Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1998, Side 36

Nokkur sýnishom
manntegunda
(sem þú hittir á karlaklósettinu)
1 .Skapbráður: Hefur farið í nærbuxurnar öfugar, finnur ekki
klaufina - rífur buxurnar.
2. Félagslyndur: Pissar með vinum sínum hvort sem honum er mál
eða ekki.
3. Kærulaus: Allar skálir uppteknar - pissar í vaskinn.
4. Utan við sig: Hneppir frá vestinu - tekur út bindið - pissar í
buxurnar.
5. Montinn: Beinir bununni móti straumnum, þvers og kruss um
skálina, reynir að hitta flugu.
6. Fullur: Tekur vinstri þumalfingur í hægri hendi - pissar í
buxurnar.
7. Feitur: Bakkar frá skálinni - bunar í blindni - hittir í skóinn.
8. Þolinmóður: Stendur lengi kyrr og bíður - les í bók með lausu
hendinni.
9. Óþolinmóður: Stendur augnablik - gefst upp - gengur burt.
10. Kaldur karl: Slær tólinu í skálarbarmana til að hrista af því.
Jón Þorleifsson verkamaður:
Hugleiðing
Lifað hef ég langa ævi
þó lítil séu verkin mín,
og eitt er víst að af þeim hvergi
ævintýraljómi skín.
Að gráta það sem glatað liggur
getur aldrei skaða bætt,
því skal ekki um það marga
sem illa hefur farið rætt.
En uppgjöf fylgir eyðilegging
á því sem er dýrst og best,
svo öllum sem á öðrum níðast
ei má gefa styrk né frest.
Þá fanta gera óvirka verður
og veita má þeim ekki grið,
því að öllu öðru fremur
á að styrkja réttlætið.
Framtíðina aðrir eiga,
ég óska þeim að njóta vel
þegar að mín ævi hefur
orðið að lúta fyrir hel.
Og meðan aldir áfram líða
aldrei verði blóðugur
heimur þar sem ríkjum ráða
réttlæti og kærleikur.
Jón Þorleifsson
Hlerað í hornum
Maður nokkur þjáður af vanlíðan,
samviskubiti og skömm, vegna þess
að hann hafði haldið fram hjá konunni
sinni, mætti á samkomu í Hvítasunnu-
söfnuðinum. Maðurinn ákvað rétt
fyrir samkomuna að létta á hjarta sínu
og ræða þessi vandræði sín í trúnaði
við forstöðumann safnaðarins. Hann
tók manninum vel og talaði vel og
lengi við hann, áminnti manninn en
tjáði honum jafnframt að allir værum
við syndarar. Það sem hins vegar
skipti máli væri að við iðruðumst
synda okkar og bæðum um fyrirgefn-
ingu. Manninum leið strax betur við
þetta og settist framarlega á bekk í
salnum í Fíladelfíu og hugðist styrkj-
ast enn betur andlega með því að taka
þátt í samkomunni, sem þá var rétt í
þann mund að hefjast.
Ofangreint samtal var forstöðumanni
greinilega ofarlega í huga þegar hann
hóf prédikunina. Hann byrjaði á að
ræða hvílrkt böl og niðurlæging það
væri fyrir mannskepnuna að drýgja
hór. Skýrt væri kveðið á um það í
biblíunni að slíkt væri mikil synd. Þá
fór hann að leggja nánar út af þessu
efni í máli sínu. Hann sagðist hafa
hitt eitt guðsvolað sóknarbam núna
rétt fyrir samkomuna sem hefði sagt
sínar farir ekki sléttar. - Við þessi orð
fór ofangreindu sóknarbarni að hætta
að lítast á blikuna. - Prédikarinn sagði
að sóknarbarnið hefði fallið í það
mikla syndafen að leggjast með konu
annars manns. Hann sagði að nafn
mannsins skipti engu máli enda kæmi
það engum við. Það væri bara milli
Guðs og hans sem leiðtoga safnaðar-
ins. Hann var mjög hraðmæltur en
það sem verra var stundum afar fljót-
fær. Enda sagðist hann m.a. hafa sagt
við þennan vesæla mann: “Sigtryggur
minn þú hefur drýgt mikla synd.”
Sigtryggur sat enn undir þessari ræðu,
en nú hafði hugarró yfir að hafa létt á
sér við forstöðumanninn horfið fyrir
mikilli skömm því allir vissu hver
Sigtryggur var.
***
Einu sinni beið karl eftir bílstjóra sem
hafði lofað að sækja hann. Þegar
honum leiddist biðin sagði hann:
“Hann kemur ekki enn. Ætli hann
komi fyrr en í nótt. Hann er beztur á
nóttunum skrattinn sá . Það segja
konurnar.”
36