Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.04.1960, Blaðsíða 110

106
685 arbroddvm. Auívnd teyger hugvitet enn hun brenner briostet.
Harme eingi annars goda ne hryggi annars sælu. Vist ma madr ser
goda hluti gera af annars godvm hlutum þa er elskar þat j annars
verkvm godum er hann gerir ei sialfur1).
Ofmetnadr2) er ellztur synda ok sva vm mællt at gvd risi mot
re<mb)ilatum3) enn gefur myskunn litilatvm. Hin mesta synd er
ofmetnadr ok kominn fra dioflinvm sialfum ok firi þvi er hann
huerium lesti verre þviat hann geriz af (g)odvm3) verkvm Enn þa
er madrinn drambar j godum verkvm sinum. þa glatar hann þvi er
hann hafde adr gert med ast. Allra lasta mestur er ofmetnadr. þa
er madrinn skrydizt ok tekur hann at dramba j þessum hlutum. at
visu er hann vpphaf hverrar syndar ofmetnadrinn þa er hugrinn
litr ok ræker bodord skapara sins þegar fellr hann j nockvrar synder.
Hverr ofmetnadar madr sva miclv meir sem hann hefer sig vpp j
ofmetnade. so miclv meir mvn hann lægdur verda firi gudi. ok
þeim mun man hann diupara skridna sem hann hefur sig hier hærra
j of(me)tnadinvm3). þviat sa er vm eiginligan metnad hefz vpp
<y)fer3) rettlæti guds. firidæmaz man hann firi læging manzins
19 v hier. hefz vpp aund hans. Ekki er kristnvm manni skylldara || vid
at varaz helldr enn ofmetnadr sa er fram kallar reidi guds þviat
ofmetnadr gerde diofla vr einglvm guds. Enn litilæti gerdi menn
!) Overskrift over næste kapitel med rodt blæk of. . .
2) Initialen, der nár over to linjer, er rod.
3) Hul i pergamentet.
citate aliena contristetur. Potest itaque homo alterius bonum suuin
facere, dum amat in altero, quod in se non facit.
Caput XXIII. De Superbia.
SUperbis Deus resistit, humilibus autem dat gratiam. Maximum dia-
boli peccatum fuit superbia. Quapropter omni vitio deterior est
superbia, quæ sæpe & de bonis nascitur actibus, dum homo in suis
bonis operibus superbit: & hoc perdit per superbiam, quod habuit
per caritatem. Omnium vitiorum novissimum est superbia, dum
5
10
15
20
25
30