Vinnan - 01.09.1946, Síða 13

ast í maí s.l. í Helsingfors, en samband vort sá sér ekki
fært að taka boSinu.
Svo sem alheimi er kunnugt heyir verkalýSur allra
landa baráttu í margskonar formum fyrir frelsun hinn-
ar spönsku alþýSu undan oki Franco-fasismans á Spáni.
Snemma í vetur s.l. höfSu ýmis lýSræSisríki Evrópu
slitiS stjórnmálasambandi viS Franco-stjórnina og ýmis
verkalýSssambönd, þar á meSal verkamannasamband
Noregs, lagt bann á afgreiSslu vara til og frá Spáni.
AlþýSusamband Islands ákvaS í marzmánuSi s.l. aS
sinna kalli alþjóSasamtakanna í þessu efni meS því aS
leggja afgreiSslubann á Spán í íslenzkum höfnum og
hefur þaS staSiS síSan.
MeS þessu hafa heildarsamtök íslenzkrar alþýSu unn-
iS sér og þjóS sinni mikinn virSingarauka í augum
hins lýSræSissinnaSa og friSelskandi heims, og skráS í
verki einn glæstasta kafla sögu sinnar sem virkur þátt-
ur í hinum voldugu alþjóSasamtökum verkalýSsins í
baráttunni fyrir nýjum heimi lýSræSis, friSar og fram-
þróunar.
Einintf þrátt fyrir allt
Hér hefur veriS drepiS á nokkuS af því helzta í starfi
sambandsins á þessu tímabili, en ýmislegt sem e. t. v.
eigi gæti talizt ómerkara, látiS bíSa seinna tíma.
Þegar sambandsstjórn sú, er nú situr, hóf göngu sína,
skal þaS viSurkennt, aS ýmsir sáu eigi ástæSu til aS spá
henni eSa óska góSs gengis, og ýrnsir spámannlega
vaxnir þóttust eygja fleiri þyrna en rósir á framtíSar-
vegi hennar.
ÞaS er og mála sannast, aS á 18. þingi sambandsins
fékk hin nýkjörna sambandsstjórn ekki þær fararkveSj-
ur hjá helztu talsmönnum minnihlutans, aS ástæSa
væri til aS vænta mikils, en reyndin hefur þó orSiS sú,
aS sambandsstjórn þessi getur sæmilega viS unaS eftir
atvikum, þótt stundum hafi öndvert blásiS og þaS úr
hörSustu átt.
ÞaS hefur ekki fariS dult, aS ýmsir helztu talsmenn
minnihlutans frá 18. sambandsþinginu hafa, meS Al-
þýSublaSiS í fararbroddi, gert sér helzt til mikiS far um
aS gera sambandiS og stjórn þess tortryggilega í aug-
um sambandsfélaganna, og í hróksvaldi aldurs síns í
verkalýSssamtökunum, sumir þeirra, sett eigin geS-
þótta og flokksleg sjónarmiS ofar hagsmunum verka-
lýSsins, stéttarsjónarmiSum heildarsamtakanna og lög-
um. Þetta gat gengiS svo langt, aS Verkakvennafé-
lagiS Framsókn kaus heldur aS vera utan sambands-
ins en hlíta lögum þess og starfsvenjum sem önnur sam-
bandsfélög. — VerkalýSsfélag Þórshafnar gerSist eina
verkalýSsfélagiS í heimi lýSræSisins, svo vitaS sé, sem
í tilefni af þátttöku sambandsins í hinni alþjóSlegu
baráttu gegn Franco-Spáni tók opinskáa og hreina af-
stöSu meS spænska fasismanum, til þess eins aS sýna
sambandinu og stjórn þess fjandskap sinn og þóknast
þar meS flokkspólitískum afturhaldsöflum í landinu,
svo þessi hneykslanlega framkoma sé lögS út á bezta
veg, því vart munu margir af meSlimum þessa litla og
afskekkta verkalýSsfélags vera fasistar eSa bandamenn
þeirra af sannfæringu.
Svo ofstopafullar hafa stundum árásirnar veriS af
hálfu flokkspólitískra andstæSinga sambandsstjórnar-
manna, aS forseti sambandsins hefur tvívegis ekki kom-
izt hjá því aS fá óhróSur þeirra dæmdan ómerkan fyrir
dómstóli.
En sem betur fer hefur ávöxturinn af ýfingatilraun-
um flokksofstækismanna innan sambandsins ekki orSiS
eins og til var sáS.
Enn sem fyrr er sambandsstjórnin skipuS mönnum
meS ólíkar stjórnmálaskoSanir, og hefur samstarf
þeirra veriS meS ágætum, enda byggt á hreinum stéttar-
grundvelli meS hagsmuni vinnandi fólks fyrir augum
og ekkert annaS.
I starfi sínu hefur sambandsstjórn aldrei metiS af-
stöSu sína til sambandsfélags eftir flokkspólitískum lit
né látiS þaS „njóta“ eSa „gjalda“ pólitískra skoSana
trúnaSarmanna sinna.
Á hinn bóginn hafa sambandsfélögin nær undan-
tekningarlaust sýnt sambandsstjórn og starfsliSi sam-
bandsins þaS góSan þegnskap og félagslund, aS vart
hefSi betur orSiS þótt pólitískir flokkar væru ekki til í
landinu og aldrei hefSi veriS töIuS styggSaryrSi til
sambandsstjórnar á 18. þinginu.
Sannleikurinn er sá, aS aldrei hefur hin stéttarlega
eining innan heildarsamtakanna risiS svo hátt sem nú
á þessu starfstímabili frá 18. þinginu, þrátt fyrir allt.
ÞaS er þetta, sem gert hefur kjörorS sameiningar-
manna á 17. þingi sambandsins 1942, um eflingu at-
vinuveganna, aS veruleika og andmælendur hennar
innan verkalýSssamtakanna aS viSundri, — á sama
tíma sem verkalýSssamtökin gera margfalt fleiri kjara-
samninga og bæta kjör meSlima sinna meira en áSur
eru dæmi til í sögu íslenzkrar verkalýSshreyfingar.
ÞaS er þetta, sem gert hefur AlþýSusamband íslands
í dag aS sterkasta aflinu meS þjóS vorri í atvinnu- og
sjálfstæSismálum þjóSarinnar og lifandi vitni um á-
hrifamátt hinnar stéttarlegu einingar íslenzkrar alþýSu
í þjóSlífi voru.
Áfram á sötnu braut
Saga hinnar stéttarlegu einingar verkalýSsins á síS-
ari árum á þó fyrst og fremst gildi sitt fólgiS í lærdóm-
um sínum og leiSsögn fyrir hinar vinnandi stéttir á
ókomnum tímum. Hún færir þeim heim sanninn um
hina miklu möguleika í framtíSinni, ef enn er staSiS
á verSi um grundvallaratriSin í starfi og stefnu hins
nýja AlþjóSasambands, hin stéttarlegu sjónarmiS og
VINNAN
203