Þjóðmál - 01.12.2016, Síða 24

pólitíska ábyrgð á atburðum sem hann tók
engar ákvarðanir um. Þau töldu líka lands-
dómsmálið vera meðal stærstu réttlætis-
verka jafnaðarmanna á seinni árum."
Sem dæmi um„dómgreind Reykjavíkur-
pakksins" bendir Karl Th. á að um leið og
fylgið hafi farið að aukast í formannstíð Árna
Páls hafi verið reynt að koma honum frá:
„Smám saman tókst þeim að fæla æ fleiri
frá flokknum, með lokuðum prófkjörum,
kvótum og girðingum sem alluralmenn-
ingur hló að. Og þeim tókst færa flokkinn
svo langt til vinstri að hann gleymdi erindi
sínu. Þegar öllu er á botninn hvolft líkar
þeim betur við hið þrönga erindi Vinstri
grænna en sitt eigið."
Það er samhljómur í þessari lýsingu
KarlsTh. og skoðunum sem Kolbrún
Bergþórsdóttir setti fram fyrir Ijórum árum.
Samfylkingin var orðin vinstri flokkur í anda
Vinstri grænna. Niðurstaða kosninganna í
októóer síðastliðnum var því fyrirsjáanleg að
mati Karls Th. - erindið hafi ekkert verið og
lítið annað en„almennt hjal um gott sam-
félag og réttlæti".
Sjálfsmynd„pakksins" lýsir KarlTh:
„Við erum æðisleg, aðallega þó svo gott
fólk, en samt alveg ómöguleg. Við þurfum
að breyta skipulaginu. Lögunum. Reisa
fleiri girðingar. Finna sökudólga. Við fáum
ekkert fylgi án þess að taka til í eigin ranni.
Um þetta hafa þau talað látlaust í átta ár.
Með þessum líka árangrinum."
„Og reykvíska sjálfsásakanainnan-
tökusökudólgaleitandi liðið er þingmanns-
laust," skrifar Karl Th og spyr að lokum:
„Hversu póetískt getur réttlætið orðið?"
Stoppar blæðingin?
Fáir deila um að Samfylkingin færðist til
vinstri undir stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur
- a.m.k. ekki þeir sem eiga rætur í Alþýðu-
flokknum eða líta á sig sem hefðbundna
jafnaðarmenn - krata. En jafnvel sú
staðreynd getur ekki skýrt að fullu hrun
flokksins sem ætlaði sér að verða„turn" í
íslenskum stjórnmálum.
Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur
reyndist báðum stjórnarflokkunum dýr-
keypt en Samfylkingin þurfti að greiða
hærra verð en Vinstri grænir. Ríkisstjórnin
var sundurtætt, lagði mikið undir í málum
sem klufu þjóðina - breyting á stjórnarskrá
og aðildarumsókn að Evrópusambandinu -
gerði misheppnaðar tilraunir til að kollvarpa
stjórnkerfi fiskveiða (sem Össur kallaði síðar
bílslys) - gerði samninga um lcesave-skuldir
Landsbankans í andstöðu í yfirgnæfandi
meirihluta þjóðarinnar - reyndi í tvígang
að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu
um lcesave og kom í veg fyrir þjóðarat-
kvæðagreiðslu um ESB-umsókn. Stjórnin
náði ekki tökum á ríkisfjármálum, sat undir
harðri gagnrýni fyrir vitlausa forgangsröðun
ríkisútgjalda, hækkaði skatta (ekki síst á
launafólk), náði litlum sem engum árangri
við að rétta af skuldastöðu heimilanna,
og virtist fremur ganga erinda erlendra
kröfuhafa og vogunarsjóða, en íslenskra
heimila og fyrirtækja. Þegar samið var um
að kröfuhafar eignuðust tvo af þremur
viðskiptaþönkunum, jók það tortryggnina í
garð ríkisstjórnarinnar.
Landsdómsmálið risti djúp sár meðal
samfylkinga og„hönnuð" atkvæðagreiðsla
nokkurra þingmanna flokksins jók innbyrðis
tortryggni. Ríkisstjórnin var þjökuð af deilum
og ráðherrum var skipt inn og út.
Margt benti hins vegar til að eftir útreið í
kosningunum 2013 hafi Samfylkingin verið
að ná vopnum sínum. Undir lok árs 2014
var fylgið komið yfir 20%. Það var merki
um pólitískt dómgreinarleysi þegar Sigríður
Ingibjörg gerði tilraun til að fella Árna Pál úr
formannsstólnum og nýta sér glufur í reglum
flokksins.Tilraunin mistókst en formaðurinn
var helsærður. Frá þeim tíma var Samfylk-
ingin í frjálsu falli.
Niðurstaða kosninganna í októþer var verri
en nokkur átti von á. Frá því að Sigríður Ingiþ-
jörg reyndi hallabyltinguna hefurflokkurinn
verið blæðandi sár og fram að kosningum
hurfu tveir af hverjum þremur stuðnings-
mönnum flokksins. Hvort blæðingin heldur
áfram á tíminn eftir að leiða í Ijós.
22 ÞJÓÐMÁL vetrarhefti 2016