Stefnir - 01.06.1955, Blaðsíða 71

VORIÐ ER DÁIÐ
69
dregur hann milli tannanna á jþér, og ef það dugar ekki til að ná bitanum,
þá gerir ekkert það.
ARCHIE LEE: (Skellir fótumim af handridinu niSur á gólfi'S). Hlustið þið nú
á, ég ætlast til að þið látið ykkur skiljast þetta, báðar: Ef mig langar til að
sjúga úr tönnunum, ætla ég að láta það eftir mér!
RÓSA FRÆNKA: Það er rétt, Archie Lee. Haltu bara áfram að sjúga úr tönn-
unum eins og þig lystir. (Baby Doll stynur af andstyggS. Archie Lee kastar
fótunum aftur á brjóstrióiS og heldur áfram aS slufsa úr tonnunum).
RÓSA FRÆNKA: (hikandi). Archie Lee, drengsi minn, þér líkaði ekki kvöld-
maturinn. Ég sá, þú skildir eftir mikið á disknum þínum.
ARCHIE LEE: Ég er ekki mikið upp á grænmetið.
RÓSA FRÆNKA: Ég er hissa á þér að segja þetta.
ARCHIE LEE: Ég sé ekki hvers vegna þú ættir að vera það. Eftir þvi sem ég
bezt man, hef ég aldrei talað um dálæti mitt á grænm.eti í þinni viðurvist,
Rósa frænka.
RÓSA FRÆNKA: Jæja, einhver gerði það nú samt.
ARCHIE LEE: Einhver gerði það kannski einhvern tíma og einhvers staðar, en
þar með er ekki sagt, að það hafi verið ég.
RÓSA FRÆNKA: (flissar me'S nokkrum taugaóstyrk). Baby Doll, hver er það,
sem er svo æstur í grænmeti?
BABY DOLL. (me'S lciSa). Ég veit ekki, hver er æstur í grænmeti, Rósa frænka.
RÓSA FRÆNKA: Allur þessi ólíki smekkur, þess háttar ruglast allt í hausn-
um á manni. En fyrir Archie Lee er auðvelt að matreiða, já, fyrir hann er
auðvelt að matreiða! Jim er gikkur, almáttugur, hvílíkur gikkur. Og heim-
ilisfólkið hjá henni Susie! Hvilíkir gikkir. Allt saman tómir gikkir. Þau eru
svo miklir gikkir, að ég fæ áfall af því að matreiða ofan í þau. En hann
Archie Lee héma, hann tekur við öllu, sem maður býður honum, eins og
hann sé hrifinn af hverjum munnbita! (Hún kemur vi'S hár hans). Sértu
margblessaður, elskan fyrir hvað gott er að malla on’í þig! (Archie Lee ýtir
stólnum hranalega burt frá Rósu frænku. Hún hlær vandræ'Salega og fer
niSur í úttroSin vasann eftir skærunum). Nú er ég að fara þarna niður til
að klippa fáeinar rósir, áður en vindurinn feykir þeim, því ég þoli ekki aö
sjá húsið mitt blómalaust á sunnudögum. Og undir eins og það er búið,
ætla ég aftun í eldhúsið mitt og kveikja upp í vélinni minni og sjóða handa
þér nokkur Birmingham egg. Ég vil ekki hafa karlmennina mína óánægða
með kvöldverðinn sinn. Vil það ekki, þoli það ekki! (Hún fer niSur þrepin
og blæs þar mœ'Sinni).
ARCHIE LEE: Hvernig eru Birmingham egg?
RÓSA FRÆNKA: Ha, Birmingham egg voru uppáhaldsréttur pabba hennar
Baby Doll.
ARCHIE LEE: Það er ég ekki að spyrja um.
RÓSA FRÆNKA: (eins og hún sé a'S trúa fyrir leyndarmáli). Ég skal segja
þér, hvemig á að búa þau út.