Spássían - 2012, Síða 42

42
EFTIR ÓLÖFU SÆUNNI
VALGARÐSDÓTTUR
The Gaslight Anthem
er fjögurra manna
hljómsveit frá New
Jersey í Bandaríkjunum.
Þeir gáfu í sumar út
fjórðu löngu plötu sína, Handwritten. The Gaslight
Anthem er ein af þeim hljómsveitum sem eru
alltaf alveg að fara að meika það og persónulega
skil ég ekki að þetta skuli ekki vera frægasta
hljómsveit heims.
 Meðlimir í The Gaslight Anthem hafa aldrei
verið feimnir við að viðurkenna að áhrifavaldar
þeirra séu meðal annarra Bruce Springsteen og
pönk og það heyrist oft. Á Handwritten, fremur
en á hinum þremur plötunum þeirra, tekst
þeim að taka við keflinu frá áhrifavöldunum og
skapa heildarmynd sem er algjörlega þeirra.
Handwritten byrjar á krafti með laginu „45“ og
heldur honum áfram. Ekki er þar með sagt að öll
lögin séu gítarrokkslagarar sem gott er að hlusta á
í ræktinni. Inn á milli eru ljúfar ballöður og fátt er
betra en góð rokkballaða. Öll lögin eru melódískt
uppbyggð og með laglínu. Aðalsmerki The Gaslight
Anthem öðru framar eru textarnir. Brian Fallon,
sem syngur þá og semur, hefur vald á því að
skapa sögur og myndlíkingar á mannamáli þannig
að oftar en ekki grípur maður sjálfan sig við að
humma með.

Ef þér líkar þetta, prófaðu þá: Bruce Springsteen,
The Clash, Against Me! og hliðarverkefni Fallons,
The Horrible Crowes.
Ellie Goulding er ung og
bresk, getur samið tónlist
og sú getur sungið!
Röddin er sérstaklega
góð og vakti upphaflega
athygli mína á henni. Popptónlistarkona með rödd
sem rokkar á milli þess að vera skær sópran, yfir í
lágt viskýhvísl og allt þar á milli, er alltaf þess virði
að prófa að hlusta á.
 Halcyon er poppplata með öllu sem fylgir;
hressum lögum, danslögum, rólegum lögum,
lagi til að syngja með. Allt er sett saman
á fagmannlegan og lipran hátt. Þetta er
metnaðarfullt verk gert með þeim ásetningi
að þróa hljóðheim og stefnu Goulding sem
listamanns og allt er ákveðið og fínpússað. Platan
sjálf er þó langt, langt frá því að vera fullkominn.
Þarna eru nokkur frábær lög og svo haugur af
meðalgóðum lögum. Samt virkar þetta einhvern
veginn, þannig að ég hef hlustað mun oftar en
einu sinni á plötuna. Þetta er föstudagsplatan
mín; stelpustuð sem skilur ekki mikið eftir en er
ljómandi gaman að hlusta á.
Ef þú hefur gaman af Ellie Goulding prófaðu þá:
Lana Del Rey, Passion Pit og Lykke Li.
Ellie Goulding
Halcyon (deluxe ed.)
Í SPILUN
The Gaslight Anthem
Handwritten
Some Nights með
tríóinu Fun. stefnir í að
vera á mjög mörgum
listum yfir bestu plötur
ársins 2012. Hún er
tilnefnd til Grammy verðlauna og hefur notið
talsverðrar velgengni. Ég skil ekki af hverju.
Þannig séð er ekkert að þessari plötu, það eru
meira að segja þrjú mjög góð lög á henni. En
líka þrjú lög sem eru varla hlustunar virði og ég
spóla yfirleitt yfir. Lögin fjögur inn á milli eru fín,
en bara fín. Þetta eru hæfileikaríkir strákar sem
semja stuðpopp undir áhrifum leikhússtónlistar.
Það er mikil gamansemi í textunum og þeir
eru ágætlega skemmtilegir. Þetta er náttúrlega
platan sem „We are young“, eitt af lögum ársins,
er á. Spilamennskan er fín, lagasmíðin fín og
fínt farið með laglínur. Þetta er fín plata, þannig
séð, en það er bara ekki alltaf hrós. Það sem
skemmir Some Nights fyrir mér er ást þess sem
hljóðblandaði hana á svokölluðu „Auto-Tune“
og tölvuhljóðblöndun. Stundum virkar það vel
en á þessari plötu skemmir það fyrir fínu efni og
steingeldir hana. Nema lag númer sjö, „All Alone“,
en ég held að því sé ekki viðbjargandi hvort sem
er. Ef eitthvað er að marka „læf“ myndbönd með
þeim á netinu þá eru þeir mun betri án tölvunnar
og væri ég til í að sjá þá þannig.
Ef þú hefur gaman af Fun. prófaðu þá: Neon
Trees, The Format og The New Pornographers.
Fun.
Some Nights
YFIRLESIÐ