Fjölrit RALA - 10.01.1979, Qupperneq 111

-109-
Næringargildi
Samanburður þessi sýnir, að töluvert mikill munur er á þurrefnismagninu í
sumum afbrigðunum. Aftur á móti er gott samræmi hjá öðrum. Þetta bendir til
þess, að umhverfisþættir skipta þar miklu máli. Til þess að fá raunhæfan sam-
anburð hefðu allir umhverfisþættir þurft að vera eins við allar rannsóknirnar.
I skýrslum Sturlu og Jóns er ekki getið um fjölda mældra sýnishorna, en Trausti
mældi aðeins 1-2 sýnishorn af hverju afbrigði.
2. Hvíta.
Einu rannsóknirnar, sem gerðar hafa verið á hvítuinnihaldi kartaflna hér
á landi eru rannsóknir þeirra Jóns E. Vestdals og Trausta ölafssonar.
Eins og vænta mátti innihalda hin ýmsu afbrigði mismikla hvítu. Einnig
kemur fram við samanburð á niðurstöðum þeirra Jóns og Trausta (sjá 3. töflu),
að þeir fá töluvert ólíkar niðurstöður við mælingar sömu afbrigða.
3. tafla. Samanburður á hvítumælingum Jóns E. Vestdals og Trausta ólafssonar (%).
Ackersegen . , Kerr spink
(Akurblessun) ^ a (Eyvindur)
Gullauga Stóri Skoti
Jón E. Vestdal 0,98 1,58 1,08 1,98 0,89
Trausti ölafsson 1,90 2,50 2,29 2,29 2,10
Mismunur þessi stafar að öllum líkindum af ólíkum tóBkjakosti eða áburðarnotkun,
því að köfnunarefnisáburður eykur hvítuinnihald kartaflna upp að ákveðnu marki
(J. Augustin 1975). Einnig gæti jarðvegur haft áhrif, þar eð kartöflur rækt-
aðar í sendnum jarðvegi eru venjulega hvíturíkari en kartöflur ræktaðar í mold-
arjarðvegi (J. Augustin 1975).
Af þessu sást, að töluverðar sveiflur geta verið á hvítuinnihaldi kart-
aflna. Hvítan getur verið alls staðar á bilinu 0,7-4,5% (S. Schwimmer og
H.K. Burr 1967). Miðað við 80% raka getur hvítan því verið 3,5-23% af þurrefn-
inu.
Rannsóknir S.L Desborough og C.J. Weiser (1974) sýna, að hvítan í kartöfl-
unum inniheldur 13,25% köfnunarefni. Með þetta í huga telja þeir nauðsynlegt
við útreikninga á hvítu í kartöflum að nota stuðulinn 7,5 í stað 6,25, sem
hefur verið notaður hingað til. Af þessu leiðir, að margfalda þarf allar
eldri niðurstöður hvítumælinga í kartöflum með 1,2.