Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2020, Síða 20

Snemma beygist krókurinn
„Ástæðan fyrir því að ég lærði hjúkrun held ég að sé sú að ég hafi fæðst með svokallað
hjúkrunargen,“ segir aðalbjörg j. finnbogadóttir sem hefur í rúma tvo áratugi unnið
að framgangi hjúkrunar og heilbrigðisþjónustu í landinu á vegum félags íslenskra
hjúkrunarfræðinga. „genið er mjög virkt í móðurfjölskyldu minni,“ segir hún, en
móðir hennar var hjúkr unar fræðingur, þrjár móðursystur hennar, systir og fjöldi
frænkna í móðurættinni, auk þess að stjúpdóttir aðalbjargar og mágkona eru hjúkr-
unarfræðingar. nú fer að líða að starfslokum hjá aðalbjörgu og hún farin að undir-
búa þau. „Ég er því aftur komin með annan fótinn í skóla, ekki sem kennari í þetta
sinn heldur sem nemandi, að kynna mér öldrunarhjúkrun því aldraðir eru jú
framtíðin!“
anna Margrét Magnúsdóttur var ekki nema 5 ára þegar hún tilkynnti foreldrum
sínum og öðrum sem heyra vildu að hún ætlaði að verða hjúkrunarkona þegar hún
yrði stór, en hún starfar á hjartabilunarmóttöku á heilsugæslustöðinni á Selfossi,
hSu. hún hafði enga sérstaka fyrirmynd í hjúkrun nema ef vera skyldi konuna sem
bjó í næsta húsi sem var hjúkrunarfræðingur. „Eitt sinn var ég spurð að því af hjúkr-
unarnema hvað skipti mig miklu máli í starfi. auðvitað eru það mýmargir hutir en
þegar ég fór að læra hjúkrun setti ég mér það að ég skyldi virða skjólstæðing minn,
þarfir hans og vilja um leið og hin faglegu gildi hjúkrunar. Ég skyldi koma fram við
20 tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 96. árg. 2020
„Hjúkrunarfræðingar eru ofurhetjur.
Þeir eru eins og englar í stríði.“
— Brot úr vikulegum viðtölum við hjúkrunarfræðinga
Aðalbjörg J. Finnbogadóttir. Anna Margrét Magnúsdóttur. Ásdís M. Finnbogadóttir. Margrét Eiríksdóttir.
Hvað veldur því hvaða framtíðarstarf við leggjum fyrir okkur þegar við verðum fullorðin? Er
það tilviljun að hjúkrunarfræðingar lögðu fyrir sig hjúkrun eða er það af því að hjúkrun er
hjúkrunarfræðingum í blóð borin? Á afmælisárinu voru birt vikuleg viðtöl við hjúkrunarfræð-
inga og þeir spurðir spjörunum úr, meðal annars hver ástæðan var fyrir að hjúkrun varð fyrir
valinu. Það var ýmist af tilviljun einni, umhyggju fyrir mönnum og dýrum eða áhuga á umönn-
unarstörfum. Hjúkrun er gefandi og í genunum í einhverjum tilfellum. Einnig aðdáun á hjúkr-
unarfræðingum, líkt og Paola Bianka skurðhjúkrunarfræðingur svaraði til: „Ég hef alltaf litið á
hjúkrunarfræðinga sem ofurhetjur. Þeir eru eins og englar í stríði.“