Íþróttablaðið - 01.09.1978, Blaðsíða 41

Eiuy
Þótt kappinn sé kominn á sjötugsaldur lætur hann sig ekki muna um
að snúa á mótherjann.
í
fullu
fjon
Það eru sennilega ekki margir sem
fylgjast með 3. deildar keppni meist-
aramóts Möltubúa í knattspyrnu.
Þótt knattspyrnan sé sú íþróttagrein
sem er í hávegum höfð á eyjunni,
þykja Möltubúar ekki miklir knatt-
spyrnumenn og tæpast gjaldgengir
lengur í hina hörðu samkeppni sem
ríkir í stórmótum, svo sem Evrópu-
mótum og heimsmeistarakeppni.
Sjálfir segjast Möltubúar vera álíka
að styrkleika og íslendingar, en það
myndum við aldrei viðurkenna.
Víst er að knattspyrnan rís fráleitt
hátt í 3. deildinni hjá þeim, og
áhorfendameðaltal að 3. deildar
leikjum þar, mun vera innan við eitt
hundrað. Er það aðeins eitt
þriðju-deildar liðanna sem jafnan
dregur að sér nokkurn áhorfenda-
skara og eru það helzt brezkir
ferðamenn sem koma til þess að sjá
það leika. Lið þetta heitir Paolo og
brezku ferðamennirnir koma ekki til
þess að sjá knattspyrnu þess, heldur
miklu fremur til þess að fylgjast með
gráhærðum öldungi er með því leik-
ur og láta hugann reika aftur í tím-
ann til þess er öldungurinn var ung-
ur maður sem heillaði þúsundir
knattspyrnuáhugamanna í Bretlandi
með hæfni sinni. Sá leikmaður er
þarna er um að ræða er enginn ann-
ar en sir Stanley Matthews, sem enn
tekur þátt í leiknum af lífi og sál, og
ber af öðrum leikmönnum Pa-
olo-liðsins þótt hann sé nú kominn á
64. aldursárið. Reyndar er hraðinn
ekki sá hinn sami og áður, en knatt-
tækninni hefur hann haldið við og
enn virðist hann þeim hæfileikum
búinn að seiða knöttinn til sín og
galdra hann síðan beint fyrir fætur
samherjans.
Sir Stanley Matthews fluttist til
Möltu fyrir nokkrum árum, keypti
sér þar litla íbúð og hugðist eyða
þarna ævikvöldi sínu í friði og spekt.
Það var honum hins vegar of mikil
freisting þegar forráðamenn Pa-
olo-liðsins komu til hans og buðu
honum samning — ákveðna upp-
hæð fyrir hvern leik sem Paolo-liðið
leikur. Skórnir voru dregnir fram,
dustað af þeim rykið og byrjað að
æfa.
— Ég ætla að leika knattspyrnu
meðan ég get hreyft fæturna, sagði
sir Stanley Matthews nýlega í viðtali
við brezkan blaðamann sem heim-
sótti hann til Möltu og fylgdist með
því hvernig hann bókstaflega lék
andstæðinga sína upp úr skónum i
leik með liði sínu. Paolo tapaði
reyndar leiknum I—2, en sir Stanley
yfirgaf völlinn með bros á vör. Ára-
tugakeppnisferill hefur kennt hon-
um að taka jafnt tapi sem sigri með
jafnaðargerði.
— Ég hef gert allt til þess að
halda mér í formi síðan ég hætti í
atvinnuknattspyrnunni sagði sir
Stanley við blaðamanninn, og bætti
síðan við með nokkru stolti í rödd-
inni. — Ég er ekki grammi þyngri en
ég var þegar ég lék minn síðasta leik
með Stoke City.
Formaður Paolo-félagsins og
jafnframt fyrirliði knattspyrnuliðs-
ins heitir Victor Zahra og er hann 23
ára að aldri. — Við átturn í miklu
stríði við sjálfa okkur áður en við
fórum til sir Stanley, sagði hann við
blaðamanninn. — Við vorum
hræddir við að sir Stanley myndi
taka okkur illa, en hann hugsaði sig
ekki eitt andartak um áður en hann
svaraði okkur — það er mér mikill
heiður að fá þetta tilboð.
Paolo-liðið æfir tvisvar í viku.
Fyrsti maður sem mætir á æfingar
liðsins er sir Stanley og það er sem
hann beri mikla virðingu fyrir öllum
félögum sínum í liðinu, jafnvel þótt
hann gæti verið afi flestra leik-
mannanna. Þetta hefur orðið til þess
að leikmenn Paolo-liðsins elska sir
Stanley, og orð hans eru lög hjá fél-
aginu.
— Sir Stanley er ekki aðeins
mikill knattspyrnumaður, heldur
mikill heiðursmaður, sagði Victor
Zahra, — og við munum aldrei
gleyma honum. Hvort sem hann
leikur með okkur í lengri eða
skemmri tíma er víst að við munum
allir minnast þess tíma með stolti
þegar við lékum í sama liði og hann.
41