Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.04.1960, Blaðsíða 63

59
buning fyndi hann gofuglegan í oðrum ftað. ok mælte fva. Sæler ero 619
friðfameR menn. þvi at þæir monu callafc fynir guðf Sonr guðf tæcr
at callafc1). fa er þegar toc at callafc friðfamr. Engi vil fa guðf fonr hs
callafc er æigi vil ælfca frið. Mttir fa guð vera faður fin er hafnar
5 at vera friðfamr. En fia friðr er haldande með góðom2) oJc varð-
væitande boðorð guðf. en æigi með ilgiarnom. olc ofiðfamom. Þæir
er frið hafa meðal fin í fyndum finum. friðr Crift ftoðar þæim til
æilifrar hæiKu andar. Friðr fa er með diofli er. hann man fram
coma til æilifrar glatanar. Friðr með goðom3) faman tengir æft
10 nænga oJc famþycci broðra. friðr æignafc || at æinfýnu anda guðf. 3 r
Friðfæmi er moðer ælfcu. Friðr er tilfaga hæilaglæics. fem drotten
vár mælte fialfr. með fparnawnz male.
Elfce þer frið ok fanlæic. Friðr er hæilfa lyðf. dyrð kennimannz. ok
glæði foftriarðar. ok ræzfla fianda fynilegra olc ufynilegra. Af ællu
15 afle er friðr4) haldande. þvi at með guði unir fa er unir í hælgum
friði með þrælom guðf. Kermimannz fyfla er á at minna lýðen í
friði hvat Yiann fcal gera. en lyðr'e'n fcal lyða með litillæte þvi er á
miraia k(ennimenn.) hvatke er æigi er lofat. olc er hirðifenf at banna.
at æigi verð(i þat. en) lyðfenf er at hoyra at æigi gere hann \>at.
20 4) I hdskr. callaso tæcr at, men omstillingstegn angiver rœkkefalgen.
2) / hdskr. rettet vist fra góðun.
3) I hdskr. rettetfra goðum, og der tilfojes er.
4) Rettet; i hdskr. frið.
quia semper in Deo manet. Qui in pace sancta manet, cum Sanctis
25 Dei manet. Sacerdotis est, in pace populum Dei admonere, quid
debeat agere: popuh est in humilitate audire, quæ monet sacerdos.
Quicquid non licet, Pastoris est prohibere ne fiat: plebis est audire,
ne faciat.
Capitt VII. De Misericordia.
30 PRæcipuum est misericordiæ bonum, de qua ipse Salvator ait:
Beati misericordes, quoniam ipsi misericordiam consequentur. Non
potest peccator a Deo misericordiam sperare, qui misericordiam non
facit peccantibus in se. Ergo dimittat homo temporale debitum, ut
mereatur recipere æternale bonum. Si animas nostras cupimus pec-
35 catorum sordibus emundari, misericordiam in nos peccantibus non
negemus, ut in die retributionis ad promerendam Dei misericordiam