Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.04.1960, Blaðsíða 121

117
þann fello niðr ænglar af himni olc urðu at dioflum. Sa gærifc af 619
hafnan boðorða guðf. olc gerefc hann þa er hugr mamnz hæffc up af
goðum værcum finum. ok hann ætlar fic bættra en annan. ok er hann
þvi værri en aðrer. fem hann ætlar fic bættra. Yærðr ok ofmetnaðr
s af þriozfco. þa er mewn fyrilita at lyða hinum ællrum monnurn
finum. Af þeíl'um ofmetnaðe gerefc oll olyðni. ok oll dirfð. olc
þriozca. þríéttor olc villur olc holne. þella alla luti ma auðvællega
yfir ftiga fat litillséte þræla guðf.
Vmm mattvifi. H26
10 Fyrft licamleg fynd er afát. þaí er óftilt fyfi áz ok drycs. Fyr \>at
glataðo hinir fyrfto fæðr mankynf paradifar fælo. olc varo bræut
reken í mæinfamlega vefold þeíla lifs. þar er hværr ip gezc með fynd.
oJc livir við ærf^ðe. oJc doyr með farlæic. Étne fynifc riki hafa yfir
mawne í þræmr háttom. þal er þa er ip girnifc af mattbræðef íocuto.
i6 at noyta matar finf fyrir maclega tið. eða fetta ftund. eða hann
byðr fer fyribua dyrlegre fozlor en bæiði nauðfyn licamf eða tignar
haws. eða hann tæcr mæira í áte eða í dryc fyri girnd óftillingar finnar
en ftoðe hæilfu h««f. Af þæirri ætne gerefc óftilt glæði. Glima.
Hægóme. Gæðlæyfi. Oræinfa licams. Oftaðfæfti hugar. Ofdryccia.
2o Caput XXVIII. De Gula.
PRimum est corporale peccatum gula, id est, intemperans cibi vel
potus voluptas, per quam primi parentes humani generis paradisi
felicitatem perdiderunt, & in hanc ærumnosam hujus vitæ [mise-
riam] dejecti sunt; ubi omnis homo per peccatum nascitur, per la-
25 borem vivit, per dolorem moritur. Quæ tribus modis regnare videtur
in homine; id est, dum homo horam canonicam & statutam gulæ
causa anticipare cupit, aut exquisitiores cibos sibi præparare jubet,
quam necessitas corporis, vel suæ qualitas personæ exigat, vel si
plus accipiet in edendo vel bibendo propter desiderium intemperan-
30 tiæ suæ, quam suæ proficiat saluti. De qua gula nascitur inepta
lætitia, scurrilitas, levitas, vaniloquium, immunditia corporis, in-
stabilitas mentis, ebrietas, libido: quia ex saturitate ventris libido
corporis congeritur, quæ per jejunia & abstinentiam, & operis cujus-
libet assiduitatem optime vincitur. [Communis enim est regula