Íþróttablaðið - 01.09.1978, Síða 17

Ragrvar Olafsson
skrif ar um golf
v ^
Þetta keppnisttmabil
stabfesti framfarir
íslenzkra golfmanna
Skemmtilegri og árangursríkri
vertíð golfmanna er nú að verða
lokið. í fyrstu grein minni í
íþróttablaðinu í vor, mun ég hafa
haft orð á því, að ég ætti von á
skemmtilegu keppnistímabili og
því, að ungu mennirnir myndu
verða atkvæðamiklir í sumar.
Þetta kom fram. Golfið hefur
aldrei verið betra á íslandi en
einmitt nú, og breiddin vex stöð-
ugt. Ungu mennirnir uppfylltu
þær vonir sem við þá voru bundn-
ar og léku oftast afbragðsvel á
mótum sumarsins. Yfirleitt var
um gífurlega harða baráttu að
ræða á mótunum, og úrslitin
fengust stundum ekki fyrr en eftir
svonefndan bráðabana.
Þetta keppnistímabil var staðfesting
á því hvað golfíþróttin er á mikilli
uppleið hérlendis. Menn taka hana nú
mun alvarlegar en áður og æfa meira —
leggja meira á sig. Það er fyrst og fremst
þessu að þakka að árangurinn hefur
batnað svo mjög sem raun ber vitni, en
einnig kemur þarna til að vellirnir eru
stöðugt að batna, a.m.k. flestir. Með
auknum áhuga og aukinni ásókn á
vellina hafa verið gerðar meiri kröfur til
gæða þeirra og golfklúbbarnir reyna
eftir mætti að mæta þeim með nýjum
framkvæmdum og endurbótum. Eins
og önnur íþróttafélög eru þeir þó fjár-
vana, og peningaleysið setur þeim
þröngar skorður. Einu tekjurnar sem
golfklúbbarnir hafa eru félagsgjöld,
sem eru nokkuð há, kennslustyrkir og
svo þátttökugjöld í golfmótum. Gefur
auga leið að litlir golfklúbbar hafa því
yfir takmörkuðu fjármagni að ráða, en
víða hefur verið unnið mikið sjálf-
boðaliðsstarf við gerð golfvallanna og
viðhald þeirra, og hefur starfsemin fyrst
og fremst byggzt á því.
Eins og ég sagði áðan fara golfvell-
irnir stöðugt batnandi. Þannig er t.d.
unnið að framkvæmdum hjá Golf-
klúbbi Reykjavíkur um þessar mundir
sem munu koma golfmönnum til góða
á næsta keppnistímabili. Vellirnir úti á
landi eru mjög mismunandi, en víða
hefur þar orðið ánægjuleg þróun. Nú er
t.d. unnið að stækkun golfvallarins á
Akureyri í 18 holur og ætti því verki að
vera lokið eftir 3—4 ár. í Vestmanna-
eyjum hefur verið unnið mikið við
endurbyggingu golfvallarins. Þá hef ég
heyrt að á Hornafirði sé kominn
skemmtilegur völlur, svo og á Húsavík.
Annars hef ég ekki spilað sjálfur á
þessum völlum, en gaman væri að fá
tækifæri til þess að fara hringveginn og
koma sem víðast við á þessum völlum
og kynna sér þá.
Svo ég víki að mótunum í sumar þá
hefur íslandsmeistaramótið sennilega
verið skemmtilegasta og „dramatísk-
asta“ golfmót sumarins. Það var svolítið
skrýtið að fylgjast með því úr fjarlægð
— fá fréttir af því í gegnum símann, en
ég hef verið með á íslandsmótum allt
frá því ég byrjaði í golfinu. Fyrir mótið
hafði ég spáð því að baráttan um titil-
inn myndi standa milli Björgvins Þor-
steinssonar, Geirs Svanssonar og
Magnúsar Birgissonar. Frábær árangur
Björgvins Þorsteinssonar á Jaðarsmót-
inu sem haldið var skömmu fyrir'
Islandsmótið styrkti mig í þeirri trú að
hann yrði meistari, en þar lék hann á
147 höggum og hafði yfirburði svo sem
sjá má af því að Þorbjörn Kjærbo sem
varð í öðru sæti lék á 157 höggum.
Á mótinu voru þeir Geir Svansson,
Sigurður Hafsteinsson, Þorbjörn Kjær-
bog og Óskar Sæmundsson lengst af í
baráttunni, þótt mótið væri mjög jafnt
spilað. En það var eins og þeir sem voru
í baráttunni hafi gleymt sér á síðasta
hringnum og farið að keppa sín á milli,
án þess að gefa öðrum gaum. Hannes
Eyvindsson og Gylfi Kristinsson lædd-
ust þá aftan að köppunum. Hafði
Sigurður t.d. 5 högga forystu á Hannes
fyrir síðasta dag, sem er í raun töluvert
á móti sem þessu. Þeir Hannes og Gylfi
léku saman og hafa sennilega spilað
hvorn annan upp, á sama tíma og hin-
um mistókst, m.a. vegna þeirrar pressu
17