Vinnan - 01.09.1946, Qupperneq 53

mannafélag Reykjavíkur) stofnað og var Ólafur lífið
og sálin við allan undirbúning að stofnun þess, enda
var þörfin brýn fyrir sjómenn að hefja skipulagningu
stéttarsamtaka og knýja fram bætt kjör. Samtök sjó-
mannanna hlutu líka fljótt sína eldskírn í hásetaverk-
afllinu 1916, og sigruðu. En frá þvi verkfalli er nánar
skýrt á öðrum stað hér í ritinu.
Árið 1916, 12. marz, stofna 7 stéttarfélög Alþýðu-
samband íslands. Ólafur Friðriksson var, eins og að
líkum lætur, einn aðalhvatamanna að stofnun þess, og
vann mikið undirbúningsstarf ásamt fleirum. Var hann
fultrúi á stofnþinginu og kosinn í fyrstu stjórn þess.
Ólafur Friðriksson hefur gegnt fjölmörgum trúnað-
arstörfum innan verkalýðshreyfingarinnar og verður
fátt eitt talið hér. Um tíma átti hann sæti í stjórn Dags-
brúnar, og vann þar mikið starf. Þá hefur hann lengst
af átt sæti í stjórn Sjómannafélags Reykjavíkur og er nú
varaformaður þess. Hann hefur setið flest Alþýðusam-
bandsþing og átt sæti í Fulltrúaráði verkalýðsfélaganna
í Reykjavík.
Auk afskipta sinna af hinum faglegu málum hefur
Ólafur tekið virkan og mikinn þátt í stjórnmálum. Þess
er áður getið, að hann stofnaði vikublaðið „Dagsbrún“
árið 1915. Hann var og fyrsti ritstjóri Alþýðublaðsins
er það var stofnað 1919 og gegndi því starfi til 1922
og aftur 1930—32. Átti sæti í bæjarstjórn Reykjavíkur
í 20 ár og hefur lengi verið endurskoðandi bæjarfeikn-
inga. Hann hefur og verið í kjöri við Alþingiskosning-
ar bæði í Reykjavík og Snæfellsnessýslu.
Eftir Ólaf Friðriksson liggur fjöldi blaðagreina og á
hann vafalaust eftir að bæta þar enn við. Hann hefur
skrifað nokkra ritlinga um verkalýðsmál og stjórnmál
og tvær skáldsögur: „Allt í lagi í Reykjavík“ og „Upp-
haf Aradætra og aðrar sögur“. Ólafur ritar nú orðið
undir nafninu Ólafur við Faxafen og segir hann sjálfur
að það sé eiginlega allt annar maður, því Ólafur Frið-
riksson hafi verið langtum betri maður og óeigin-
gjarnari.
Nokkuð hefur Ólafur Friðriksson ferðast um er-
lendis, en síðustu 25 árin aðeins í blaðamannaför til
Bretlands 1942.
Þótt Ólafur Friðriksson sé nú sextugur, má það vart
á honum sjá. Að vísu er hárið tekið að grána. En í
hreyfingum öllum minnir hann á tvítugan ungling. Og
Ólafur á nægileg áhugamál til að hugsa um og vinna
að. Og meðan svo er á Elli kerling varla mikla von í
honum.
Við þessi tímamót í ævi Ölafs Friðrikssonar mun hon-
um berast mörg hlý kveðja og árnaðaróskir margra.
Störf hans í þágu íslenzks verkalýðs verða bezt þökkuð
með því að standa jafnan trúlega á verði um það, sem
unnizt hefur, og efla jafnframt verkalýðshreyfinguna
til nýrra og stærri sigra.
Caroline Siemsen
Mörgurn mun, að vonum, þykja mikils vant í afmœl-
isriti Alþýðusambands Islands, ef ekki er farið nokkr-
um orðum sérstaklega um fyrsta forseta þess, Ottó N.
Þorláksson, og konu hans, frú Caroline Siemsen, en
þau hjón hafa bœði, svo sem alþjóð er kunnugt, unnið
mikið og óeigingjarnt starf í þágu íslenzkrar verka-
lýðshreyfingar, bœði sem brautryðjendur, leiðtogar og
óbreyttir liðsmenn. Mynd af Otto er á óðrum stað í
í blaðinu.
Otto N. Þorláksson er fæddur 4. nóvember 1871 í
Holtakotum í Biskupstungum. Foreldrar hans voru Þor-
lákur, síðar bóndi að Korpúlfsstöðum í Mosfellssveit,
Sigurðsson og Elín Sæmundsdóttir frá Helludal. Hann
fór ungur til sjóróðra hjá Hvassahraunsbændum á
Vatnsleysuströnd, en því næst á þilskip. Hann útskrif-
aðist úr Stýrimannaskólanum í Reykjavík 1895.
Otto stofnaði árið 1894, ásamt Geir Sigurðssyni,
Jóni realstudent Jónssyni, Helga Björnssyni skipstjóra
og fleirum, Sjómannafélagið „Báruna“ til varnar hags-
munum fiskimanna. Deildir voru svo stofnaðar í flest-
um verstöðvum þilskipa sunnanlands og var Otto kos-
inn forseti „Stórdeildarinnar“, en hún var samband
þessarra sjómannafélaga.
Otto tók virkan þátt í sjálfstæðisbaráttunni og skip-
aði sér yzt í vinstri arm Sjálfstæðisflokksins gamla. —
Hann átti hlut að stofnun Alþýðusambands Islands eftir
hrun Sjálfstæðisflokksins og átti ásamt þeim Ólafi Frið-
rikssyni og Jónasi Jónssyni frá Hriflu sæti í nefnd
þeirri, sem samdi stefnuskrá Alþýðuflokksins. Var Otto
Tveir
braatryðjendur
VINNAN
243