Bændablaðið - 17.12.2020, Page 7

Bændablaðið | Fimmtudagur 17. desember 2020 7
LÍF&STARF
Það mylgrast vísur hingað frá Ingólfi Ómari Ármannssyni. Ögn á skjön við árstímann, en
fágæt að formi:
Eigum leið um urð og mó
efst í heiðadrögum.
Dulræn seiðir draumsins ró
drótt í eyðihögum.
Þar með er sleginn tónninn fyrir það sem
eftir fer. Stökurnar sem fylla þáttinn eru
gullkorn genginna hagyrðinga. Gunnar
S. Hafdal orti:
Sífrjór meiður lindar lifir,
lauf þótt deyði haustið svalt.
Nóttin breiðir blæju yfir
brúna heiði, fölið kalt.
Einhverju sinni heimsótti Karl
Kristjánsson alþingismaður Gunnar
heim í Sörlatungu, og færði skáldinu
þessa stöku:
Fjöll með linda-fiðlum sungu,
fossar tóku undir það.
En svo var skáld í Sörlatungu
sem að miklu hærra kvað.
Magnús Gíslason, bóndi á Vöglum, orti
svo fagurlega til konu:
Brjóstahá og mittismjó,
mjaðma ávöl lína,
handasmá, mitt hjarta sló
hratt við návist þína.
Guðrún Árnadóttir frá Oddsstöðum orti
þessa listilegu hringhendu:
Bera urðum skin og skúr,
skilningsþurrð og trega,
þó hefir snurðum okkar úr
undist furðanlega.
Kári Jónsson frá Valadal orti næstu
vísu:
Eg þó reiki út á hlið
andinn hreykist varla,
klárinn bleiki kannast við
Káraleiki alla.
Þegar Höskuldur Einarsson frá Vatnshorni
var spurður frétta af fjórðungsmóti
hestamannafélaganna í Húnaveri, svaraði
hann svo:
Þegar kætast karlarnir
kunna þeir vel til reiðar.
Fallegir eru folarnir
fyrir norðan heiðar.
Kristján Ólason á Húsavík orti þessa
myndrænu vísu:
Stríkka gerði stag og kló,
stórum herðir rokið.
Minni ferð um saltan sjó
senn er að verða lokið.
Trausti Reykdal kom inn á skóvinnustofu
Sigurbjörns Stefánssonar frá Gerðum til
að fá gert við skó:
Eg hef labbað langan veg
lífs með þunga byrði,
enda eru skórnir eins og ég
orðnir lítils virði.
Valdemar Benónýsson orti svo
meistaralega til hitaveitu Reykjavíkur:
Varmalanda veitt er yl
vits af anda kænum
út um þandar æðar til
allra handa í bænum.
Eftir Konráð Vilhjálmsson frá Hafralæk
er næsta vísa:
Austan renna essin þrenn,
eitt er HENNAR þokki,
fæ ég enn að sjá þig senn
sól í kvennaflokki.
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggð1@gmail.com
264MÆLT AF
MUNNI FRAM
Gróa Marta Einars­
dóttir, sauðfjár bóndi
á bænum Einars stöð­
um í Reykjadal, á sér
einn uppáhaldshrút í
fjárhúsinu en það er
mjög fallega hyrndur
forystuhrútur, sem Gróa
segir ofurfallegan.
Hrúturinn er fæddur
2016 í Hellulandi í Aðaldal
hjá Snjólaugu Önnu
Pétursdóttur og Kristjáni
Hólmgeiri Sigtryggssyni en
Gróa fékk hann í skiptum
fyrir gráan gerðarhrút.
Hrúturinn heitir Moreward
Haig eftir uppáhalds
sögupersónu móðurafa Gróu
en sá Haig var „fullnumi“,
eins konar andlegur gúrú.
„Hrúturinn hefur höfðing­
legt lundarfar, vill að maður
sýni honum virðingu og þá
fær maður virðingu á móti.
Hornin byrgja honum aðeins
sýn, svo hann virðist stundum
hvumpinn en hann er líka afar
þakklátur þegar ég hreinsa hey frá augum
hans en það vill setjast ofan á hornin. Hann er
afar kjassgefinn og ljúfur. Forystueðlið er
ágætt, hann fer á undan heim og er ekki
óþægur,“ segir Gróa Marta, rígmontin með
fallega hrútinn sinn. /MHH
Gróa Marta Einarsdóttir, sauðfjár bóndi á bænum Einars­
stöðum í Reykjadal, með forystuhrútinn Moreward Haig.
Grána með nýfæddu kvíguna sína, sem hefur ekki fengið nafn. Þær sóma sér vel á myndinni,
enda mjög sérstakar á litinn. Mynd / sem Gunnhildur Gylfadóttir
Fallegar mæðgur
í Svarfaðardal
„Við höfum mjög gaman af lita­
fjölbreytileikanum í kúa stofninum okkar.
Grátt og sægrátt er sjaldgæft en við eigum
oftast nokkrar kýr og kvígur í þeim litum,“
segir Gunnhildur Gylfadóttir, bóndi á
bænum Steindyr í Svarfaðardal, en hún
og maður hennar, Hjálmar Herbertsson,
reka þar myndarlegt bú.
„Partur af ástæðunni er að við notum oft
grá heimanaut sem gefa þá hærra hlutfall af
þessum litum hjá kálfunum en sæðisnautin.
Svo er maður misheppinn hvort koma naut
eða kvígur.Við eigum núna fimm kýr og eina
kvígu í þessum litum og þrjú naut. Vonandi er
eitt nautið þessa dagana að setja gráa kálfa í
kvíguhópinn sem hann er í.“
Hjónin settu nýlega þessa flottu mynd
á Facbook af kúnni Gránu, sem bar nýlega
þessum fallega kvígukálfi. Grána er undan
gráu heimanauti, Laxa, sem Gunnhildur og
Hjálmar fengu á Laxamýri hjá þeim Atla og
Sif, sem eru sérlegir áhugamenn um gráar og
sægráar kýr eins og þau.
Þetta var fimmti kálfur Gránu og eina
kvígan en faðir kvígunnar er Sjarmi. Hún hefur
ekki enn þá fengið nafn.
„Við erum aðallega með kýr, tæplega 360
þúsund lítra greiðslumark, en einnig með
100 kindur, hesta, geitur og þessi venjulegu
húsdýr, hunda ketti, kanínur og naggrísi,“ segir
Gunnhildur aðspurð um búskapinn á bænum.
/MHH
Myndarlegur er hann.
Kjassgefinn forystuhrútur
Sægráar kýr
á Laxamýri
Sigríður Atladóttir á Laxamýri í Suður­
Þingeyjarsýslu tók þessa skemmtilegu
mynd af nokkrum sægráum kúm á bænum
í sumar.
Þetta eru þær Sæbrá, Baula, Valrós og
Grálaxa, ásamt nokkrum öðrum kúm af
bænum. Atli Vigfússon er með kýrnar á bænum
en þær eru um 40.
Á Laxamýri, sem er félagsbú, eru líka um
300 fjár, nokkrir hestar og landnámshænur.
„Hér er sérstakt áhugamál að rækta sægráar
og gráar kýr, en við höfum mjög gaman af
litafjölbreytni íslenska kúastofnsins, segir
Sigríður. /MHH