Strandapósturinn - 01.06.1970, Side 70

síður hestana, sem ekki höfðu fengið neitt í fjórtán klukkustund-
ir eða vel það. Eg tók töskur og reiðver af hestunum og hvíld-
um allt að einni klukkustund. Við fengum okkur mat, sem við
höfðum meðferðis, og þegar því var lokið, sagði ég við Agúst,
að sú venja hefði verið alloftast viðhöfð, að taka tappann úr
ferðapelanum, ef hann hefði verið meðferðis. Agúst tekur úr
tösku sinni viskípela og hellir á staup og réttir mér og fær sér
sjálfum eilítið, en segir jafnframt þegar hann lætur niður pelann,
að hér sé betra að hafa hóf á þessum vamingi, hér í auðninni.
I sannleika hefði ég getað þegið annað og hið þriðja staup, en
ég samþykkti speki hans. Eftir góða hvild fór ég að ná í hestana
og leggja á reiðverin og síðan þokast niður Hraundalinn. Nú var
snjórinn ekki lengur þröskuldur í vegi, hinsvegar er vegurinn, eða
heldur vegleysur, sem kalla mætti, seinfarinn niður dalinn.
Hraundalur er talinn þriggja stunda lestagangur, en við vor-
um mun lengur þar til við komum til bæjar, sem var Skjaldfönn
í mynni Skjaldfannadals.
Ég vissi það frá fyrri ferðum mínum, að þar voru vinir heim
að sækja hjá þeim góðu húsbændum, frú Jónu og Jóhanni Ás-
geirssyni, sem þar bjuggu með rausn í mörg ár. Enda reyndist
það vera svo, sem fyrr, og þurftum við ekki að biðja um gist-
ingu, framreiddur var góður matur og síðar uppbúið rúm handa
Ágústi.
Við fréttum á Skjaldfönn, að bátur sem var við hrefnuveiðar í
ísafjarðardjúpi og hefði aðsetur á Melgraseyri, myndi fara til
Isafjarðar á næstunni. Fékk ég því léðan hest niður að Melgras-
eyri og reyndist það vera svo, að þessi bátur færi næsta morgun
til Isafjarðar, en formaður bátsins lofaði að doka við til klukkan
tíu næsta morgun ef með þyrfti. Þegar ég kom aftur til baka var
Ágúst sofnaður og lét ég eiga sig að segja honum fréttina af
bátsferðinni. Næsta morgun vaknaði ég snemma og bankaði upp
á hjá Ágústi, og sagði honum frá bácsferðinni til Isafjarðar, en
hann tók því dræmt, sagðist halda sig hafa feber og spurði
hvort ekki myndi vera til mælir. Blóðmælirinn hafði verið lánað-
ur til næsta bæjar að Laugalandi, en var nú sóttur í skyndi, því
það er stuttur spölur að fara. Ég fór nú að drekka kaffi og síðan
68