Stefnir - 01.04.1950, Síða 33

hvað er sannleikur?
31
rétt frá röngu, því að oftast er
hvert mál og hver pólitísk frétt
sögS á marga vegu. Raunar er
sennilega ekki eins mikið um það
°g almennt er haldið, að blöðin
ílytji ósannar fréttir eða skýri
beinlínis rangt frá málsatvikum,
en niðurstaðan verður þó oft
þannig, því aö þegar aðeins er
sagt frá þeim hliðum málsins,
sem geðþekk eru viðkomandi
flokki, getur sá frásögn gefið al-
ranga mynd af raunveruleikan-
um. Orð Pílatusar munu því æði
oft koma fram á varir fólks, sem
i dag fes stjórnmálablöðin og
hlýðir á stjórnmálaumræður:
„Hvað er sannleikur?“ Og það
er oft ekki að ófyrirsynju, að
svo er spurt.
Þetta virðingarleysi fyrir sann-
leika og réltsýni er mesta mein-
semd stjórnmálastarfseminnar, og
í kjölfar hennar fylgir sú tor-
tryggni, sem gerir stjórnmálaleið-
togum og flokkum svo erfitt að
eiga einlægt samstarf um úrlausn
þjóðfélagsmálanna. Það er miklu
oftar þessi tortryggni og óttinn
við áróður andstæðinganna, sem
hindrar samstarf flokka heldur
en ágreiningur um stefnuna. Og
það er þessi rotnun í stjórnmála-
baráttunni, sem veldur því, að sú
skoðun hefur orðið allútbreidd,
að siðspillandi væri að koma ná-
lægt stjórnmálum.
Lýðræðislegu stjórnarfari er
jafnan mikil hætta búin, þegar
hinn almenni borgari snýr baki
við stjórnmálastarfseminni og
missir traust á þeim stofnunum,
sem eiga að fara með stjórn
landsins í umboði fólksins. Þá
er komið tækifæri einræðisafl-
anna til þess að vega að lýðræðis-
skipulaginu. Sé stjórnmálastarf-
semin á heilbrigðum gundvelli
og mótuð af því meginsjónarmiði
að reyna að verða þjóðfélaginu
að sem mestu gagni, þá er und-
irstaða fengin undir raunverulegt
lýðræðisskipulag, sem einræðis-
og öfgastefnur munu ekki geta
unnið bug á.
Það, sem unga fólkið í landinu
ætti að sameinast um, hvar í
flokki, sem það annars stendur,
er að uppræta þessa meinsemd
úr stjórnmálalífi þjóðarinnar.
Tækist að skapa nógu almenna
virðingu fyrir sannleika og rétt-
sýni í samskiptum stjórnmála-
manna og flokka, þá mundi mörg-
um hindrunum auðveldlega verða
rutt úr vegi til einlægari sam-
vinnu um hin þjóðfélagslegu
vandamál, og það mundi verða
mönnuin keppikefli að starfa að
þeim málum.
Það er á valdi hvers einstaks