Íþróttablaðið - 01.09.1978, Qupperneq 22

Dauiínn er laumufar-
þegirvrv
— Hvers vegna neitum við því
ekki að keppa á þessari braut.
Hún er dauðagildra. Það er bara
spurningin hver verður næsta
fórnardýr. Þannig lét einn kapp-
akstursmanna þeirra er tóku þátt
í „Grand Prix“ kappakstrinum í
Monza á Ítalíu ummælt er öku-
mennirnir voru að búa sig undir
keppnina. Þeir sem þarna voru
viðstaddir tóku undir, en ekki
varð af frekari mótmælum að
sinni. Bifreiðar og ökumenn voru
komnir langan veg að til þessarar
keppni, sem gat skorið úr um hver
hlyti heimsmeistaratitilinn í ár.
Aðgöngumiðar voru löngu upp-
seldir og gengu kaupum og sölu á
svörtum markaði. Aðsókn að
kappakstri er óvíða betri en í
Monza. „Hér getur maður átt
von á öllu,“ sagði ítalskur áhorf-
andi sem spurður var af hverju
hann kæmi á kappaksturinn.
strax hulin eldi og reyk. Þetta er bifreið
sænska kappakstursmannsins Ronnie
Pettersons — eins frægasta kappakst-
ursmanns í heimi, eins bezta ökumanns
í heimi.
Meðal þeirra sem taka þátt í þessum
kappakstri er Bretinn James Hunt,
fyrrverandi heimsmeistari í íþrótta-
greininni, og einn þeirra ökumanna
sem frægur er fyrir að láta sér ekkert
fyrir brjósti brenna. Hann skynjar slys-
— Ég þorði ekki að taka grímuna af
honum sjálfur, sagði Hunt, seinna. Ég
var svo hræddur um að andlitið á hon-
um væri illa brunnið.
Sjúkrabifreiðar voru nú komnar á
vettvang, og læknar og hjúkrunarmenn
tóku við Petterson. Öðrum ökumönn-
um sem lent höfðu í árekstrinum þurfti
einnig að sinna. Flestir höfðu sloppið
við minni háttar meiðsli. ítalinn Vitt-
orio Brambille var þó sýnilega mikið
Margir vilja baivna kappakstur cftir slysib í Monza
Bifreiðunum var raðað upp við rás-
markið. Hávaðinn var óbærilegur og
bensínfnykur fyllti loftið. Síðan var
merkið gefið. Bifreiðarnar geystust af
stað, eins og um líf og dauða væri að
tefla. Framundan á brautinni var hálf-
gerður flöskuháls og sjálfsagt hafa
ökumennirnir hugsað um það eitt að
verða fyrstir í gegnum hann.
Átta sekúndum eftir að merkið var
gefið skeður slysið. Bifreiðarnar hafa
þá þegar náð gífurlegum hraða og eigi
færri en átta lenda í árekstri. Þær kast-
ast til og hlutar úr þeim og hverskyns
brak svífur í loftinu. Síðan gýs upp
eldur í svartri Lotus-bifreið, sem
magnast á örskotsstundu og bifreiðin er
ið um leið og það skeður og tekst að
stöðva bifreið sína samstundis. I örfá-
um skrefum sem líkjast þó meira
stökkum er hann kominn að brennandi
bifreið Pettersons. Hann lætur sig
hættuna engu skipta, tekst að ná til
Svíans og draga hann út úr logandi
brakinu. — Ronnie, Ronnie, er allt í
lagi með þig, hrópar Hunt í sífellu. En
Svíinn svarar ekki. Hann hefur misst
meðvitund. Annar ökumaður, Loris
Kessel kemur á vettvang, Hunt til
hjálpar. — Taktu grimuna af honum,
hrópar Hunt, og Kessel dró varlega
andlitsgrímuna af Petterson. Þeir vörp-
uðu báðir öndinni léttar. Andlit Petter-
sons var óskaddað.
slasaður. Bló kom út úr nösum hans og
eyrum, og þótti sýnilegt að hann væri
höfuðkúpubrotinn.
Á heimili sínu í Monte Carlo sat
Barbara Petterson, eiginkona Ronnies
og fylgdist með því sem gerðist á sjón-
varpsskerminum. Hún sá James Hunt
draga mann hennar út úr logandi flak-
inu, og sem í leiðslu skynjaði hún þegar
sjúkraliðarnir tóku við honum. — Var
það nú komið fram sem hún hafði lengi
óttast? Síminn hringdi hjá henni —
blaðamenn voru að spyrja hana hvort
hún hefði fengið nokkrar nánari fregnir
af slysinu. Hún gat engu svarað, enn
vissi hún ekki hvort Ronnie var lífs eða
liðinn.
22