Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.2000, Qupperneq 28

Stuðningshundar
hreyfihamlaðra
Víða er á vettvangi að mál-
efnum fatlaðra vikið og
margan fróðleiksmolann að
finna þar sem maður á máske ekki á
honum von. I blaði Hundaræktarfé-
lags Islands, er ber það virðulega
heiti Sámur, er að finna langa grein
með yfirskriftinni hér að ofan.
Undirfyrirsögn er svo: Efla sjálf-
stæði þeirra og getu til að bjarga sér í
daglegu lífi.
Ritstjóri fór því að glugga í grein
þessa og sá að hér var vitnað í
Finnland og sagt að slíkir stuðnings-
hundar hafi verið þjálfaðir þar í sex
ár og starfsemin sé skipulögð og kost-
uð af Öryrkjabandalagi Finnlands.
Sagt er frá því að þjálfun sé ströng
enda hundunum margar kúnstir
kenndar s.s. opna hurðir,
slökkva/kveikja ljós, draga hjólastóla
og taka upp hluti.
Einnig eru sérþarfir tilvonandi
“eiganda” kenndar í lok þjálfunar s.s.
klæða hann úr skóm og vettlingum,
sækja póst, fara með föt í óhreina
tauið og rusl í ruslakörfuna o.s.ffv.
Lögð er mikil áhersla á að hund-
urinn nái góðu sambandi við “eig-
anda” sinn og þess vegna verða aðrir
fjölskyldumeðlimir að vera “óvirkir”
gagnvart hundinum.
Hundarnir eru ávallt í eigu Öryrkja-
bandalags Finnlands, en afhentir
gjaldlaust til þeirra hreyfihömluðu er
um það sækja og sem skuldbinda sig
til að viðhalda þeirri þjálfun er hund-
urinn hefur fengið.
Nefnt er í greininni að útivera
þessa fólks hafi aukist með því
að hafa stuðningshund. Einnig er
greint frá jákvæðri umsögn eins
“eigandans”, Jannes, þar sem m.a.
kemur fram að hundurinn hafi aukið
öryggistilfinningu og sjálfsálit hans.
Og lokaorð greinarinnar eru frá þess-
um Janne þar sem hann segir: “Ég er
mjög hamingjusamur maður að hafa
fengið þennan hund”.
Hundur Jannes heitir Börje sem
þekkir alla í ijölskyldunni með nafni,
Janne segir nafnið og Börje fer og ýtir
við henni eða honum. Börje kann að
taka upp farsímann og koma með
lykla til Jannes svo dæmi séu tekin.
Ritstjóra varð hugsað til æskuáranna
og uppáhaldshundanna sinna sem
sönnuðu það oft hve mikið vit þeir
höfðu og gátu Iiðsinnt við ýmislegt
þó án allrar þjálfunar væru. Það
yljaði að lesa um þessa ferfættu liðs-
menn fatlaðra í Finnlandi.
Gunnar G. Bjartmarsson
Gunnar G.
Bjartmarsson öryrki:
Tilfærsla mál-
efna öryrkja
til sveitarfélaga
frá ríki
r
Eg vara við því að flytja alla
þjónustu við fatlaða til sveitarfé-
laganna frá ríkinu. Þetta er gert í
ljósi flutnings grunnskólans til sveit-
arfélaganna frá ríkinu, þar sem ekki
hefur komið nægilegt fjármagn. Sum
sveitarfélögin eru að sligast undan
því að hafa þurft að taka við grunn-
skólanum. Af tvennu illu er væn-
legast að hafa þetta áfram hjá ríkinu.
Það eru til sveitarfélög í þessu landi
sem hafa einungis 30 íbúa og það sjá
allir að þau geta ekki veitt þá þjón-
ustu sem þeim ber samkvæmt lögum.
Ég skora á þingmenn að skoða vel og
vandlega flutning á þessum mál-
efnum. Lítil sveitarfélög hafa ekki
bolmagn til að takast á við svo stórt
verkefni, þau eiga alveg nóg með
grunnskólann sinn. Allt þetta út-
heimtir nægilegt íjármagn ásamt
nægum mannafla með þekkingu sem
er kannski ekki til staðar í hinum
fámennari sveitarfélögum. Öryrkjar
almennt væru betur settir með sín
mál hjá ríkinu, þó svo að þau séu ekki
í nógu góðum farvegi, þá óttast ég að
þau verði ekki betur sett ef það á að
færa þau til sveitarfélaganna.
Aðildarfélög Öryrkj abandalagsins
þurfa því að standa fast á sínu og
tryggja þá nægjanlegt fjármagn , ef
til þess kemur að færa þessi mál frá
ríkinu til sveitarfélaganna.
Gunnar G. Bjartmarsson.
H.S.
28