöld- skininu og stundum gult eins og rjómi. - Hvað það hlýtur að vera stór- kostlegt fyrir þann, sem aldrei hefur séð sjóinn að fá allt í einu að sjá hann. Sjóinn verð ég að sjá og finna sjáv- arlyktina! Hér glittir aðeins í hann”, Sigmar bendir út um gluggann, “en trén eru farin að teygja sig yfir hann og byggðin í Kópavogi”. Sigmar fer alltaf í kvöldbíltúr á morgnana, nýtur þess að sjá litina kvikna með birtunni. “Þegarbláglufa birtist í himninum, fer mig að langa í ferðalag. Ég hef alltaf ferðast mikið, mest af mínum ættingjum, þótt ég ætti kannski að ferðast minnst”! Sigmari er einkar lagið að gera góðlátlegt grín að sjálfum sér. “Heima stigmagnast ferðaþráin, þegar hún er búin að hlaðast upp um 100 stig - þá rýk ég af stað. Skemmtilegasta utanferðin var FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS 33

x

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands
https://timarit.is/publication/1440

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.