Stefnir - 01.04.1950, Qupperneq 15

INNLEND S'l'JÓRNMÁL
13
is sem hingað til. Til þess bæri
þjóðarnauðsyn. Við mörg tæki-
færi síðar ítrekaði Ólafur Thors
þessi ummæli sín. Er það ekki
ofmælt að hann hafi notað hvert
tækifæri, er honum gafst til þess
að hvetja til víðtæks samstarfs
um lausn vandamálanna. Lá það
og í augum uppi, að minnihhluta-
stjórn hafði engan veginn næga
möguleika til þess að koma fram
]>eim ráðstöfunum, sem aðkall-
andi þjóðarnauðsyn krafðist.
Ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks-
ins tók þegar til við undirbúning
nýrra úrræða í þeim málum. sem
nú kröfðuvst tafarlítillar lausnar.
Varð það fljótlega ljóst, að ekki
yrði hjá því komist, að gera
bráðabirgðaráðstafanir til þess að
koma vélbátaflotanum á stað á
vetrarvertíð. Hafði ríkiisstjórnin
forystu um það, að framlengd var
ríkisábyrgð á framleiðslu hans
fyrri hluta ársins. Var frumvarp
um það samþykkt í janúarbyrjun,
en stjórnin lýsti því jafnframt yf-
ir, að fyrir 1. marz hygðist hún
leggja tillögur sínar um víðtæk-
ar ráðstafanir í efnahagsmálum
fyrir Alþingi.
Undirbúningur þeirra krafðist
mikils starfs. Má segja, að ríkis-
stjórnin og sérfræðingar hennar
I hagmálum, þeir dr. Benjamín
Eiríksson og Ólafur Björnsson
prófessor, hafi unnið að þeim
dag og nótt frá því að ríkisstjórn-
in tók við völdum, 6. des., og
þar til þær voru fullbúnar, en þá
voru þær sendar hinum lýðræð-
isflokkunum með þeirri ósk Sjálf-
stæðisflokksins, að um þær tækist
samstarf milli þessara flokka.
Var það 2. febrúar.
Það, sem e. t. v.
Niðurstaða var mests virði í
um leiðir. liinni glöggu
greinargerð hag-
fræðinganna, sem ríkisstjórnin lét
fylgja tillögum sínum, var það,
að þar voru viðfangsefnin, verð-
bólgan og efnahagserfiðleikarn-
ir, krufin betur ti! mergjar en
nokkru sinni áður. Greinilegur
samanburður var þar jafnframt
gerður á þeim leiðum, sem til
greina komu til úrbóta. Á þetta
hafði mjög brostið áður. Allir
þóttust vera því fylgjandi, að
,,eitthvað“ yrði gert í dýrtíðar-
málunum. En hvað það ætti að
vera, sveif jafnan í lausu lofti.
Hagfræðingarnir sýndu fram á
það með ljósum rökum, hvernig
þau úrræði verkuðu, sem um væri
að ræða. Þau voru fyrst og fremst
þrjú: Verðhjöðnun eða niður-
færsla, gengislækkun íslenzks
gjaldmiðils og loks sú leið, sem
áður hafði verið farin, stvrkja-
og niðurgreiðsluleiðin. Saman-